Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
17-06-2009
Examens
Hallo,
We zijn alweer woensdag,wat vliegt de tijd toch hé:wink: Alles gaat hier zijn gewone gangetje,..............Timmy start morgen met de examens en ja,we moeten onze student wat in de gaten houden,.... Met mijn studenten gaat het goed,Anoukje is rustig en heel content en Robbedoes is weer beter ,in het weekend was hij moe,maar geraakt er nu weer boven op. Ja soms,heb ik het hier moeilijk mee,de ene keer is hij dolcontent en de andere keer is hij moe,heel moe,.......dan is het moeilijk om contact met hem te hebben,je laat hem dan beter met rust.Ik voel me dan soms schuldig tgo hem,..... Vorige week na de verwendag had ik het ook moeilijk en was ik doodop,.........de opvoedsters voelen en zien dat dan aan mij,.... Ze zeggen dan jij hebt 2 x verdriet en weet je,mijn dagen zijn ook niet allemaal gelijk ,de ene dag kan ik dit beter aanvaarden dan de ander; Ik zie zo graag mijn kindjes,...........echt heel graag ,.......en het gemis is soms heel groot. Ik moet vooruit,heb geen keuze ,maar soms zou ik het dan willen uitschreeuwen : "WAAROM IK " al weet ik dat er daar geen antwoord op is en dat ik dit nooit ga krijgen. En ja,zo heb ik soms een dipje hé en weet ik dan met mezelf geen raad,kan ik dit alles geen plaats geven. Het enige waar ik dan moed uit haal is dat ik weet dat ik ze heel veel kan knuffelen en liefde geven,...........ze genieten dan tegen mama's borst,er komt een glimlach,mijn hart smelt en ik krijg weer kracht,....... Ik weet dat ik sterk ben,....maar ik zit voor het moment al maanden met pijn in mijn rug ,de stress heeft er ook mee te maken,maarja,ik doe voort hé,............; Gelukkig heb ik 2 lieve schatten van mannen die me doodgraag zien en me steunen op alle vlak en zo geraak ik er wel. Ik ben een gelukkig mens,die omringd word door veel vrienden,een tof gezin en 2 heel lieve speciallekes.Zo zie je,ook al heb je het soms zwaar:"Never give up" en ik weet na Regen komt Zonneschijn. Voila,het is weer eens van mijn hart,ik kan wanneer het even minder gaat,het eens van me afschrijven.
Een dikke knuf,Ann
Reacties op bericht (4)
19-06-2009
super mama
Dat ben je Ann, een Super Mama, we hebben heel veel respect voor jou, je lieverds vragen veel meer aandacht en zorgen dan een ander kind. Toch is niets jou te teveel en cijfer je jezelf weg; Als je kids er in de week niet zijn loop je waarschijnlijk de muren op van het gemis. Ons Eline was 4 dagen op bosklassen en we misten haar constant. Veel goede moed meid, je doet dat prachtig ! grtjs Hugo, Marianne en Eline
19-06-2009 om 12:14
geschreven door Hugo
18-06-2009
Je doet het heel goed!!!
Ann, je doet het super goed en ik begrijp heel goed dat je het soms ook heel moeilijk hebt! Ik kan alleen maar zeggen dat Anouk en Robin heel erg blij zijn met zo'n super mama! Ik weet uit ervaring dat er vele ouders met een kind of kinderen met een zware handicap niet zouden doen wat jij allemaal voor hen doet! Ik wens je heel veel kracht toe om deze loodzware taak verder te kunnen zetten... Je hebt ook 2 super lieve mannen in huis die je heel goed bijstaan en je alle liefde geven om er weer tegenaan te gaan! Heel veel liefs van ons 3tjes uit Zandbergen.
18-06-2009 om 23:38
geschreven door Inge en Lotte*
hallo
Je doet dat geweldig Ann met je twee speciallekes zoals je zelf zegt. Het moet als mama bijzonder zwaar zijn.Daar twijfel ik geen seconde aan. Echt niet. En waarom???? Ja...vraag ik me soms ook af! dikke knufs
soms kan het zwaar zijn. Je hebt het zeker niet gemakkelijk. Je kids achter laten is géén evidentie,maar soms is er geen andere keuze en dan moet je je daar bij neerleggen hé. WAAROM?? De vraag die je niet moet stellen, want daar zullen we toch geen zinnig antwoord op krijgen. Ik zou zeggen probeer je terug wat op te krikken en ga ervoor meid. Je bent een prachtmama met prachtige kids en een prachtige partner.
Liefs,
Nancy
18-06-2009 om 10:13
geschreven door Jonas & co
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
