Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
15-03-2010
Maandag 15 maart
Hallokes,
Het zonnetje schijnt,...het is hier stil,de kindjes liggen te rusten,...en mama heeft wat tijd om haar blogje aan te vullen. Gisteren hebben we ons EERSTE wandelingske gedaan van het jaar,het was nog koude wind maar het deed ons goed. Anouk had weer heel veel te vertellen en broertje lag te slapen,.... Weet je,een mens heeft toch eens wat frisse lucht nodig hé,dan kan je zoveel meer aan,... We kregen dan nog bezoek van tante Sophie en de kids en ze had lekkere kriekentaart gebakken en mijn sloebers hebben die goed opgegeten.
Na een goede nachtrust was mijn meisje alweer vroeg wakker en ze was wat boos,...ze had honger,...ze at 2 grote boterhammen maar daarna bleef ze wat pruttelen tot de verpleegster geweest is,ze had blijkbaar nood aan haar douche en dan lag ze turnen op de mat. Robintje is al 2 dagen aan het slapen !!! Ik vraag me dan af of hij echt wel zo moe is,...hij eet heel goed,weent niet,gewoon slapen en nog eens slapen,...Morgen ga ik dit toch eens navragen aan de dokter hoor,...waarschijnlijk komt het van de medicatie,...maarja,het is in periodes hé. Weet je,op zo'n momenten zou ik zo graag eens weten wat er in hun hoofdje omgaat,...wat zouden ze voelen,waarom zijn ze zo moe,..... Soms is dit toch wel lastig hoor voor me,je zou het anders willen ,maarja het kan gewoon niet.Ik moet echt soms kijken met een paardenbril ,...gewoon recht voor me uit,zonder veel na te denken en de ene dag gaat dit beter dan de andere,maar we doen vooruit. Toch iedere keer dat ik naar UZ Gent moet ben ik wat nerveus,...dan denk ik zou de Prof iets gevonden hebben die hen kan helpen,...en zou het dan wel een verschil maken,... Het enige dat ik weet dat ik nu en vandaag moet genieten van hun liefde en aanwezigheid en niet denken aan de toekomst,... Nu zijn Robin en Anouk gelukkig en dan ben ik dit ook,...
Heel veel liefs,Ann
Reacties op bericht (4)
18-03-2010
hallo
Fijn zo'n wandeling in dat eerste zonnetje! Moeilijk hè leren leven van dag tot dag. Dat is iets wat je echt moet leren. En inderdaad de ene dag gaat dat al wat beter dan de andere. Maar ik Ann ik vind dat jij het super goed doet met je kids!!!
Dikke knuffel
Katleen
18-03-2010 om 18:56
geschreven door katleen en Jens
16-03-2010
lrente
heerlijk hé, de lente in het land... en dat je telkens toch die spanning voelt als het over de toekomst van je kids gaat, snap ik maar al te goed... maar intussen niet vergeten in het NU te leven hé!
groetjes
16-03-2010 om 21:48
geschreven door tricky
...
Hey Ann,
fijn dat jullie genoten hebben van het mooie weer. Hier is het niet anders hoor. Alhoewel we dit weekend ook van andere dingen genoten hebben .
Ja en dat vooruit kijken met onze kids ... soms is het makkelijk ... soms is het moeilijk ... en een glazen bol hebben we niet hé ... ook al zou die soms zéér nuttig kunnen zijn.
Geef de kids alvast een héél dikke kus en knuffel van ons en tot binnenkort !!!!
Liefs,
Nancy
16-03-2010 om 17:58
geschreven door Jonas & co
genieten
blij te lezen dat jullie genoten hebben van een eerste wandeling met de kindjes , nu nog wat warmer weer en dan kunnen de kindjes weer veel naar buiten .
groetjes van u verre buren
16-03-2010 om 12:52
geschreven door nathalie
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
.
