Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
04-03-2010
Timmy
Hallo,
Hier gaat alles verder goed,de kindjes zijn nog steeds content en Anouk heeft nog altijd heel veel te vertellen,.. Het voelt echt goed aan om s'avonds te bellen,...gisteren hadden ze genoten van een namiddag snoezelen en dat is één van hun favoriete bezigheden,...Ja,ik voel me dan ook opgewekt en we zijn alweer donderdagavond en morgen komen ze dan weer naar huis ,....Joepie,..
Vroeger vertelde ik al over Timmy en zijn autisme hé,...weet je,het is ook niet altijd evident.Als ouder probeer je dat ook een plaats te geven,zo normaal mogelijk mee om te gaan,maar soms is dit moeilijk zowel voor ons als voor Timmy. Hij heeft heel veel nood aan zijn structuur,...en ook moet alles opgeschreven staan ,anders gaat hij het niet doen,.. Timmy zit nu in het derde jaar elektrotechnieken,hij heeft echt wel zijn eigen capaciteiten hoor en iets wat hij heel graag doet lukt hem heel goed,..alleen jammer dat hij echt geen tijdsbesef heeft,zo zit hij 3 keer zolang aan een bepaalde taak of zijn klasgenootjes,... Natuurlijk hoe ouder hij wordt,hoe duidelijker dat dit naar voor komt,...ik vind dit echt wel jammer ,want hij kan het wel,... In school houden ze daar wel rekening mee ,maar ze gaan dit niet kunnen blijven doen hé,...Timmy moet aan de bepaalde normen voldoen om zijn diploma te halen,..we proberen hem dat dan ook duidelijk te maken,hij doet zijn best maar tis moeilijk. Eigenlijk wil ik hem ook wel eens bedanken om al hetgene hij doet voor mij en voor de kids. Ik vind hem zo lief hé,...hij komt dan thuis van school en vliegt me rond de hals en zegt dan,..."Love You,Ann " en ja ook dat heeft me een heel goed gevoel te weten dat hij zich gelukkig voelt,te weten dat hij altijd bij me terecht kan. Voor mij is het toch ook wel een droom om een zoon te hebben die kan stappen en praten zoals een ander,...Het verzacht een beetje de pijn om Robin en Anouk en wat me ook vooral deugd doet is,..Timmy zegt ,als jij er niet meer bent dan zal ik altijd voor de kindjes zorgen,... Wat heeft hij een heel groot hart hé,... En zo kan ik alweer eindigen met een gelukzalig gevoel,...te weten dat er altijd iemand voor me is,...
Dikke knuf,Ann
Reacties op bericht (1)
04-03-2010
Mooi
Ja Ann is een mooi verhaal, hebt het tweemaal moeten lezen , als ik dat lees van Timmy die jongen moet toch ook moedig zijn, de stiel dat hij leert is niet gemakkelijk dom is die niet , ja is zo is in de toekomst , is waar als ge eens werkt voor ne baas word dat anders. Als al ne groten dat hij wil leren hé, vind het jammer voor die jongen is niet gemakkelijk, wat ik dan wel tof vind Ann, die jongen heeft ne goeie Papa en heel lieve Stief mama, chapeau voor U, hebt een groot begrip en maakt Timmy ook gelukkig. Toch heeft die een mooie toekomst voor ogen met jullie als ouders hé. Nu voor de Timmy, bedankt Timmy dat u zo helpt zorgen voor de twee sloebertjes van ANN , ook voor uw lief ventje, u vormen een mooie gezinnetje met junder Vijven. Wens u verder een mooie weekend toe. Had wel ne krop in de keel was een combinatie van moeilijk hebben en gelukkig zijn hé. TOF. Groetjes van Suzanne
04-03-2010 om 21:43
geschreven door Suzanne
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
