Op 6 januari moest ik terug naar Rome. Na de meest fantastische Kerstvakantie ooit werd dit een zware opdracht - of toch zeker tot het vliegtuig van de grond ging en ik weer op weg was. Gelukkig was er nog Freja die mijn gedachten wat kon helpen verzetten, we zaten toevallig op de zelfde terugvlucht! 's Avonds kwam ik doodmoe terug op mijn kamer, maar het was als een soort 'thuiskomen' alleen wist ik dat het niet echt m'n thuis is - rare gedachtegangen, jaja.
Na twee weken terug hier te zijn, ben ik alweer gewoon aan het grote stadsleven. De sleur, het harde bed, het voor mijzelf zorgen - inkopen doen, koken, kleren wassen... - en het gemis is er weer allemaal. Maar deze keer komt er nog iets bij: studeren. Omdat de examens hier pas in februari zijn, komt de blok net na de Kerstvakantie en kan ik hier meteen beginnen leren. Jammer genoeg regent en onweert het hier al twee weken aan een stuk door en krijg ik bijna geen kans om eens een toertje buiten te gaan wandelen om m'n brein wat frisse lucht te gunnen - dan maar gitaar spelen, een mail schrijven of een artikel van een online gazet lezen...
Het Italiaanse examensysteem verschilt heel wat van ons Belgische - zogezegd vervloekte - mechanisme. In Italië krijgt een student de kans om zich in te schrijven voor verschillende appelli per examen. Dat houdt dus in dat je in de eerste-zit 2 keer een examen kan afleggen voor eenzelfde vak. Stel dat je er de eerste keer niet door bent, of je bent niet tevreden met je behaalde score, kan je het dus nog eens overdoen. Als je daarna nog steeds niet geslaagd bent, verschuiven je kansen naar de tweede-zittijd. Daar geldt net hetzelfde systeem. En stel dat je - hoogstwaarschijnlijk door heel wat ongeluk - nog steeds niet slaagt: niet getreurd! Er is hier nog een derde-zittijd - wat dus een totaal maakt van 6 keer voor een examen proberen slagen zonder ook maar één keer opnieuw inschrijvingsgeld ofzo te moeten betalen, tenzij je nog niet slaagt en je het vak in het volgende academiejaar moet herdoen. Voor de Erasmusstudenten maken ze een uitzondering: we mogen slechts één datum/appello uitkiezen om ons examen af te leggen; zoals ik van plan was, heb ik al m'n appelli aangevraagd in het begin van februari... De eerste, de zesde, de achtste en de elfde februari zijn 'mijn' belangrijke dagen, waarop ik - met toch een grote portie geluk - zal proberen slagen. Onderschat het niet: ik volg hier jaarvakken en krijg dus ook een examen over de twee semesters leerstof!
Naast studeren heb ik ook al 2 ontspanningsdagen ingelast: de eerste dag ging ik samen met Margot, Louise en Freja op bezoek bij de Catacombe di San Callisto, een enorme ondergrondse begraafplaats net buiten de Muur van Aurelianus (de buitenste stadsmuur van het oude Rome) waar meer dan 500.000 Christenen begraven liggen. Met een toffe salesianer pater als gids, wordt het een fascinerende tocht onder de grond. Er liggen niet alleen 'gewone' Christenen, maar ook 9 pausen werden er begraven. De catacomben behoren tot de 3 belangrijkste van heel de wereld en de omvang ervan doet me dit heel gemakkelijk geloven... Mijn andere ontspanning bestond erin samen met Louise en Margot een bezoek te brengen aan de Mercati Traiani, ook wel de keizerlijke markten. Naast de gebruikelijke ruïnes - ze stellen de markt van Caesar, Augustus, Nerva en Trajanus voor - krijgen we ook veel mooie sculpturen te zien, met daarop afbeeldingen van cupido's, oorlogen, pegasi (gevleugelde paarden - remember Hercules?) en andere wonderlijke dingen. En alweer mag ik mijn lijst van interessante, mooie en fascinerende bezoeken met een museum verlengen.
Binnen een maand is mijn Erasmusavontuur afgelopen, en hoewel ik vaak geklaagd heb over mijn verblijf hier, begin ik het toch ook in te zien dat ik hier graag ben. Maar er gaat nog steeds niets boven België, laten we wel wezen!
