Eindelijk is het einde in zicht! Bijna is de kerstvakantie daar, maar eerst nog een goeie week genieten van Rome...
Ik bezocht samen met Freja en Margot het Parco Appia Antica, een groot natuurgebied langs de oude Romeinse hoofdstraat, de Via Appia. Eerst genoten we van de natuur, de frisse lucht en het weg zijn van dat helse stadskabaal. Na een toffe wandeling beslisten we om naar de Catacombe di San Calisto te gaan, maar dat bleek een beetje een 'slechte' keuze - de Via Appia is nu immers een drukke rijweg zonder voetpad, waar we dus ons leven waagden om naar de catacomben te wandelen... Daar aangekomen keken we wat rond, besloten om ooit nog eens terug te komen - we hadden geen zin om op te moeten letten in een gidstoer - en gingen via een aangenamer pad terug op weg naar de Chiesa 'Domine, Quo Vadis?' een mooi kerkje langs die Via Appia. Daarna wandelden we nog een heel eind, tot aan de Porta San Sebastiano en nog verder door tot bijna aan San Giovanni in Laterano, dat we via de bus bereikten en ook nog bezochten. Een prachtige basiliek en dus een waardige afsluiter van een toffe daguitstap!
Om ons eerste deel van Erasmus @ Rome goed af te sluiten, besloten we om 's avonds nog eens goed te gaan eten en zo gezegd, zo gedaan! Louise en Freja wisten een goed adresje - Cantina e cucina - waar ik een heerlijke pizza margherita at en nog genoeg plaats over had voor een stuk warme appeltaart met vanille-ijs, mmmmm!
Vandaag - morgen naar huis! HOERA - heb ik nog het Keats-Shelley museum bezocht aan de Spaanse trappen. Een klein maar heel mooi gebouw, waarin zowel Keats als Shelley - 2 bekende Britse dichters - geleefd hebben en er hun stempel hebben nagelaten. De kamers staan vol boeken, enkel de slaapkamer blijft ervan gespaard, en dit zorgt voor die leuke sfeer die er hangt. Je kan er vrijelijk in de boeken van grote Britse dichters lezen of gewoon wat zitten en genieten van de omgeving.
Ziezo, de eerste helft van mijn erasmustijd zit erop, eindelijk mag ik naar huis! Ik kan niet wachten tot ik weer van mijn eigen leven kan genieten, al is het maar voor 14 dagen... :)
Halfweg december, en ook al is het aftellen al een eindje bezig, toch amuseer ik me nu meer...
In Italië biedt zowat elke bar/restaurant een aperitivo aan. Maar wat houdt dat eigenlijk in? Je gaat op zoek naar een leuk plekje (gaande van typische Italiaanse bars, tot de moderne lounge bars) waar je wel een avond zou willen doorbrengen en gaat er binnen. Je bestelt je een - in mijn geval non-alcoholische - cocktail of een ander lekker drankje en betaalt daar meestal zo'n 8 à 10 euro voor. En nu volgt het beste deel: free food. Want hier in Italië is het de gewoonte om je voor het avondeten eigenlijk al vol te proppen met vanalles en nog wat; er staan meestal een aantal gerechten klaar in buffetvorm, waar je naar hartenlust mag van eten en proeven. Meestal staan er enkele pastagerechten, rijst- en couscousstuff, Romeinse supplì - rijst/mozarellakroketten, hemels lekker - en koude groenten... en ook zoetigheden zoals verse ananas, tiramisu, slagroom - hunk?! - enz. Het leuke eraan is dat we - net zoals heel veel Italianen - gewoon de aperitivo als avondmaal zien, want als je toch mag teruggaan, kan je zo wel je buikje rond eten he ;) Echt fantastisch dit concept!
Kerstmis wordt lang voor 25 december voorbereid. Bij ons is het meestal de gewoonte om pas na Sinterklaas aan Kerst te beginnen denken, maar aangezien ze in Italië iets als Sint-Nicolaas en Zwarte Piet niet kennen - waarom, zeg mij waarom?! - beginnen ze al eind november met de voorbereidingen. Ineens zie je in het straatbeeld al kerstverlichting verschijnen, spelen ze 'All I want for Christmas' plat in de supermarkt en staat diezelfde supermarkt vol met de typische pandori (gouden brood, eigenlijk gewoon cake) en adventskalenders (zo een waar je elke dag een raampje mag opendoen en een chocolaatje krijgt). Op de grote pleinen verschijnen kerstbomen, gaande van een enorme groene kegel (Piazza di Spagna), tot een kerstboom gemaakt uit handtassen (als reclamestunt voor een bekende sjakossenwinkel). En eigenlijk vind ik het wel fijn, al die kerstsfeer! Door de plotselinge koudegolf - oké in België is het nog kouder, maar als je van 15°C komt, is 5°C wel koud, vooral als er een snijdende wind bij hoort - voelt het zelfs nog beter aan... Bovendien komt er nog meer bij te kijken: bij Castel Sant'Angelo staat een ijspiste en op Piazza San Pietro staat een 24m hoge kerstboom te pronken - deze wordt ieder jaar door een ander land aan de Heilige Stoel geschonken - net als een kerststal. Op Piazza Navona staat een kerstmarkt - lees kerstmarkt met ironie. Deze markt is helemaal niet wat je zou verwachten. Geen gezellige drukte, geen kraampjes met glühwein en warme chocolademelk, geen kraampjes met dikke wintertruien en mutsen en wanten. Wat vind je er wel: kramen vol snoepgoed, speelgoed en kermiskramen. Een enorme domper na al die kersttaferelen in de straat, maar als je er bij nadenkt, is het doodnormaal dat er speelgoedkramen tussen zitten. De Italianen zijn immers druk bezig met cadeaus te verzamelen - neen, niet voor Kerstmis of Nieuwjaar! - voor de komst van de Befana op 6 januari.
De Befana - de Goede Fee - is de Italiaanse (en vrouwelijke) versie van Sinterklaas. Ze brengt de flinke kinderen speelgoed en snoep, de stoute kinderen geeft ze steenkool. En net zoals wij onze schoen klaar zetten met een wortel, een pintje en een brief/tekening, zetten de Italiaanse kindjes een fles wijn met een glas klaar, zodat onze allerliefste Goede Fee - die vroeger een boze kerstheks was - zich goed van alcohol kan voorzien om de koude nacht door te komen.
Intussen heb ik ook nog weer wat cultuur opgesnoven - amai, eerst al die kerstlucht, nu dit: ik zal nog high worden! Samen met Louise en Margot heb ik de Quirinale (een van de 7 heuvels van Rome) bezocht. Op de Quirinale staat het presidentiële paleis, waarvoor elke dag een parade gehouden wordt, waarbij een vijftigtal soldaten en nog een vijftigtal carabinieri (de Rijkswacht) aan deelnemen en volle borst het volkslied - Fratelli d'Italia - komen zingen, speciaal voor het aflossen van de wacht... De moeite om eigenlijk toevallig mee te maken, want we waren naar de Quirinale gekomen om Palazzo Aurora Pallavicini - klein, maar fijn - te bezoeken. Op een andere dag heb ik dan Galleria Doria Pamphilj bezocht, een ware kunstschat, want er hingen meer dan 300 schilderijen in het gebouw. Op de naamplaatjes van de werken zag ik namen als Pieter en Jan Brueghel, Pieter-Paul Rubens, Claude Lorrain, Caravaggio... Fantastisch, net zoals de omkadering, want de werken hingen in mooie kamers (een balzaal, vol bladgoud en een prachtige houten vloer, een spiegelzaal enz.).
Laten we hopen dat ik nu nog een leuke anderhalve week mag beleven, om daarna 2 weken weer te kunnen genieten van mijn eigen, normale, Belgische leventje... Haaaa, home sweet home!
Buon Natale, Buon Capodanno a tutti voi! Alla prossima :)
Maand twee zit er bijna op. Ik begin heel kritisch tegenover Erasmus te staan, maar dat is waarschijnlijk omdat ik het hier niet zo naar mijn zin heb. De momenten waarop ik me amuseer, worden te gemakkelijk overrompeld door de mindere dagen... Was ik maar meer een persoon die graag uitgaat en geen probleem zou maken van die nachtelijke uitstapjes, maar zo ben ik dus niet. Jammer genoeg, want Erasmus voor zo'n type mensen moet echt een oneindig leuk avontuur zijn.
Wil ik nu natuurlijk niet zeggen dat ik me hier nooit amuseer: ik heb de voorbije weken nog mooie musea bezocht - zoals dat in de Chiesa Santa Maria della Concezione - en leuke uren beleefd met mijn Belgische medestudenten hier in Rome... Het museum in de eerder genoemde kerk ging over de Capucijnermonniken die er al eeuwen hun onderdak hadden. Befaamd is vooral hun crypte, niet voor het feit dat er meer dan honderden mannen begraven liggen, maar meer voor hun 'versiering' die ze er in aanbrachten doorheen de jaren. Een zeer raar schouwspel als je er in staat: mozaïeken met menselijke botten. Schedels die een piramide vormen, schouderbladen en bekkens die bloemen
vormen op de muren, ribben en andere botjes gevormd tot lampen die boven
je hoofd hangen in de gangen van de crypte... 't Is eens iets anders dan al die (mooiere) oud-Romeinse kunst die je in de stad vindt, maar laten we eerlijk zijn, ik was blij dat ik uit de crypte kon weggaan. Verder hebben we ook eens tijd gemaakt om het Vaticaan wat beter te leren kennen. De Sint-Pietersbasiliek is een fantastisch bouwwerk, zowel vanbinnen als vanbuiten! De vele mozaïeken die van ver op schilderijen lijken, de Pietà van Michelangelo, het prachtige altaar... Er zijn veel mooie kerken/basilieken/kathedralen die ik al gezien heb, van heel kleine tot heel grote bouwwerken, maar je merkt toch dat dit de hoofdzetel is van de Kerk. Als kers op de taart (of koepel op de Basiliek) bezochten de koepel helemaal bovenaan de Basiliek. Na 551 treden - neen ik neem de lift niet, ik ben sportief! - en al heel wat 'oohs' en 'aahs' als we op tussenstukken wat van Rome kunnen zien, komen we bovenaan. Wat een uitzicht! 360° view over Rome, met de zon op het gezicht. Een moment om nooit te vergeten! Na een klein uur - je kan je ogen niet sneller over het uitzicht laten gaan - gaan we terug naar beneden en beëindigen de dag met een - what else - ijsje... Enkele dagen later beslissen Freja, Margot en ikzelf om met een Erasmusgroep (en bijhorende gids) de Vaticaanse tuinen te bezoeken. We bezoeken eerst nog een Duits kerkhof aan de zijkant van de Sint-Pietersbasiliek, zien de administratieve gebouwen binnen Vaticaanstad, de supermercato vaticano, de polizia vaticana etc... Daarna wandelen we door de rozentuinen, parkjes, grasvelden in de tuinen. We zien ook de landplaats voor de pauselijke helikopter, het oude treinstation - dat mede door de helikopter - in onbruik is geraakt, de nagemaakte Grot van Lourdes, waar het originele altaar uit Lourdes staat. Drie uur vol rust - want van het Romeinse verkeer en leven merk je er nagenoeg niets - om dan terug te keren en de dag te vervolledigen door een cake te maken, mmm. Ik lijk steeds meer een Romeinse Jeroen Meus te worden - aldus mijn ma - maar misschien heeft ze gelijk. Naast de cake bakken, hebben we ook al een pannenkoekennamiddag gehouden en hebben we ook al een echte Belgische ovenschotel gemaakt en een bijpassend Italiaans dessert (tiramisu). Ik hou nog het meest van die 'echte' momenten, waarbij je niet moet opletten wat een gids zegt, of moet uitkijken dat je zeker dat ene kunstwerk gezien hebt, maar gewoon op je gemak samen in de keuken wat kunt bijpraten, terwijl je samen kookt - en dan natuurlijk ook van de maaltijd zelf kunt genieten.
De dagelijkse taken gaan intussen ook door: stofzuigen en afstoffen, koken, kleren wassen én naar de kapper gaan! Barbiere Michele - een vijftiger die vrolijk doorratelt over alles en nog wat - heeft mijn haar geknipt. Nadat hij eerst - ook al wilde ik dit niet - mijn haar tot vier keer toe gewassen had, begon hij mijn haar te knippen en mij uit te vragen. Over wie ik was, waarom ik in Rome was enzovoort. 't Was wel leuk, maar toch had ik constant dat gevoel van 'Zal mijn haar wel mooi geknipt worden?'. Uiteindelijk blijkt Michele een goeie kapper te zijn, want mijn haar is geknipt zoals ik het wil... Het schoolleven gaat inmiddels ook voort: de ene les is al interessanter of de andere, maar we geraken er wel. Inmiddels ben ik ook al druk aan het studeren - een manier om mijn tijd hier wat te verdrijven - en werken mijn fluorstiften weer 24/7...
Soit, dit blogbericht loopt ten einde. Ik weet dat Erasmus voor veel mensen een echt aangenaam iets lijkt, maar geef mij toch maar wat ik mijn huiselijke thuis noem. Niet meer, niet minder. Tot de volgende!
Mijn eerste maand Eramus zit erop: het was een maand vol nieuwigheden, spanning, stress, amusement en verandering.
Vorige week kwam er een moment waarnaar ik al uitkeek van toen ik hier arriveerde: mijn Nausikaä kwam samen met mijn ouders voor een week naar Rome! Samen met haar heb ik de toeristische attracties nog eens gedaan, maar nu was het natuurlijk veel romantischer en leuker om ze nog eens over te doen. We zijn naar de Trevifontein, Piazza Navona, het pantheon, het colosseum, het forum romanum, het Sint-Pietersplein, Castel Sant'Angelo geweest en 't was toch de moeite om het (nog eens) te zien. Het Hard Rock Café hebben we ook bezocht, maar bleek kleiner dan wat we verwacht hadden; als aandenken kocht Nausikaä een t-shirt! We zijn ook samen met mijn ouders naar Ostia Antica en de kust gegaan en hebben ook samen het kerkhof aan Piramide bezocht waar enkele (protestantse) beroemdheden begraven liggen zoals de dichter John Keates. Naast de toeristische aandachtspunten, moesten we natuurlijk ook eens de winkelstraten bezoeken: de bekende Via del Corso en Via del Babuino moesten eraan geloven. Nuja, dat was ook wel leuk om te doen, vooral omdat de regen hier toch met bakken uit de lucht viel die dag... Natuurlijk hoort bij Rome bezoeken ook uiteten en genieten van Italiaans eten: we hebben fantastisch lekkere lasagne in La Botte gegeten, goeie crèmes gegeten al wandelend, zelf pannenkoeken gemaakt (minder Italiaans, toch lekker!), orecchiette ai broccoli etc.
Om mijn leed van vrijdagmorgen te verzachten - ja, 't was helemaal niet leuk om mijn liefje en mijn ouders weer te zien vertrekken! - ben ik vrijdag samen met Louise en Freja richting Tivoli getrokken. Tivoli is een stadje dat al van in de tijd van de Etrusken bewoond werd en bekend stond voor zijn aangename klimaat, waarschijnlijk omdat het in de Sabijnse bergen ligt. We hebben er het 16e-eeuwse paleis Villa d'Este bezocht, een paleis bekend voor zijn tuinen en fonteinen. Eerst binnen in het paleis genieten van de Renaissancekunst, daarna naar buiten om veel fonteinen en beelden te zien. We hadden zelfs geluk: de zon was de hele dag van de partij met tot gevolg dat we tevreden op onze dag konden terugblikken!
Gisteren was dan weer de tijd gekomen voor de werktaakjes: kleren wassen, boodschappen doen, kamer stofzuigen en afstoffen, maar dit alles op het gemak. 's Namiddags heb ik dan - eindelijk! - eens werk gemaakt van een plan dat ik al had van toen ik aankwam: een gitaar kopen om me hier wat bezig te kunnen houden. Samen met Freja ben ik op zoek gegaan naar een betaalbaar exemplaar en dat heb ik redelijk rap gevonden, hoera! Daarna ben ik nog met Freja en Louise naar een expositie gegaan 'Il genio di Leonardo Da Vinci Museo', een museum waar ze machines op basis van de tekeningen van den Leo uitgewerkt hebben en uitstallen. De zaal staat vol werktuigen, maar ook oorlogsmachines, maquettes voor de ideale stad, de bekende helikopter en parachute, vleugels om een mens te laten vliegen... Zeker de moeite, maar veel te klein eigenlijk: je bent er rond in een halfuurtje. Daarna zijn we nog eens de Santa Maria del Popolo binnengewandeld en daar vonden we de Chigi-kapel, een grafmonument gemaakt door Rafaël dat in 'Het Bernini mysterie' gebruikt wordt als locatie waar één van de preferiti levend wordt begraven, en ook zagen we in de kerk zelf twee schilderijen van Caravaggio 'De kruisiging van Petrus' en 'De bekering van Paulus', het mooie koepelplafond was beschilderd door Rafaël...
Na mijn eerste maand Erasmus kan ik toch zeggen dat ik al heel wat mooie dingen bezocht heb, terwijl ik nog zoveel moet zien, maar ook kan ik zeggen dat het - op niveau van school weliswaar - nog niet enorm de moeite was om hier verplicht te moeten zijn...
Na bijna twee weken school, of toch volgens het lessenrooster, neem ik eventjes de tijd om weer wat te schrijven. Deze keer op de agenda: de Italiaanse mentaliteit.
Tijdens de twee weken school die ik hier al meemaakte, heb ik al fantastisch veel kunnen proeven van de voornoemde mentaliteit. Proffen komen gemiddeld 20-30 minuten te laat aan op school, stoppen de les een halfuur vroeger - hé, zo'n les duurt hier maar anderhalf uur, dus uiteindelijk krijg ik maar een halfuurtje les?! - of komen helemaal niet af. Gelukkig is er gemakkelijk internet op school: kunnen we toch nog eens nagaan op la bacheca - het prikbord - of de proffen écht niet afkomen en misschien zo vriendelijk geweest zijn om het aan school te laten weten... Nuja, veel problemen maak ik er niet van als de prof wat later komt, alleen ben ik absoluut niet content als ik juist een uur onderweg geweest ben... voor niets! Dan zou ik ze echt door het hoofd willen schieten; nuja, laten we het op de mentaliteit steken zeker? Kleine opmerking is dan weer - ik heb er al vaak tijd voor gekregen op school om daarover na te denken - dat de Italianen altijd maar zo gehaast zijn in het verkeer: maar waarom kunnen ze dan niet op tijd komen? Vandaag bijvoorbeeld wilde ik - nota bene op een zebrapad - de weg oversteken, rijdt er doodleuk een Mini Cooper tot tegen mijn been gewoon om 'als eerste' de straat te mogen in rijden en zo snel mogelijk weg te zijn. Strano, stranissimo die mentaliteit!
Naast het te laat komen en toch gehaast zijn, valt me nog iets anders op wat meer met Erasmus te maken heeft: de Erasmusdienst en de proffen zijn ons niet zo goed gezind. Zo is de verantwoordelijke van op de Erasmus dienst in de 9 schooldagen die verlopen zijn sinds de start (vorige week maandag) nog maar 3 dagen werkelijk naar school gekomen - en rekening houdend met het feit dat ze elke dag maar anderhalf uur vrij maakt voor Erasmusstudenten, is ze er dus écht heel weinig. Ons probleem zeg maar, want zij trekt er zich niets van aan! De hele papierwinkel moet door onszelf uitgeklaard worden, zij verwijst ons door naar de proffen als we ze dan toch eens te pakken krijgen, de proffen sturen ons terug naar haar - zoiets noemt men een vicieuze cirkel, niet? Bovendien blijkt het niet alleen de erasmusverantwoordelijke te zijn die niet veel met ons te maken wil hebben, maar ook de proffen. Zo stuurden we een mailtje naar Signora Muru (doceert Linguïstiek) en die stuurde - weliswaar bedoeld voor een collega en niet voor ons - het volgende terug:
"Jah, daar zijn er nog... erasmusstudenten... 't is niet te doen... wat moet ik zeggen, ze vragen om mijn les te volgen. Erasmussers, altijd met hun 'speciale behandeling' Kusjes, Cristina Muru"
En dan moeten wij proberen om een lessenrooster samen te stellen, waarbij we zoveel mogelijk vakken volgen, zo min mogelijk lessen op hetzelfde moment en dat met zo'n beperkt aanbod! Tegenwoordig volg ik nu al twee andere vakken... laat ik ze nog eens op een rijtje zetten:
Teoria della traduzione: 2e Ma - Engels - bestuderen van vertaaltheorieën
Storia contemporanea: 1e Ba - Italiaans - bestuderen van geschiedenis vanaf 1800 (voornamelijk het ontstaan van het Koninkrijk / de Republiek Italië)
Cultura e società dei paesi inglesi: 2e Ba - Engeliaans - bestuderen van cultuur van US & UK
Linguistica: 1e Ba - Italiaans - bestuderen van morfologie, fonetiek etc. van het Italiaans (het is nog niet zeker of ik deze les zal mogen volgen cfr. supra)
Om te eindigen met een mooie noot: inmiddels heb ik nog meer bezocht en geproefd! Ik ben samen met Freja, Louise en Margot naar een vintage market geweest waar ze allerlei snuisterijtjes verkochten, echt heel leuk om eens rond te gaan. Het vond plaats in de Romeinse versie van de AB en was echt heel gezellig. Ook ben ik eens naar het Circus Maximus, het paleis van Vittorio Emmanuele II, het museo del Risorgimento, Piazza Venezia, het Pantheon geweest en heb er weer mijn ogen kunnen laten genieten van vele mooie dingen... Bovendien ben ik naar the place to be geweest in Rome - op het vlak van tiramisù dan toch - namelijk Pompi. Daar verkopen ze - naar ze zeggen - de beste tiramisù van heel Rome en dus moest ik er zeker eens langsgaan he! 't Heeft me zeker gesmaakt, maar - en dat zal waarschijnlijk aan de kookkunsten van mijn ma liggen - de tiramisù die mijn moeke maakt, blijft toch den besten ter wereld... Ik heb nog geen kaartjes verstuurd - shame on me and on my family! - maar ik probeer daar zo snel mogelijk verandering in te brengen!
Na een drie maanden vakantie is er een grote verandering doorgevoerd: Nicholas moet terug naar school. Maar voor ik gisteren naar school moest, stond er eerst nog wat cultuur op het programma!
Vrijdag ben ik naar het Colosseum gegaan en kwam een van mijn grote dromen uit: staan op de plaats waar vroeger duizenden Romeinen schreeuwden om bloedvergieten! Eens uit de metro gestapt kom ik meteen ter plaatse: een kolos van een gebouw wacht me op, ik ben overdonderd... Na een halfuur in de rij te staan - dat moet je er dan voor over hebben, vind ik - treed ik eindelijk door een van de vele ingangen binnen in een stukje oudheid. Door de stralende zon loop ik al snel door de gangen waar de schaduw wat verkoeling brengt en om iedere hoek krijg ik een nieuw beeld op het ingenieuse bouwwerk. Ik beeld me zonder moeite enkele vechtende gladiatoren in, een massa mensen die ze toeschreeuwt hoe ze moeten toeslaan; ik zie ook enkele honderden slaven, die ondergronds moeten zorgen dat het ene wilde beest na het andere omhoog getrokken wordt om boven nog meer ravage aan te richten... Wat een barbaarse gedachte, maar toch spreekt het me aan! Morturi te salutant - Zij die gaan sterven groeten U! Net zoals in de film Gladiator... Na 2 uur begeef ik mij naar het Forum Romanum om er wat rond te kuieren, in het begin kan ook hier mijn aandacht niet snel genoeg verdeeld worden over de verschillende ruïnes, maar uiteindelijk verslapt mijn gedrevenheid, want het blijven dan ook ruïnes... De poort van Titus, de tempel van Apollo, het huis van Octavianus/keizer Augustus... Interessant, leuk om door te wandelen, maar toch vervelend na een tijdje... Ik besluit dan maar naar huis terug te keren en onderweg een ijsje te eten - mamma mia, che gelato!
Zaterdag en zondag heb ik dan niet veel meer gedaan, 't werd tijd om gewoon wat rond te hangen op kot of op een Piazza en mijn benen te laten rusten. Enkel zaterdagavond besloot ik om ze toch nog eens te strekken: La Notte dei Musei - een evenement waarbij vele Romeinse musea gratis opengesteld worden tot 2u 's nachts - brengt me samen met Freja, Louise en Margot naar Palazzo Altemps. Daar krijgen we - via een van de vele Erasmus-Facebookgroepen - een gratis gegidste tour van Dino. Hij vertelt ons over de rijke families van adel die er gewoond hebben en met hun geld wilden pronken. Over hoe enkele bisschoppen er gewoond hebben en hoe uiteindelijk de familie Altemps hun kunstschatten hebben achtergelaten. We zien vele kamers vol beelden van Grieks-Romeinse goden, fresco's op de muren, Renaissanceschilderijen, een kapel vol marmer en goud... Na ons bezoek besluiten we nog eens naar Castel Sant'Angelo te gaan om er van het uitzicht over het nachtelijke Rome te genieten, alleen jammer dat het gesloten was - ook al stond er op internet van niet...
Maandag is het dan zover: de eerste schooldag! Of toch voor 5 minuten, want als ik kijk op de schoolsite, lees ik dat er een infodag is voor de eerstejaars Bachelor en Master - en dus de lessen wegvallen voor hen - en dat ik niet hoef te gaan naar school. Dinsdag wordt dus de eerste schooldag! Hoera: een extra dag vakantie! Ik spreek met Freja af om op een bepaalde plaats achter onze Erasmuslidkaart te gaan, maar helaas wordt het een uurtje wachten op... niemand! Wat zijn die Italianen toch gemakkelijk, ze komen gewoon niet af als ze geen zin hebben! En wij maar wachten, terwijl mensen ons aanstaren... Gisteren was het dan uiteindelijk toch zover, met de metro naar het Termini station en van daaruit met de bus naar school. Een tocht die 45 minuten in beslag neemt, een les die anderhalf uur duurt en terug een trip van 45 minuten... Vreemd, maar ik heb het gevoel langer onderweg te zijn dan les te hebben gehad!
Welke vakken volg ik nu precies?
Teoria della traduzione: een mastervak, gedoceerd in het Engels door een Amerikaanse. We bestuderen enkele belangrijke theorieën over hoe je de beste vertaling kan maken.
Storia: een eerstejaarsvak, gedoceerd in het Italiaans. We bestuderen de geschiedenis van de wereld.
Cultura e società dei paesi inglesi: een derdejaarsvak, gedoceerd in het Engels/Italiaans, ik weet het nog niet. We bestuderen zowel de grammatica van het Engels als de cultuur van de Angelsaksische wereld - dus voornamelijk die van de UK en de US.
Letteratura italiana: een tweedejaarsvak, maar zonder lessen. We moeten boeken lezen en zullen er hoogstwaarschijnlijk een paper over moeten schrijven.
Hopelijk zullen de vakken zijn zoals ik verwacht en zoals ze op internet beschreven staan. Gelukkig moet ik niet al te veel naar school - slechts 9 uur per week! - want die bus en metro, daar ben ik toch niet zo aan...
Een stad die nooit slaapt, dat is duidelijk. Overdag een massa aan toeristen, 's avonds nog steeds diezelfde massa. Toch kan je aan die massa wat ontsnappen: je zoekt je een fijne piazza en op de een of andere manier verstilt alles wat om je heen. 't Is zeer vreemd, maar wel echt zo.
De voorbije dagen ben ik me 's namiddags vaak op Piazza Cavour gaan bezighouden: met een boek, gewoon rondkijkend en zelfs een met mijn all-time favourite: mijn gameboy! En als ik me al wat verveelde, dan is er nog genoeg om te zien... Eergisteren ben ik zo naar Castel Sant'Angelo - in het Nederlands bekend onder de naam Engelenburcht - geweest. Voor een simpele 7 geraak je er als Europeaan binnen - jaja, niet-Europeanen betalen hier meer! En weg was ik: terug naar de tijd van de Romeinen, want oorspronkelijk was het geen burcht, maar een mausoleum voor de Romeinse keizer Hadrianus. Diep in de kern van het gebouw zie je dit duidelijk aan de structuur van de kamers en aan de beelden (borstbeelden, kisten met afbeeldingen in reliëf). Later werd het een burcht die als verschansing voor de paus diende. Zo is er de bekende Passetto - een gang tussen het Vaticaan en Castel Sant'Angelo - en zijn er ook nog vele pauselijke vertrekken vol bladgoud, schilderijen en fresco's... Echt mooi om te zien, helaas stond er maar al te vaak een bordje met 'non fotografare'. Castel Sant'Angelo en de bijhorende Ponte Sant'Angelo is zeker het bezoeken waard, gewoon al om bij de Aartsengel Michaël bovenaan de burcht te staan en een heel eind over Rome uit te kijken!
's Avonds ben ik dan nog met Louise en Margot een pizza gaan eten dichtbij Piazza Navona, nog zo'n parel van een plein. De pizza smaakte, het gezelschap was aangenaam, alleen begin ik me steeds meer te ergeren aan die mensen die de aandacht - en vooral het geld - van de toeristen zoeken... Terwijl we zaten te eten zijn er drie mannen aan de tafeltjes rondom ons muziek komen spelen, niets speciaals vind ik persoonlijk, vooral niet omdat ze eigenlijk constant dezelfde afgezaagde deuntjes spelen! Maar ook vu compra's - zo noemen Italianen hier de straatverkopers (verbastering van Vuoi Comprare? = Wil je kopen?) - met hun onnozele speelgoeddingen, handtassen van Amrini, Dolci & Gabbano of BVLGARE of andere dingen aan 'special price, only for you' zie je hier overal. Maar dan ook overal: in de metrostations, in de metro zelf, op de pleintjes, op de bruggen over de Tiber... Soit, na ons avondmaal zijn we nog eens gaan kijken naar de Trevi-fontein by night en tof dat het daar was! Overdag vond ik de fontein al mooi, maar 's avonds met die spots erop geeft het echt een magisch sfeertje aan het monument!
Gisteren was het dan tijd om me eens bezig te houden met de reden waarom ik eigenlijk hier ben: school. Samen met Louise en Freja had ik afgesproken in het metrostation Garbatella, blijkt nu wel niet dat het 11 haltes van mij vandaan is. Een goeie vijfentwintig minuten op de metro - wat eigenlijk nog meevalt - en dan maar te voet naar school. Natuurlijk zijn we eerst de verkeerde kant uit gegaan, om dan een halfuur later terug aan hetzelfde metrostation te staan en daar de juiste kant te kiezen. Mijn eerste glimp op het schoolgebouw stelde mij al gerust: het is absoluut geen enorme universiteit. Er zijn amper vier verdiepingen, waar de bibliotheek zich ook in bevindt, en die zitten allemaal in één blok. Dus deze school is zelfs kleiner of die waar ik in Gent naartoe ga! Na enkele minuten wachten, mogen Louise, Freja en mezelf binnengaan bij Signora Brotti die de Erasmuscoördinator is van LUSPIO. Ze weet ons enkel te vertellen dat ik met de metro en de bus naar school moet komen - ongeveer 50 minuten van mijn kot - en dat de lessenroosters nog niet af zijn. Ik moet het maar normaal vinden dat de roosters nog niet klaar zijn en de lessen volgende week maandag beginnen, hier in Italië kan veel!
En zo kom ik bij een paar algemene dingen die mij opvielen in de eerste 5 dagen van mijn Erasmusperiode hier, ze gaan voornamelijk over het verkeer:
In Italië kan alles;
Verkeersregels bestaan hier niet: auto's staan overal geparkeerd, op het voetpad, op rijstroken in kleine en grote straten. Een stopstreep is gewoon versiering op de weg, wat telt is die ene centimeter voor het zebrapad waar je moet stoppen. Verkeerslichten zijn zoals Kerstversiering hier, ze kijken er eens naar, maar doen toch wat ze willen!
Gratis concerto's op straat: als er al eens een politieman/vrouw het verkeer staat te regelen op een druk kruispunt, waar er ook verkeerslichten zijn, kan het gebeuren dat je een gratis concerto krijgt. Omdat de meeste bestuurders niet zien dat er een flik het verkeer staat te regelen en ze toevallig wel zien dat het licht op groen staat, krijg je als het ware een golf van geclaxoneer over je heen: langs achter begint het getoeter en het zwelt rap aan tot de bestuurder van de voorste wagen meedoet - en dat waarschijnlijk uit automatisme!
Mijn theorie: Italianen krijgen bij hun geboorte meteen een rijbewijs. Als ze 18 zijn, moeten ze enkel aan kunnen tonen dat ze weten hoe ze moeten remmen, schakelen en zeker hoe ze gas moeten geven...
Zondagochtend 30 september 2012: ik word wakker en voel de spanning meteen... Heb ik alles mee in mijn valiezen, zal ik die zwaargewichten wel kunnen meesleuren in Rome zelf? Vol spanning naar Zaventem om er veel te rap alleen verder te moeten naar de controle en gates. Na een goed uur kom ik dan te weten dat ik aan de verkeerde gate zit - en dat nog geen kwartier voor vertrek! Ik rep me naar de infoborden om te zien dat het niet Gate A44, maar Gate A60 is, waar ik me zou moeten bevinden; gelukkig kom ik op tijd aan en kan de spanning verder zijn werk doen.
De enige keer dat ik op het vliegtuig gezeten heb, was in februari toen ik naar Madrid ging - nu moet ik alleen die stalen vogel in... We vliegen over meren, de Alpen en in de blakende zon... tot we niet ver van Rome zijn. Alles komt donker, de lucht is doef en de regen gutst naar beneden. Rome. Regen. Ik had het me niet meteen voorgesteld, en al zeker niet door de - duidelijk slechte - weersvoorspellingen die ik online gelezen had! Uiteindelijk landen we bijna ongemerkt en komt daar de spanning, die eventjes weg was, terug opzetten. Ik ben er.
Na een klein uur heb ik mijn bagage van de band gehaald en loop ik de douanevrije gang door - hoera ik ben van Europa en heb niets om aan te geven! Buiten krijg ik meteen de koude regen in mijn nek en al snel komen enkele heren bij me vragen of ik een taxi zoek. Uiteindelijk stap ik - half bang om ontvoerd te worden - een taxi in waar ik terecht kom bij een koppel Argentijnen en een koppel Amerikanen. Ik voel me al veiliger, maar blijf toch ook wat op mijn ongemak. "Ehi, siamo lì, Via Caio Mario!" - "Ciao. Grazie."
Cecilia is een heel lieve madam met een B&B (Ilia) waar ik nu 5 maanden zal verblijven: ze spreekt rap en al zeker geen standaard Italiaans! Toch versta ik haar, weliswaar na vele 'che cosa's en met een vocabularium vol Italinglese... Mijn kamer is eigenlijk een halve bibliotheek en er staan zeker nog 100 boeken in. Het bevalt me wel, alleen de overgang van een normale matras naar het dunne 6cm ding waar ik nu op slaap, is wat lastig. 's Avonds haal ik nog een pizza - de eerste van vele - en hou me nog wat bezig op skype en facebook. Ik ben hier nog niet lang, maar toch mis ik alles al.
Maandag 1 oktober 2012, een nieuwe dag, een nieuw begin. Ik ben weg van huis, heb tamelijk goed geslapen - waarschijnlijk gewoon omdat ik zo moe was van de reis van de dag ervoor - en zoek mijn weg. Ik krijg van Cecilia de raad om naar Billa - een van de grotere supermarkten in de buurt - te gaan. Wat ik zeker nodig heb, is een swiffer-ding. Mijn kamer ligt vol met stof - ik denk niet dat Cecilia hier ooit al eens heeft afgestofd en ik met mijn astma wil daar natuurlijk niets van weten - dus zal ik ze zelf maar moeten afstoffen.
's Namiddags bezoek ik dan Rome met Margot, een klasgenote die hier ook op Erasmus zit, maar wel aan een andere universiteit. We zien het Sint-Pietersplein, Castel Sant'Angelo, Piazza Navona, het Pantheon, de Trevi-fontein, Piazza Spagna en de Spaanse trappen, het Piazza del Popolo en Piazza Cavour. Een tocht die de hele namiddag duurt en ook voelbaar is aan de voeten. Maar 't deed deugd om al op dag 1 wat van Rome te zien en zeker met iemand die ik ken! De eerste gelato is inmiddels ook al naar binnen gelikt: yoghurt e lampone/framboos (lekker verfrissend in de warmte die ook vandaag 02/10 aanwezig is). Uiteindelijk loop ik 's avonds nogmaals een groot stuk af, omdat Margot me nodig heeft om haar valiezen van de B&B waar ze logeerde te brengen naar haar kot niet ver van Piazza Cavour en de Tiber. 't Doet deugd om weer op mijn kamer te zijn, zodat ik mijn voeten wat kan laten rusten. Dag 1 is geslaagd. Op naar meer...
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Na een drie maanden vakantie is er een grote verandering doorgevoerd: Nicholas moet terug naar school. Maar voor ik gisteren naar school moest, stond er eerst nog wat cultuur op het programma!
Een stad die nooit slaapt, dat is duidelijk. Overdag een massa aan toeristen, 's avonds nog steeds diezelfde massa. Toch kan je aan die massa wat ontsnappen: je zoekt je een fijne piazza en op de een of andere manier verstilt alles wat om je heen. 't Is zeer vreemd, maar wel echt zo. 
