Zo, het zit erop. De voorbije maanden zijn eigenlijk rapper voorbij gegaan dan gedacht en met spijt in het hart vertrek ik hier - ook al wil het andere deel van mijn hart dan weer zo rap mogelijk thuis zijn...
Mijn laatste dagen zijn echt overvol - maar dan ook met enorme voldoening - geraakt. Dinsdag moesten de Vaticaanse musea eraan geloven. Wat een weelde zeg, honderden beelden, schilderijen, tapijten, muurschilderingen... gewoon een deel van de geschiedenis van de mens onder één dak. 't Was dan ook de moeite, die 4 uur die ik samen met Margot in de musea doorbracht. Het leukst van al vond ik die bekende werken - zoals de Schepping van Adam of de School van Athene - in 'levenden lijve' mogen zien. Weg prentjes in mijn hoofd, welkom machtige muurschilderingen! Om dinsdag mooi af te sluiten, zijn we met onze 'Romegroep' nog één keer samen gaan eten, om toch deftig afscheid te nemen van de Eeuwige Stad. Woensdag 13 februari. De zon schijnt, het is 15°C, geen wolkje aan de lucht: een heerlijke lentedag. Margot en ik zijn van plan om de thermen van Caracalla te bezoeken. En eens we binnen zijn op het domein komt die glorietijd van de Romeinen meteen naar boven. Hoge muren, prachtige mozaïeken en 'nen schonen hof' - en daarbij dan ook nog eens de warme zon - zorgen dat we er een uurtje plezier hebben om rond te slenteren. Daarna nemen we de bus richting het Vittoriano, waar we een interessante tentoonstelling over de Italiaanse migratie bezoeken. De zwart-wit beelden van geïnterviewde mensen en ook zwart-wit foto's geven een mooi beeld, maar ook de paspoorten, migratiebrieven en affiches om naar 'het beloofde land' (de VS, maar ook België) te trekken, zijn een lust voor het oog. Na de tentoonstelling brengen we nog een bezoek aan Palazzo Venezia, de oude Veneziaanse ambassade - uit de tijd dat Italië nog uit Stadstaten bestond. Het gebouw werd in de jaren 1920-1945 gebruikt als hoofdkantoor voor de Fascisten van Mussolini. De kunst die er te zien is, betreft religieuze kunst uit de middeleeuwen, maar ook werken uit de renaissance.
De laatste échte dag - vandaag - heb ik mijn valiezen moeten maken, aangezien ik morgen al om 3u op moet om met de taxi naar Fiumicino (de luchthaven) te gaan. Daarna ben ik mijn gitaar naar Freja gaan brengen - nog eens verloren gelopen, maar dat doet er niet toe, aangezien ik de hele tijd van de zon kon genieten. Deze namiddag ben ik dan met Margot naar Palazzo Massimo getrokken, waar we heel wat 1e eeuwse Romeinse kunst zagen - één van de weinige complete kopieën van de Discuswerper van Myron - en ook heel wat mozaïeken vonden. Daarna zijn we nog naar de thermen van Diocletianus geweest, waar we nog meer - net iets te veel naar mijn goesting - Romeinse kunst konden bewonderen. Uiteindelijk eindigt onze trip met die laatste Metrotocht en komt het gevoel van 'miljaar, 't is gedaan' naar boven. Vanavond eindig ik heel mijn Erasmuservaring zoals ik ze begonnen ben: met pizza.
Hopelijk vonden julllie mijn blog even boeiend, zoals ik mijn ervaring - in goeie en slechte tijden - beleefde...
Sinds gisteren zijn mijn examens voorbij, eindelijk. Maar ik wil jullie zeker mijn avonturen daarover niet onthouden, dus hier komt ie dan!
Woensdag 6 februari. 09u30 kom ik aan op school, want volgens het examenrooster start de prof om 10u00 met de mondelinge examens. Freja en Louise hebben ook examen, dus we begeven ons naar het lokaal en zien - tot onze grote vreugde natuurlijk - dat de prof er ook al is: zou het dan toch kunnen dat we niet lang op school zullen moeten blijven? Verkeerd gedacht natuurlijk. Nadat de prof om 10u30 de namen van 'ingeschreven studenten' afroept - een dertigtal - roept hij nummer 1 naar voor. Terwijl de andere studenten net achter haar gespannen lusiteren hoe ze haar examen aflegt, timen wij hoe lang een examen zo ongeveer duurt: 20 minuten. Oké dat valt nog mee, alleen zijn Louise en ik nummer 24 en 25, dus 't zou een lange dag worden. Nadat we 's middags wat gaan eten zijn en terugkomen, krijgen we van de prof te horen dat hij - nummer 8 was net klaar - maar tot student 18 meer zou doen: hij was 't al beu! Louise en ik naar voren (Freja had al haar examen afgelegd) om te zeggen dat we niet konden terugkomen de dag erna - we moesten studeren voor het examen van vrijdag - maar hij zei ons dat het ons probleem was. Omdat we niemand vonden die met ons wilde wisselen, zijn we dan maar gewoon blijven wachten in de hoop dat hij ons er toch nog bij zou nemen. Rond 15u gebeurde dan het ondenkbare: een tweede prof kwam binnen, plaatste zich aan dezelfde tafel als prof. Parlato en begon ook mondelinge examens af te nemen over haar vak! Ongelooflijk, maar waar. Intussen bleef ons geduld op de proef gesteld worden. 9u15min nadat we op school toegekomen waren, mocht ik naar voor - enkel Louise zat nog in de klasruimte - om mijn examen af te leggen. Geheel tegen mijn verwachting kreeg ik een 30/30, omdat ik wist waarover ik babbelde en omdat mijn Italiaans goed was - in Gent zou dat nog geen reden zijn om mij een 10/20 te geven!
Vrijdag 8 februari. Examen 'Teoria della traduzione', schriftelijk in het Engels. We kregen een plaats aan een computer toegewezen en mochten daarop ons examen afleggen. 8 vragen, 3 moesten we er oplossen. Wel handig dat systeem, dan kan je kiezen waarover je schrijft - meestal datgene waar je het meest over weet - en moet je je geen zorgen maken als je een vraag helemaal niet weet. Omdat prof. Anita Weston geen echte computerkennis bezit - ze kan bijna niets met een computer - was het ook niet verwonderlijk dat het internet nog aanlag. Die Italianen hebben daar meteen van geprofiteerd, vooral omdat 'ons Anita' meer op de gang ging staan om met collega's te praten, dan toezicht te houden in het examenlokaal. Maar brave Belgen als we zijn, hebben wij daar geen misbruik van gemaakt. Ik vraag me af hoe het komt dat die Italianen niet allemaal met 30/30 slagen, als ze toch zo gemakkelijk op internet geraken, met hun gsm bezig mogen zijn tijdens het examen of soms zelfs gewoon met elkaar praten...
Maandag 11 februari. De laatste examendag! Opnieuw een systeem als dat voor Teoria della traduzione: nu krijgen we 3 vragen met daarin elk 3 onderdelen, waar we over slechts één per vraag een paragraaf moeten schrijfen in het Engels. Uiteindelijk vind ik dit nog het moeilijkste examen, voornamelijk omdat de onderwerpen niet de lichtste zijn. We zullen zien hoe het afloopt, maar prof. Vizzaccaro zal wel rekening houden met ons. Hij was tenslotte ook de enige docent die in oktober blij was om erasmusstudenten in zijn lessen te hebben...
Nu, zoals altijd moet er ook tijd zijn voor pauze. Op 3 februari beslissen Margot, Freja en mezelf om naar de Galleria Nazionale d'Arte Moderna te gaan - ook wel het GNAM. Het blijkt een museum te zijn met zeer abstracte kunstvormen, soms te belachelijk om kunst te noemen en het blijkt mij niet zo te liggen. Er zijn wel degelijk mooie werken te vinden, maar die kon ik op één hand tellen. Nu, je moet openstaan voor alles, en zo heb ik ineens ook eens in het echt werken gezien van Pollock, de Chirico, Marcel Duchamp - die van de omgekeerde pispot, Warhol, Van Gogh... Na ons museumbezoek wandelen we ook nog door Villa Borghese, waar de lente al in de lucht hangt. Uiteindelijk passeren we nog aan Piazza del Popolo waar net een enorme show bezig is voor Carnevale, dat hier 12 dagen lang gevierd wordt. Omdat we volop in de examens zitten, hebben we op 9 februari besloten om gewoon 's avonds samen wat te gaan eten. We kozen voor la Botte, een cosy restaurant dichtbij Piazza Barberini. Als aperitief aten we bruschetta e pomodoro ed aglio, als hoofdgerecht heerlijke lasagne, mmm!
Ed allora, sono finiti gli esami! Sono pronto per vivere un po' la vita romana e venerdì prossimo parto per Belgio! :) Arrivederci! :)
