Eindelijk, ze is er : de tweede zege van het seizoen.
En zouden we nu vertrokken zijn voor een reeks ? Laat het ons hopen. De zege van gisteren was in ieder geval hoopgevend. Het was nog niet altijd oogstrelend maar het was wel een verdiende zege. We moeten echter rekening houden met het feit dat de tegenstander een jaartje jonger was en in de duels soms wat tekort kwamen. En het moet gezegd zijn dat zij niet onaardig voetballen en konden rekenen op een goeie keeper.
Onze prestatie was goed en bij momenten zeer aardig maar er zitten nog wat teveel ups en downs in. In de tweede helft gaven we terug enkele kleine en één grote kans weg : terug wat concentratieverlies en wat gemakzucht. HET probleem van deze groep !!
Maar laat ons vooral het goeie onthouden en daarop verder bouwen : voor de eerste maal drie doelpunten gescoord ( en het konden er meer geweest zijn) en voor de eerste maal de nul gehouden.
Volgende zaterdag houden we terug de drie punten thuis !
Bijna waren we erbij, bijna was een stunt in de maak maar het heeft niet mogen zijn.
We moeten echter eerlijk toegeven dat dit misschien wel een gestolen punt zou geweest zijn. Kortrijk was de betere ploeg met enkele sterke indivuele krachten maar dit neemt niet weg dat we een heel behoorlijke partij speelden.
Na een vroege achterstand kwamen we wat meer in de wedstrijd en kregen we ook enkele kansen .De afgesproken taktiek bleek te werken. Uiteindelijk was het na een hoekschop van Gilles dat Charles kon binnen koppen.
Pas gestart in de tweede helft en we keken opnieuw tegen een achterstand aan : de concentratie was nog opweg van de kleedkamers naar het veld ...
Daarna kregen we het gaande weg moeilijker en was er een goeie Jari en vooral een beregoeie Fabio nodig om niet meer averij op te lopen.
En dan kwam die kans, dé kans op 2-2 maar de keeper van Kortrijk had een juiste ultieme reflex. Wie weet hoe de partij dan nog had verlopen indien ... Kort daarop werd het echter 3-1 toen er wat teveel ruimte aan de tegenstander werd gegeven op het middenveld en vanaf afstand de bal in het dak van het doel ging. Resultaat : de kopjes naar beneden en de batterijen wat plat
Een terechte overwinning voor Kortrijk maar misschien zat er meer in.We speelden een aardige partij voetbal en week na week zetten we die stap vooruit. In vergelijking met onze eerste partij is er een duidelijk verschil.
Volgende zaterdag met de zelfde ingesteldheid spelen en de punten zullen volgen.
Eindelijk : ze zijn er : onze eerste punten zijn binnen !!
Enof die verdiend waren. Vanaf de eerste minuut trokken we richting doel van Varsenare en waren we duidelijk de betere ploeg. Jammer dat we zoooo moeilijk scoren. Wat was dat allemaal. 5 maal doelhout in de ganse wedstrijd. Als we daar wat meer geluk gehad hebben, dan was de wedstrijd reeds lang gespeeld bij de rust en was dat tegendoelpunt gewoon voor de statistieken.
Nu was het lang zwoegen en met wat hulp van de tegenstander konden we verdiend de eerste drie punten binnen halen. Jammer dat Jeroen niet kon doorgaan richting doel en dat hij op een weinig sportieve manier werd afgestopt. Laat ons hopen dat we hem niet zullen moeten missen
Het bleef echter bibberen tot het eindsignaal, de bevrijdende treffer kwam er niet en gelukkig was Jari er nog.
Kortom: er zit beterschap in, we zijn op goeie weg maar we zijn er nog niet, bijlange niet maar beetje bij beetje komen we er wel.
Volgende week wacht ons een zware, late verplaatsing naar Kortrijk en wie weet : de wonderen zijn de wereld nog niet uit .
ps. latje trap op de training is verleden tijd : ze doen dit teveel en tegoed in de wedstrijd ...
Zijn we op de goede weg ? Ik denk het ! Vooral onze eerste helft was hoopgevend.
Feit is dat er deze week heel wat meer beleving was op training en dat we stilletjes aan onze trainingsachterstand aan het wegwerken zijn. Jeugdvoetbal moet FUN zijn, maar is meer dan FUN alleen ...
Met een iets wat andere veldbezetting konden we het Ingelmunster knap lastig maken. Mits wat meer geluk zat er zelfs een vroege voorsprong in. Jammer dat we ten onrechte werd afgefloten voor buitenspel toen Jeroen voor de tweede maal alleen op de keeper ging.
Kortom het eerste kwartier waren we in goeie doen ( het beste dat we tot nu toe lieten zien). Halfweg de eerste helft kon Ingelmunster wat over nemen zonder echt gevaarlijk te zijn. Jammer dat één individueel foutje ons een tegendoelpunt deed slikken. Gilles kon ons, oververdiend trouwens, voor rust nog op gelijke hoogte brengen tot wanhoop van de thuissupporters en coach.
In de tweede helft brachten we iets te weinig voetbal en hervielen we wat terug in onze oude ziekte en terug een dekkingsfout deed ons de das om, waarna we niet echt meer bij machte waren om het spel naar ons toe te trekken met slechts enkele kleine kansjes tot gevolg.
Op basis van onze eerste helft was een gelijkspel misschien een terechte uitslag geweest.
Ontgoocheling troef bij de spelers, voetbal is nu éénmaal een ploegsport. Winnen of verliezen doe je nu éénmaal met de ganse ploeg en het is niet nodig om individuele slachtoffers te gaan zoeken. Gewoonweg voortdoen en de punten zullen wel volgen.
Slot opmerking : Blijkbaar had de 'coach' van de tegenstanders een andere definitie geleerd wat betreft sportiviteit en beleefdheid.
Er was reeds verschil te zien ten opzichte van vorige week, maar we kunnen nog beter. Resultaat van de voorbije trainings-week ? Alhoewel nog enkele de knop zullen moeten omdraaien ( of de gevolgen ervan zullen dragen ...)
Het moet gezegd zijn dat we verzachtende omstandigheden mogen inroepen : enkele gekwetsen en één iemand die we moesten doorschuiven naar de U15 waardoor we slechts met 12 waren. Gevolg slechts één reserve speler en dat liet zich op het einde van de wedstrijd wel voelen. Mist wat meer overzicht en wat meer het koppeke te gebruiken hadden we op zijn minst een punt kunnen halen.
Volgende week staat er ons een zware verplaatsing te wachten naar Ingelmunster : we zullen het beste van ons zelf moeten naar boven halen.
Wat was dat voor een seizoensstart ! Laat ons hopen dat dit geen voorbode wordt van een heel moeilijk seizoen.
Waar we in de eerste helft nog wat gelijke tred konden houden met Avelgem, zakten we de tweede helft volledig door het ijs. (al was die met de zomerse temperaturen niet te bespeuren)
We kwamen overal een voetje tekort, duels werden niet gewonnen en lieten de tegenstander maar begaan. We keken ernaar en zagen dat het goed was. Excuses werden overal gezocht ( te warm weer, te lange grasmat, te grote tegenstanders enz. ), maar de echte reden moet niet zover gezocht worden...
We moeten beseffen dat we er enkel zullen komen als we met de ganse groep ervoor gaan, van de eerste minuut tot de laatste. Met talent alleen zullen we het niet redden, wat meer gedrevenheid zou niet misstaan. En laat iedereen eerst beginnen met voor de eigen deur te vegen vooraleer de schuld door te schuiven.
We zullen er keihard voor moeten werken, te beginnen komende week op de training.
