Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
22-11-2009
Zondag 22 november
Dag allemaal,
Het is zondagmiddag,en het waait heel hard,...het zonnetje komt piepen,...het is een mix van alles en nog wat. En weet je,in mijn lichaam is het ook zo op dit moment,... Ik wil helemaal niet negatief zijn,ik wil vechten voor alles maar soms gaat het eventjes moeilijk want vorige week donderdag kreeg ik nogmaals droevig nieuws,...Lucas een jongen die aartrijke verbleef is ook gestorven,we zaten samen met zijn ouders in de ouderraad van school,... Ik kende Lucas niet persoonlijk ,maar aangezien ik zijn mama en papa ken weet ik heel zeker dat hij ook een heel toffe jongen was,...
Langs de andere kant gaat het toch ook al beter met me,...want ik heb hier 2 heel blije schattekes bij me,...ze zijn zo lief en content,... Gelukkig,....Weet je,Robin en Anouk zijn mijn therapie voor alles,ik heb ze zo broodnodig hé,... Mijn traantjes vloeien ook vandaag nog,...Telkens ik in hun lieve oogjes kijk vraag ik me dan af,....Hoe gaat het met jullie?,... Hoe voelen jullie dit allemaal aan,maar ik ben heel zeker van hun grote inzet en doorzetting in alles wat ze doen,.... Ze zijn gelukkig en dat is alles wat ik nu echt wel nodig heb,... We gaan nog heel veel genieten vandaag van elkaar en de vele zoentjes want dit doet ons zo'n deugd,...
Gisteren had ik bijscholing in Leuven over oncologie,...over oncologische verpleegkundige zijn en er zat een tem in over burn -out bij verpleegkundigen,het was een heel boeiend verhaal over hoe een VPK toch moet proberen een stuk van alle zorgen naast zich te zetten en goed evenwicht te zoeken tussen werk en ontspanning. Maar soms is dit niet zo evident hé want ik heb ook een heel zware rugzak mee te dragen die me dan ook zo kwetsbaar maakt want ik weet heel goed hoe het voelt om slecht nieuws te krijgen en te vechten elke dag opnieuw,... Maar uit dit alles weet ik wel dat ik een boeiende job heb die me toch ook wel steun geeft om mijn zorgen een plaats te geven,...
We naderen stilaan het eindejaar en ik heb me zelf voorgenomen om zo goed mogelijk te genieten met mijn sloeberkes en na nieuwjaar gaan we ons voorbereiden op een heel mooi feest voor mijne Robin want die doet op 8 mei zijn plechtige communie,...en dat zijn van die momenten waar ik naar uit kijk,...en die geven me kracht en zo geraak ik weer vooruit.
Dank je wel voor jullie steun allemaal.
Lieve groetjes Ann en een dikke knuf van Robin en Anouk
Reacties op bericht (2)
23-11-2009
alleen maar bewondering
Wij hebben hier alleen maar bewondering voor jullie . Gewoon doorgaan Ann en elke dag die komt proberen ervan te genieten
groetjes
23-11-2009 om 10:08
geschreven door nathalie
22-11-2009
Heel moedig
Dag Ann, kom eindelijk ne keer reageren, lees constant alles maar werd tijd dak iets zet, als ik dat allemaal zo lees en volg, bent U iemand moet zeggen met een hartje van goud. U persoonlijk moet een heel druk leven hebben zowel thuis als op uw werk. En telkens moet ge overal de mensen moed inspreken terwijl ge zelf met ontzettelijke problemen zit, zowel uw gezondheid , uw sloeberkes. Ik moet u bewonderen Ann, is lijk u zegt , als ge die kindjes die nu overleden zijn in Aartrijke , als ge dan zelf goed nadenkt moet da iets zijn voor die mensen, ik leef dat mee zoiets. Is niet omdat het specialekes zijn dat ze niet lief kunnen zijn, trekken soms ne persoon recht door hun moed dat ze zelf hebben. Alé ik wens u nog tbeste toe aan gans uw gezinnetje , die verdienen ook een "Pluimke op de hoed" voor hun inzet. Vele moed Ann zal wel lukken,
Groetjes van Suzanne
22-11-2009 om 17:34
geschreven door Suzanne
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
