Na bijna twee weken school, of toch volgens het lessenrooster, neem ik eventjes de tijd om weer wat te schrijven. Deze keer op de agenda: de Italiaanse mentaliteit.
Tijdens de twee weken school die ik hier al meemaakte, heb ik al fantastisch veel kunnen proeven van de voornoemde mentaliteit. Proffen komen gemiddeld 20-30 minuten te laat aan op school, stoppen de les een halfuur vroeger - hé, zo'n les duurt hier maar anderhalf uur, dus uiteindelijk krijg ik maar een halfuurtje les?! - of komen helemaal niet af. Gelukkig is er gemakkelijk internet op school: kunnen we toch nog eens nagaan op la bacheca - het prikbord - of de proffen écht niet afkomen en misschien zo vriendelijk geweest zijn om het aan school te laten weten... Nuja, veel problemen maak ik er niet van als de prof wat later komt, alleen ben ik absoluut niet content als ik juist een uur onderweg geweest ben... voor niets! Dan zou ik ze echt door het hoofd willen schieten; nuja, laten we het op de mentaliteit steken zeker? Kleine opmerking is dan weer - ik heb er al vaak tijd voor gekregen op school om daarover na te denken - dat de Italianen altijd maar zo gehaast zijn in het verkeer: maar waarom kunnen ze dan niet op tijd komen? Vandaag bijvoorbeeld wilde ik - nota bene op een zebrapad - de weg oversteken, rijdt er doodleuk een Mini Cooper tot tegen mijn been gewoon om 'als eerste' de straat te mogen in rijden en zo snel mogelijk weg te zijn. Strano, stranissimo die mentaliteit!
Naast het te laat komen en toch gehaast zijn, valt me nog iets anders op wat meer met Erasmus te maken heeft: de Erasmusdienst en de proffen zijn ons niet zo goed gezind. Zo is de verantwoordelijke van op de Erasmus dienst in de 9 schooldagen die verlopen zijn sinds de start (vorige week maandag) nog maar 3 dagen werkelijk naar school gekomen - en rekening houdend met het feit dat ze elke dag maar anderhalf uur vrij maakt voor Erasmusstudenten, is ze er dus écht heel weinig. Ons probleem zeg maar, want zij trekt er zich niets van aan! De hele papierwinkel moet door onszelf uitgeklaard worden, zij verwijst ons door naar de proffen als we ze dan toch eens te pakken krijgen, de proffen sturen ons terug naar haar - zoiets noemt men een vicieuze cirkel, niet? Bovendien blijkt het niet alleen de erasmusverantwoordelijke te zijn die niet veel met ons te maken wil hebben, maar ook de proffen. Zo stuurden we een mailtje naar Signora Muru (doceert Linguïstiek) en die stuurde - weliswaar bedoeld voor een collega en niet voor ons - het volgende terug:
"Jah, daar zijn er nog... erasmusstudenten... 't is niet te doen... wat moet ik zeggen, ze vragen om mijn les te volgen. Erasmussers, altijd met hun 'speciale behandeling' Kusjes, Cristina Muru"
En dan moeten wij proberen om een lessenrooster samen te stellen, waarbij we zoveel mogelijk vakken volgen, zo min mogelijk lessen op hetzelfde moment en dat met zo'n beperkt aanbod! Tegenwoordig volg ik nu al twee andere vakken... laat ik ze nog eens op een rijtje zetten:
Teoria della traduzione: 2e Ma - Engels - bestuderen van vertaaltheorieën
Storia contemporanea: 1e Ba - Italiaans - bestuderen van geschiedenis vanaf 1800 (voornamelijk het ontstaan van het Koninkrijk / de Republiek Italië)
Cultura e società dei paesi inglesi: 2e Ba - Engeliaans - bestuderen van cultuur van US & UK
Linguistica: 1e Ba - Italiaans - bestuderen van morfologie, fonetiek etc. van het Italiaans (het is nog niet zeker of ik deze les zal mogen volgen cfr. supra)
Om te eindigen met een mooie noot: inmiddels heb ik nog meer bezocht en geproefd! Ik ben samen met Freja, Louise en Margot naar een vintage market geweest waar ze allerlei snuisterijtjes verkochten, echt heel leuk om eens rond te gaan. Het vond plaats in de Romeinse versie van de AB en was echt heel gezellig. Ook ben ik eens naar het Circus Maximus, het paleis van Vittorio Emmanuele II, het museo del Risorgimento, Piazza Venezia, het Pantheon geweest en heb er weer mijn ogen kunnen laten genieten van vele mooie dingen... Bovendien ben ik naar the place to be geweest in Rome - op het vlak van tiramisù dan toch - namelijk Pompi. Daar verkopen ze - naar ze zeggen - de beste tiramisù van heel Rome en dus moest ik er zeker eens langsgaan he! 't Heeft me zeker gesmaakt, maar - en dat zal waarschijnlijk aan de kookkunsten van mijn ma liggen - de tiramisù die mijn moeke maakt, blijft toch den besten ter wereld... Ik heb nog geen kaartjes verstuurd - shame on me and on my family! - maar ik probeer daar zo snel mogelijk verandering in te brengen!
