Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
08-10-2009
Emotioneel moment,...
Hallo allemaal,
We geraken hier stilaan weer op onze plooi na een heel mooi weekend,.... We zijn weer aan het werk,...vandaag ben ik naar Antwerpen geweest naar een bijscholing over het aferesetoestel(het toestel waarmee we stamcellen afnemen) .Chapeau voor alle pendelaars die dagelijks de trein moeten nemen,....Het is toch lastig hoor.
Toen ik thuiskwam had mijn ventje al de weekbode gehaald (editie Izegem) waarin een heel artikel over ons staat,...We staan dan nog op de eerste pagina,...Het was toch wel even slikken hoor,.... Weet je,je bent dagelijks bezig met die speciallekes met zoveel liefde en zorg en dan is er plots een journalist die mijn blog gelezen heeft en het zo moedig van ons vond ,dat hij graag een artikel wou schrijven,... Het doet heel veel deugd ,maar het raakt je wel,... Ik hoop dat we met dit artikel vele mensen wat goede moed kunnen geven en hen doen inzien dat het leven ondanks vele tegenslagen toch zo mooi kan zijn,...Zoals nu ,... Ik ben Robin en Anouk zo dankbaar om alles wat ze ons geven,...omdat ze ervoor zorgen dat wij heel veel lieve mensen leerden kennen,... Omdat ze mijn leven vullen met zoveel genegenheid en liefde,... Ze zijn gewoon mijn alles,....mijn hele leven,....
Dank je wel allemaal voor jullie steun en jullie geloof in ons,.... We blijven ervoor gaan,....
Heel veel liefs,Ann
Reacties op bericht (8)
12-10-2009
prachtig artikel
Hallo Zus en de rest van de bende, Ik heb het artikel ook gelezen en vindt het zeer mooi hopelijk is het een steun voor vele anderen met een zorgenkindje. groetjes Els
12-10-2009 om 16:29
geschreven door Els
Alle lof !
Hej Ann, ik lees hier niet anders dan positieve reacties ivm jullie krantenartikel. Spijtig dat de weekbode van bij jullie hier niet te koop. Is er geen mogelijkheid om het artikel op je blog te plaatsen? Lieve groetjes en een dikke knuffel voor je sloeberkes!
12-10-2009 om 13:20
geschreven door Bieke
we zijn benieuwd
We zijn benieuwd om het artikel te lezen. Jullie verdienen een plaats op de eerste pagina! Meer en meer beseffen we welke gouden mensen jullie zijn. Jullie verliezen nooit jullie lach, steeds optimist en vol goede moed. Ik denk dat jullie 2 lievelingen daar alles mee te maken hebben. Het berichtje hieronder van Mieke Verstraete klopt volgens ons volledig. Na wat ons Eline meegemaakt heeft, beseffen we hoe mooi het leven kan zijn. Spijtig genoeg moet je eerst ''wakkergeschud" worden.... Aan waar velen aan voorbijlopen, nemen wij de tijd om even stil te blijven staan. Tot ziens zondag ! grtjs Hugo, Marianne en Eline
12-10-2009 om 12:28
geschreven door Hugo
11-10-2009
oprecht blij
Beste Ann en Erwin,
toen ik jullie verhaal las in De Weekbode was ik oprecht aangedaan, en..blij! Want zelf heb ik een kleinzoontje van vier (Elias) met SMA of Spinal muscular atrophy: het jongentje mist een gen, en kan daardoor niet stappen, maar maakt ons toch heel gelukkig. Door te lezen over hoe jullie beiden het zo tof aanpakken, geloof ik nu nog meer in wat ik zelf ervaar: na de eerste schok en ontsteltenis als je het slechte nieuws hoort, geraak je weer overeind en word je weer even gelukkig als voordien.(anderen begrijpen dit wschl. niet) Wat zit het leven wonderbaarlijk in elkaar hee: zoals Erwin het in zijn jongere jaren noodgedwongen leerde om handicaps te aanvaarden, ..en hoe enorm goed dat nu van pas blijk te komen! Ik denk ook zo vaak dat die "slechte" of harde dingen, uiteindelijk soms hun vruchten voortbrengen, alleen wteen we dat eerst niet! Ik zal jouw blog gauw toevoegen aan mijn favorieten! Dank om jouw eerlijke getuigenis. Heb jij mij soms gekend in het college van Izegem of in Avé Maria waar ik vroeger Engels en Ned. gaf? Mieke.
11-10-2009 om 21:44
geschreven door mieke verstraete
10-10-2009
ben benieuwd
Ja Ann,
ik ben benieuwd naar het artikel. Ik kijk al uit naar volgend weekend zodat ik het kan lezen. Ik twijfel niet aan de waarde, inhoud, oprechtheid, openheid,... van het artikel !!! Het kan niet anders dan goed zijn met zo'n SUPERMAMA & Papa & broer,....
Liefs en fijn weekend,
Nancy
10-10-2009 om 16:44
geschreven door Jonas & co
09-10-2009
waw
amai zeg, in de weekbode... helaas kan ik die hier niet lezen hé! kan je het artikel niet eens inscannen of zo ?! (niet dat ik zelf weet hoe dat moet maar goed!) maar proficiat zeg, dat mag ook wel eens hé, dat jullie in de bloemetjes gezet worden... en ik denk dat het ook heel wat mensen kan helpen, jouw blogje en dat artikel... hoe jij met je kids omgaat, is echt heel bewonderenswaardig! en dan ook nog een dikke proficiat aan de 40jarige! amai, wat een taart zeg! is die helemaal opgeraakt?!
ann, je doet dat fantastisch en je hebt een fantastisch ventje aan je zijde! en fantastische kids natuurlijk! veel liefs
09-10-2009 om 17:17
geschreven door tricky
mooi artikel
Het is een mooi artikel , kon niet beter beschreven worden en wat dat staren betreft je er niets van aan trekken , de kindjes zijn gelukkig en wel dan zijn we allemaal gelukkig.
jullie zijn fantastische ouders vergeet dat nooit.
groetjes nathalie mario athena en onze filou Kyano
09-10-2009 om 13:44
geschreven door nathalie
08-10-2009
doe zo voort
Dag zusje en Erwin,
'k vond het heel mooi geschreven in de weekbode. Alles wat verteld werd is juist. Er moet nog zoveel gedaan worden om alles toegankelijk te maken. En wat de mensen zeggen of staren. We weten dat Robin en Anoukje gelukkig zijn in hun eigen wereldje. 'k ben blij dat ik als tante fie er bij mag horen!
dikke knuffel
sophie
08-10-2009 om 22:18
geschreven door Sophie vanmoen
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
