|
Dag allemaal,
Heer lijk hé dat zomerzonnetje ,...Wat is dat toch genieten,...Mijn Robbedoesje is er weer bovenop hoor,woensdag mocht hij alweer gaan paardrijden met school en donderdag is hij gaan wandelen bij de paterkes van Zevekerke en hij mocht taart eten ,..Vandaag zat hij op het terras van de leefgoep te genieten van het zonnetje.
Mama voelt zich wat onwennig nu,want ze komen dit weekend niet naar huis,morgen gaat oma Rollegem wandelen en zondag is het feest in Aartrijke en dan gaan wij er naartoe ,...Met Anoukje is alles heel goed ,een echt zonnetje in huis !!!
Woensdagavond reed ik op de rijksweg rond 19 uur 30 ,en plots kreeg ik een flashback en zag ik Anoukje voor me.Op 6 juni is het 7 jaar geleden dat ik mijn klein poppeke bijna kwijt was,..Het was ook een zonnige avond toen ik voor de zoveelste keer met haar naar het ziekenhuis moest,..ze had de windpokken en plots kreeg ze het moeilijk,...tegen middernacht lag ze beademd op de intensieve zorgen,haar longen zaten zo goed als dicht,...ik kreeeg het verdict van de anaesthesist,.."Mama ,het moet hier in de eerste 24 uur keren of ze haalt het niet ",...en dat ,dat zie ik nu nog steeds voor me,zo hartverscheurend,..Anouk reageerde wel goed op de medicatie en de volgende dag was het beter,...Maar door hun spierzwakte geraakte ze moeilijk van de beademing,ze deed er nog een infectie bij,haar nieren blokkeerden,ze was opgezwollen,het vocht liep uit haar beentjes,...verschrikkelijk,haar bloed was aan het afbreken ,geen bloeddruk meer,...daar zit je dan,(en zelf verpleegster zijn,dan weet je goed genoeg hoe ernstig alles is)Maar mijn klein meisje heeft zo gevochten hé,..ik heb er uren tegen gepraat en gezegd zusje laat mama niet in de steek aub,..Op den duur had ze ook een canule,..ze kreeg dan nog sandoglobulines (humane antistoffen) en de dokter zei,Anoukje nu is het aan jou om te vechten ,..en ja ze deed het ,elke dag ging het dan toch beter,...Ze geraakte terug op pediatrie en had zelfs op een dag met haar klein vingerke de canule verwijderd en het ademen lukte goed en de zuurstof in haar bloed bleef ook super goed.,...Ze kon revalideren en weer naar huis komen,...
En nu ,7 jaar later doet mijn prinsesje het super,haar longen zijn redelijk sterk,aerosol heeft ze al 6 jaar niet meer nodig,...Weet je,het is een echt medisch wonder,..daarom ben ik zo TROTS op haar,ZIE ik haar zo graag en BLIJF IK VECHTEN elke dag opnieuw want dat verdient ze meer dan ook ,net als haar broertje.
Ik heb 2 zorgenkindjes,dat besef ik meer dan ooit maar mijn liefde voor hen is ondoorgrondelijk,en ja soms heb ik dan van die moeilijke momenten en komt alles boven,dat is heel raar maar dat komt telkens opnieuw ...
Ik wens jullie allemaal een super zonnig en gezellig weekend.
Dikke knuf,Ann
|
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
