Tegen de normale gang van zaken in valt 'den blok' dit jaar wel erg lang uit. Al van in de 2e week van de kerstvakantie ben ik bezig met studeren en ben ik me aan het voorbereiden op de examens, Italian style. Het leven speelt zich af in mijn kamer aan m'n bureau - hunk, buitenwereld? - en van Rome zie ik niet zoveel meer...
Of toch enkel op mijn vrije dag waarop ik een (culturele) activiteit plan.Wat heb ik al bezocht de laatste weken: de catacomben van Sint Callistus, de Mercati Traiani - zie vorige blog - en vorige week dan maar eens de Musei Capitolini... Die zijn echt wel de moeite waard hoor! Bovenaan de Capitolijn - een der 7 heuvels waarop Rome gesticht werd - vind je de 2 gebouwen, die via een onderaardse gang verbonden zijn, rond een mooi plein waarop in het midden het beeld van Keizer Marcus Aurelius te paard staat te pronken. Aan de zijkant van het plein staat trouwens nog iets wonderbaarlijks: het beeld van onze twee kleine schattige wolvenwelpen, ook wel Romulus en Remus die zich te goed doen aan wat 'moedermelk'. Binnen in het museum is het moeilijk om zo snel alles op te nemen: je hebt er werkelijk ogen tekort. Het museum gaat voornamelijk over - hoe kan het ook anders - Romeinse kunst, dus marmeren beelden, grafplaten met inscripties, amforen, platen met daarop beschrijvingen van spelletjes... Echt prachtig allemaal. In het tweede deel van het museum - dus na de onderaardse gang door te wandelen - staan meer borstbeelden en marmeren beelden die dateren uit de Renaissance. Er is ook een sectie voor schilderijen, maar die vond ik eigenlijk net iets minder geslaagd, maar dat ligt waarschijnlijk aan het feit dat ik net naar hartenlust heb kunnen genieten van die Romeinse sfeer. Vier uur na het aanschuiven aan de kassa kom ik buiten met een verzadigd - en natuurlijk ook volop ontspannen - gevoel. Missie geslaagd.
Na die dikke 5 weken studeren was het gisteren dan eindelijk zover: mijn eerste examen stond voor de boeg. Na een slapeloze nacht moest ik op tijd opstaan, ik wilde immers niet riskeren te laat te komen door bijvoorbeeld geen metro- of busaansluiting te hebben. Ik kwam perfect een halfuurtje voor het startuur aan en moest nog even langsgaan bij de Erasmusdienst: in Italië moet je per examen een officieel blad aan de prof geven waarop hij/zij bevestigt dat je de lessen gevolgd hebt en waarop ook je punten voor je examen komen te staan. 10u.00, geen prof te zien... Zoals verwacht komen die proffen dus ook niet op tijd op een examendag. Een half uur te laat komt de prof binnen en vraagt dat iedereen naar buiten gaat om in de gang te wachten. Ze nemen die 'appello' dus letterlijk en roepen iedereen één voor één af, waarop je je paspoort moet tonen - er mag zeker geen dubbelganger je examen komen afleggen! - en je een plaats toewijzen in het lokaal. Vreemd, maar ik doe maar wat de anderen doen, stel dat ik het examen niet zou mogen maken! Na een goeie 2 uur dien ik mijn examenkopie in, met een redelijk goed gevoel en daarna kan ik eindelijk uitblazen. De eerste stress is weg, ik ben vertrokken voor die eindsprint en kan al beginnen uitkijken naar 15 februari...
