Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
27-07-2009
mijn kids,......
Hallo,
Hier ben ik alweer,maar ik moest het eens van mij afschrijven,....... Het is hier weer stil,........ik mis het gelach van Anouk,.........Ik mis het geroep van Robin,......... Vandaag ben ik weer gaan werken en heel veel mensen vroegen me hoe mijn weekje vakantie met de kids was,... Weet je,ik sta toch wel echt verbaasd hoeveel mensen er met me beggaan zijn,..........het voelt goed en tergelijk bekruipt mij een gevoel van "Waarom Ann,waarom kom jij dit allemaal tegen,waarom zijn ze nu weer in school?.........Waarom zie ik weer die lege bedjes,...... Toen ik belde naar school vanavond vertelden ze me dat zusje wat trunterig was,.....;dan mag ik niet beginnen denken,de opvoedster zei me,ze zal wel voelen dat ze de aandacht niet meer heeft van mama,...........en dan krijg ik het wel moeilijk hoor:cry::cry:. Het is verdomd zo oneerlijk ,............Ik ga er dus NOOIT,maar dan ook NOOIT aan gewend geraken hé aan dat internaat. Hoewel ik het heel goed weet dat het met mijn hele verstand de juiste beslissing is voor hen ,kan mijn hart het niet aanvaarden ,...... en dat gevoel overmand me zo,dat ik het moeilijk kan uitleggen.Ik heb hiervoor al zoveel proberen tegen te vechten,maar het lukt niet.Iedere keer krijg ik mijn weerbots en de klop van de hamer. Weet je,het doet me echt wel veel deugd te weten dat ik heel veel mensen rond me heb die ons heel graag zien en ons respecteren zoals we zijn,... Want gisteren waren we dus op wandel aan zee ,........en Timmy zei me "Zie ze ons al begapen". De mensen denken waarschijnlijk dat die kids van me ongelukkig zijn en sukkelaartjes,............. Ik zei Timmy: "Jongen,laat ze kijken ,maar Robin en Anouk hebben ook recht om aan zee te wandelen" en dat is waar zei hij want zie zusje genieten,.......... Och,wat heb ik toch een lieve tmmy die me zo helpt,............ Ik kan alleen maar zeggen dat ik mijn kids zooooooooooooo graag zie,zo bewonder om wie ze zijn. Ze zijn zo uniek en speciaal voor mij,..........;Ik mis ze zo,............
Dikke knuf,Ann
Reacties op bericht (6)
30-07-2009
anderen
ja, de anderen hé, soms is het zo moeilijk om je eigen beleving los te blijven zien en ervaren van de (vaak stomme) reacties van de anderen... maar ben blij te lezen dat jullie gewoon genoten van jullie wandeling aan zee... en kan me wel iets voorstellen bij dat dubbele gevoel over dat internaat... maar weet je, kinderen MOET je ook loslaten hé, ook jouw kids, hoeveel zorg ze ook nodig hebben... misschien moet je het zo bekijken... en maakt dat het afscheid telkens weer wat minder moeilijk...
30-07-2009 om 09:53
geschreven door tricky
28-07-2009
hEY DAAR;;
Dag lieve Ann, ja ik kan me voorstellen hoe je je voelt; je zou zo dolgraag alle dagen bij je kindjes zijn en je mist ze natuurlijkt... ik sluit me verder aan bij de berichtjes van Ines, Marleen en Nancy... JE BENT EEN SUPERMAMA, waarvoor ik een enorm respect heb. Echt waar en ik ben blij dat ik jullie ken......als ik Robbedoesje en Anoukje zie dat wil ik hen knuffelen opdat ze zouden weten dat zij ook een plaatsje in mijn hart hebben.. 'k kan misschien klinken als een cliché maar echt Ann jullie te kennen is een verrijking. Ik besef dat het voor jullie niet altijd even gemakkelijk is maar een dikke chapeau voor jullie. En ik ben al curieus hoor na ons volgende project. Heel vele groetjes van Marianne
28-07-2009 om 22:00
geschreven door mARIANNE
lieve Ann,
Je moet je inderdaad niets aantrekken van de anderen : jij wandelt met je lievelingen aan zee en daar gaat het om, die reacties zijn gewoon van dommigheid. Eline zat ook een tijdje in een rolstoel met kapje op haar hoofd en een slangetje in de neus voor sondevoeding. We trokken er ons niets van aan en voelden intens de zon op onze huid, de zeelucht en het vakantiegevoel. Dat je hart pijn doet als je lievelingen er niet zijn, bewijst wat een gouden moederhart je hebt. We wensen je nog vele vele zalige momenten met je kids en ventje toe. grtjs Hugo, Marianne en Eline
28-07-2009 om 20:09
geschreven door Hugo
27-07-2009
onozele mensen soms
Ja Ann,
zoasl Timmy zei : BEGAPEN !!! Ken dat gevoel Domme mensen, mensen met eeen enrom groot probleem hoor. Ik weet wel héél zeker dat jou kids genoten hebben van hun wandeling aan zee en dat is wat telt hoor !!! Trek je daar maar aan op hoor. Laat die domme mensen maar dom zijn !!! Weet dat Robin & Anouk, Timmy, Erwin & jij FANTASTISCHE mensen zijn. Natuurlijk hebben Robin & Anouk dat extra speciale plaatsje in mijn hart veroverd, maar jij zal wel begrijpen waarom hé.
Veel liefs, dikke knuffels;
Nancy
27-07-2009 om 21:35
geschreven door Jonas & co
telkens opnieuw
Ik voel het vertdriet van jou me hier raken. Dat gemis van je kids en dat dan telkens opnieuw, het moet echt hard zijn voor je. Maar als anonieme bloglezer voel ik wel echt bewondering voor je. Al weet ik ook dat je niet gekozen hebt voor je leven, maar het beste maakt van wat je gekregen hebt. Meelevende groeten, Leen
27-07-2009 om 21:25
geschreven door Marleen
...
Lieve Ann,
Laat ze maar praten over Robin en Anouk, die mensen. Die mensen weten niet wat voor een pracht-mama jij bent, en wat voor een prachtkinderen jij hebt! Het is niet omdat jouw kinderen 'anders' zijn in hun ogen, dat zo ook zo effectief anders zijn. Zij zijn Robin en Anouk. Helemaal niet anders! Twee lieve schatten die jou en vele mensen hebben doen inzien dat het geluk in kleine dingen zit... Niet in geld of andere zaken. Maar gewoon in een lach, een knuffel,... En dat is wat zij jou geven, en jij aan hen! Je mag trots op hen zijn, alsook op jezelf, Ann!
Ik voel mee met jou omdat je je soms triest voelt omdat je ze niet altijd bij jou kan hebben, jouw sloebers. Maar jij hebt er voor gezorgd dat er goed voor hen gezorgd wordt. En dat is iets waar ik fier op ben!
Veel liefs, en een dikke knuffel!
Ines
27-07-2009 om 20:37
geschreven door Ines
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
Domme mensen, mensen met eeen enrom groot probleem hoor. 
