Hoe het komt weet ik niet ,...maar mijn ogen zijn echt heel goed open gegaan ,...is het omdat ik weer op het werkveld sta ,...omdat ik ook daar zie hoe kostbaar het leven wel is ,..hoe snel je van een gezond persoon plots ernstig ziek kan zijn ,...is het omdat mijn lijf het me ook dagelijks kenbaar maakt van ...ho Ann ,je hebt ook maar 1 leven zorg er aub voor ,...luister naar jou signalen ,...ja dat probeer ik te doen ,..maar ook dit komt heel frustrerend op me af ,...ja geef dit ook maar een plaats ,...je kan niet anders ,je moet vooruit ,...en leer er mee leven ,...gemakkelijker gezegd dan gedaan als je een heel actief persoon bent ,...en je wat moet inboeten van al je activiteiten ,...

Ik wou dat ik die roze bril weer even kon aandoen ,...niet dat ik nu niet geniet of gelukkig ben ,..zeker niet ,want ik ben zo blij dat ik nu alweer hier sta ,...die roze bril liet me gewoon toe om te dromen of te hopen dat het misschien nog in orde zou komen met de kids ,maar eerlijk ,...neen dit zal niet meer gebeuren ,...

we deden weer een stapje terug ,...de kids gaan nu niet meer naar Brugge naar school maar gaan nu onderwijs krijgen op de leefgroep wat het voor hen wat makkelijker zal maken ,...blij dat dit mogelijk is voor hen zodat we ze nog iets kunnen aanbieden ,...

Op 28 maart was het mijn verjaardag ,ik genoot met mijn ventje van een fijne dag in Brugge ,...ik zat te genieten op een terrasje ,...rondom mij een zee van mensen van alle culturen ,...het was prachtig weer en toch keken we allemaal heel genietend naar diezelfde blauwe lucht en voelden we de warmte van die zonnestralen ,...ik droomde weg ,...de studenten hadden gedaan met de examens en gingen op stap en tussen die mensen en in mijn dromen zag ik Robin en Anouk ,...ik probeerde me een beeld te vormen van hoe ze er zouden bijlopen ,...hoe zouden mijn gasten de wereld ontdekken ? ,.... weet je ,...ik denk dat ik die gedachte moet loslaten want het zal nooit anders zijn ,...maar toch moet ook ik vooruit en moet ik blijven dromen ,...

Ik besef en weet heel goed dat het bij ons alleen maar in een neerwaartse spiraal kan gaan ,...maar zo is het ook geen leven ,...ik moet positief blijven ,..genieten van iedere dag dat ik krijg met mijn gasten ,..en dat doe ik meer dan ik kan zeggen ,...maar op een andere manier wat dan voor jullie misschien heel stom lijkt ,....Ik zat hier maandagmorgen met de kids thuis ,ze waren zo content ,zo gelukkig ,zaten te lachen ,..te brabbelen en ik denk dat ik de gelukkigste mama van de hele wereld was ,...vooral omdat ik vorige week nog maar eens werd opgeschrikt door die verschrikkelijke epilepsie,.... Anouk doet niet veel aanvallen maar als ze er één doet dan zal iedereen het geweten hebben ,...madam is dan heel slap ,reageert op geen enkele prikkel ,is levens loos en geloof me als je dit ziet dan slaat je hart als een wilde omdat je niet weet of het zal overgaan of niet ,..;maar mijn madammeke is een vechter en  slaat er zich door ,...oef ,...

Zaterdagmiddag was het dan weer de beurt aan Robin ,...een kanjer van een aanval ,...hij bleef maar naschokken en klappertanden ,...ik gaf een temesta en hij viel in een diepe slaap ,..we moesten op bezoek bij vrienden ,..gelukkig hebben we hun relax en sliep hij de hele namiddag door ,...

Bij het bezoek hebben ze 2 dochters ,ook jonge gasten die volop aan het studeren zijn ,de wereld verkennen en als je dan die rolwagens erbij ziet ,...tja ,..de confrontatie kan niet groter zijn ,...en dan komt ook de vraag waarom is die toekomst Robin en Anouk niet gegund ,...

Ik kan echt blijven doorgaan ,...Het is nu vakantie ,..op facebook en overal rond zie je de jeugd genieten van op stap gaan ,..fijne momenten tussen moeder /dochter of zoon ,...en daar ben ik echt jaloers op ,niet omdat ik het jullie niet gun maar gewoon omdat ik dit nooit kan ,...

Mijn momenten van samen zijn is vooral wanneer ik bezig ben met de verzorging ,het eten geven ,het knuffelen ,...Ik voel en zie in hun ogen wat ze willen zeggen ,...

Weet je wat een grote troost voor me is ,...te voelen dat Robin en Anouk gelukkig zijn ,...tenminste dat denk ik toch ,...ze leven in hun wereldje ,zo beperkt en zo klein maar voelen zich daar wel veilig ,....en eigenlijk leef ik met hen mee in die kleine wereld omdat die grote wereld niet voor ons is weg gelegd ,...maar ons wel dagelijks tot het order roept ,...klinkt allemaal ingewikkeld hé ,..misschien denk ik wel teveel na ,..soms weet ik het niet ,...

En NEEN ,ik ben niet depressief,...ik zie het allemaal zitten ,...en weet dat ik ook weer door die verwerking ga worstelen ,..maar geef me even tijd ,...tijd om dit naast al het andere te proberen te plaatsen ,...maar wanneer je al een leven lang moet plaatsen heb je soms even wat opslagruimte tekort ,...maar ik voel dat het allemaal wel goed komt ,...ik heb een pracht van een man aan mijn zijde die me door dik en dun steunt ,...heel veel vrienden en familie die me ook helpen ,...

Ik neem dag per dag ,leef ,geniet ,werk en voel me blij ,....de lente is in het land ,...we gaan volop voor het leven , ....

xxx Ann