Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
15-01-2017
Een nieuwe start
Hallo allemaal ,
Hier ben ik nog eens op een killige ,donkere zondagmiddag ,... Lekker knus vanuit mijn zetel ,... Een potje verse koffie en een stukje appelcake ,... Verwenden zojuist mijn smaakpapillen ,... Robin en Anouk juist wakker na een middagslaap van 3 uurtjes ,... De televisie op Ketnet en nog wat weg mijmeren ,... Ook wat vooruit denken ,... Denkend aan morgen ,... Mijne nieuwe start op de werkvloer na bijna 1 jaar afwezigheid ,... Best wel spannend ,... Maar ik kijk hier echt naar uit ,... Zolang heb ik gewerkt naar die dag ,... En eindelijk is hij aangebroken ,... Vrijdag kreeg ik nog mijn Baxter ,... Kreeg een positieve evaluatie van de dokter ,... Met de woorden ,... Rustig aan ,doseren ga ik op pad ,...ik hoop dat ik nu een mooi ,lang pad kan bewandelen vol van nieuwe uitdagingen ,... Ik grijp met 2 handen mijn nieuwe kansen ,... Ben dankbaar dat ik deze stap weer kan maken ,... Ook al weet ik dat ik levenslang zal moeten opletten en op tijd luisteren naar de signalen van mijn lichaam ,.... Het wordt een heel grote uitdaging ,... Ik ken mezelf maar al te goed ,... Maar het voorbije jaar hebben me geleerd dat ik hier nu niet meer onder uit kan ,...ik had nooit gedacht dat ik nu al blij kan zijn met gewoon een weekend rustig thuis ,... Zonder te moeten mee doen aan verplichtingen en uitjes ,... De rust is mijn partner in crime geworden ,... Samen ga ik met hem op pad ,...
Eindelijk ben ik me bewust geworden van de grote zorgen die ik dagelijks meesleur ,... Ook 2016 liet me beseffen dat ik hierin eerlijk moet zijn ,... Die roze bril even af moet doen en beseffen dat ik ook maar een mens ben ,... Ik kijk naar Robin ,... Een echte vent is hij geworden ,... Een grote vent die normaal zijn eigen weg zou bewandelen ,... Maar die weg moeten ook wij voor hem zo aangenaam mogelijk houden ,...de epilepsie is weer wat beter onder controle ,... Robin is weer heel enthousiast,... Is weer in een goede periode ,... Ook dit houd ik met beide handen vast ,... Gisteren kreeg ik het wat moeilijk ,na een heel fijne dag was mijn kerel om 19 uur doodop en zat dan ook in zijn bedje ,... Een uur waar zijn leeftijdsgenoten hun beste kleren aandoen om op,stap te gaan ,... Geloof me ,... Ik stond aan zijn bedje ,... Zag hoe gelukkig hij was met zijn knuffeltje in zijn hand en na 5 minuten al in dromenland was ,... Ik probeer zo vaak in zijn hoofdje te kijken ,... Wat zou hij denken ,... Wat wil hij ons soms duidelijk maken ,... Ik blijf dromen ,....
Mijn jongedame ,... Mijn prinses ,.... Ook jij stapte met het goede been het nieuwe jaar in ,... Je bent tevreden ,... Kijkt om je heen ,... Tovert keer op keer met jou mooie glimlach een lach op mijn gelaat ,... Die ogen van jou ,... Zoveel willen ze mij zeggen ,... Zoveel kracht stralen ze uit ,... Kracht om te genieten van de simpele dingen in het leven ,... Een eclairke ,... Gezellig naar de kaarslichtjes kijken ,.... Jij doet me stilstaan ,... Stilstaan bij het feit dat we niet altijd teveel moeten verwachten ,... Dat we onze lat niet op het onbereikbare moeten leggen ,... Maar leven in het hier en nu ,... Bedankt Anouk om jou fijne wijsheid ,...
De voorbije week was ik ook bezig met grote broer ,... Daar in Hasselt loopt het toch niet zo als het lopen moet ,... De werkelijke wereld maakt weer plaats voor zijn virtuele wereld ,... Zoveel willen we hem duidelijk maken ,... Maar het blijft moeilijk voor hem ,.... De sociale dienst van het ziekenfonds kwam langs voor een inleidend gesprek ivm begeleid wonen ,... Een steek in mijn moederhart ,... Gewoon omdat je het anders wil ,... Maar het nu zo is ,... We moeten hem beschermen tegen alles wat voor hem zo moeilijk is ,...
Ja ,... Ik ben me bewust van mijn zware gevulde rugzak ,... Ik draag hem moedig verder ,... Er is weer plaats in die rugzak nadat ik voor mezelf enkele moeilijke beslissingen moest nemen ,... Beslissingen over loslaten ,... Ik zal er aan moeten wennen ,... Het is een uitdaging ,... Maar zowel voor mijn gasten als voor mezelf is het van levensbelang !!!!
Daarom wil ik langs deze weg iedereen ,maar dan ook iedereen heel hard bedanken die me door het voorbije jaar hebben gesleurd ,... Die me weer brachten tot de Ann die hier nu weer staat ,... Vooral mijn ventje ,... Mijn steun en toeverlaat in alles ,... Zonder hem was ik hier nog niet ,... Mijn ouders ,zussen ,... Iedereen die mijn gezaag en geklaag hebben aanhoord ,...
2016 leerde me opnieuw leven ,... Leven op een andere wijze ,... Een wijze van echt genieten ,stilstaan bij mijn verdriet ,... Verwerken ,...realiteit ,... Dromen ,... Ik kreeg een wijze les ,... En met die wijze les maak ik van 2017 een spetterend jaar ,... Here I Come ,....
Dikke knuffel ,Ann ,xxxx
Reacties op bericht (1)
15-01-2017
Dag voor morgen
Dag Ann,
Ne grote dat u al zover geraakt bent voor de nieuwe stap , ook voor Robin en Anouck dat ze trug wat beter zijn , maar voor Timmy is da wel ne moeilijke opdracht voe jundre, was dat niet in begeleid wonen in Hasselt of lukt het trug moeilijk , heel jammer hé voor niemand gemakkelijk. Moet jundre bewondren is wel een speciaal leven , best met uw ventje met een hart van goud , hoop dat alles goed meevalt op uw werk , zal trug wennen zijn hé .
Alé veel moed voor de grote stap ...Succes
Grtjes Suzanne
15-01-2017 om 17:21
geschreven door Suzanne
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
