Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
19-11-2009
eventjes moeilijk,...
Dag allemaal,
Wat heb ik een helse week gehad,.... Ik zou eens heel hard willen schreeuwen en alle zorgen en verdriet achter mij laten hoor,... Maandag moest ik naar de dokter voor mijn rug,...en ja,die kan niets doen tenzij opereren maar dit is geen garantie,er is zodanig veel arthrose en slijtage dat het infeite niet veel zin heeft,....en ook ik zou niet meer mogen heffen,en dit kan ik toch niet maken voor de kids,.... Dinsdag had ik stamcelafname,...en die was heel intensief voor de patiënt,...wat had ik met hem te doen,....Hij was donor voor zijn broer ,maar die meneer heeft afgezien,ik had zo een medelijden met hem,...;Ik moest overwerken en kwam dan ook vermoeid thuis. Woensdagmorgen was het dan de begrafenis van Thomasje,...heel zwaar hoor,....ik heb al zoveel geweend deze week,...ik kan het zo moeilijk verwerken en alles een plaats geven,...Hoe komt het toch,... Weet je ouder zijn van een specialleke is zo intens,...we moeten zo zorgen voor onze kindjes dat het loslaten extra zwaar is,.... Thomas vriendje,...We gaan je missen,... s'Avonds ben ik dan naar de kindjes gegaan,...en ze waren zo suf,door hun nieuwe medicatie,...Rivotril heeft dit als bijwerking,... En ja ,de traantjes waren er weer,....Verdorie toch,...Ik wil sterk zijn maar het lukt me echt niet,... Robin en Anouk moeten maar medicatie slikken ,maar ze kunnen niet zeggen hoe ze zich voelen hé,... Gelukkig gaven ze mama een heel mooie glimlach,... Schattekes,ik hou zielsveel van jullie voor altijd hé,...mama mist jullie hoor,... Ik hoop dat ik morgen wat beter ben,ik heb een vrije dag,...en ga eens aan mezelf denken,.... Zaterdag moet ik dan op bijscholing naar Leuven en zondag haal ik mijn kids,...
Dikke knuf,Ann
Reacties op bericht (3)
21-11-2009
Courage
Ann, ook jij mag al eens wat mindere dagen hebben hé. Ik vind dat niet meer dan normaal. We zijn maar allemaal mensen en als verdriet en pijn naar boven komen, laat het dan maar komen. Ik begrijp je emoties en je machteloos verdriet heel goed. Ik hoop dat je vandaag een fijne dag had met je colleg's en morgen mag je je twee schatjes gaan halen. Fijne zondag
21-11-2009 om 20:40
geschreven door brigitte
20-11-2009
zwaar
ik begrijp best dat je het zwaar hebt, zowel fysiek als emotioneel... je maakt ook heel wat mee deze dagen hé! en ik kan me voorstellen dat zo'n overlijden van een 'lotgenootje van je kids' echt wel binnenkomt... wil je dus gewoon een hele dikke knuffel geven! en zeg, kom je zaterdag in gasthuisberg op bijscholing?! da's ni ver van mij hé! ik ga naar mijn nichtje om op te passen, anders hadden we elkaar es irl kunnen ontmoeten... als je hier nog es komt, laat je het maar weten hé! zorg goed voor jezelf!
20-11-2009 om 20:40
geschreven door tricky
19-11-2009
kop op he
Ann kop op he je oren niet laten hangen hoor, we denken aan jullie ,het is een enorme emotionele week voor jullie geweest . Jammer dat dit allemaal gebeurd konden we er maar iets aan doen . Probeer op je vrije dag wat te genieten en te rusten voor u rug want u moet u taak als verpleegster en voor de kindjes niet onderschatten.
zorg voor elkander
groetjes nathalie
19-11-2009 om 19:04
geschreven door nathalie
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
