Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
11-10-2016
mijn verhaal : deel 1
Hallo allemaal ,
Hier ben ik nog eens terug ,...Wat heb ik zo hard genoten vorige week in Villa Rozerood ,...samen met de kids even gewoon mezelf zijn en me gewoon tegenover niets en niemand moeten bewijzen ,...eerlijk gezegd ,...een echte verademing ,... Ik wou dat ik dit elke dag kon ,...zo zou het voor mij echt minder lastig zijn en zou het zo mijn energie niet leegzuigen ,... Eigenlijk weet ik niet zo goed hoe ik hier moet aan beginnen om het jullie een beetje proberen duidelijk te maken wat ik voel en wat ik doormaak ,...hoe ik het allemaal een plaats moet geven ,... Ik ga nu al een tijdje naar een psychologe om me te helpen met het verwerken van alles ,....2 weken geleden ,...was ik laatst bij haar ,...ik zei dat het toch wel duidelijk beter gaat ,...de kracht komt terug ,...maar ze merkte op ,...dat wanneer we mijn diepste verdriet raken ,..dat ik blokkeer ,...dat ik er liefst niet bij stil sta en gewoon wil doorgaan ,...hetgene dat iedereen verlangt ,...want truntten lost niet op ,....Toch hield ze halt bij mijn tranen ,...pfff ,...het was echt niet makkelijk ,..maar ze vloeiden ,...en bleven maar komen ,....ik voelde echt hartpijn ,..maar ook opluchting ,... Ik kwam al wenend naar huis ,...maar ze had gelijk ,..even stilstaan ,...dat moet ik doen om het zo een plaats te geven ,... ja ,jullie kunnen me met de vinger wijzen dat ik zo maar alles op het internet gooi ,...maar voor mij is dit echt een vorm van verwerking ,...want weet je ,..van mij word verlangd dat ik alles die zo maar gebeurd in de wereld zonder beperkingen ik dit maar slik ,...je slaat de krant open ,..je kijkt tv,...al ooit een gezin gezien waar er 2 kinderen in een rolwagen zitten en gewoon zorgeloos op vakantie vertrekken ,...waar in plaats van een lekkere pizza in stukjes ,...een mooi mals gemixt potje word getoond ,...klinkt raar hé ,...dat ik dit schrijf ,...maar mijn wereld ziet er werkelijk zo uit ,...ja het is met momenten confronterend voor jullie ,...maar beseffen jullie hoe alles op mij afkomt en dat ik iedere keer mijn realiteit verdring ,...ja dat word verwacht ,...Dat heb ik 18 jaar lang gedaan ,...18 jaar gedacht alles komt goed ,...maar dit is een utopie en nu is het aan mij om toch dit alles te plaatsen want de rest zal zich niet aanpassen ,...
Maar doordat ik me al jaren in draaien en bochten moet wringen ben ik mezelf wat kwijt gerzaakt de voorbije maanden ,..voelde ik me miserabel ,kotsmisselijk en kon ik niet vooruit ,...Ik begin uit het kluwen te geraken ,..probeer alles te ontrafelen ,...zal veel moeten loslaten wat ik eigenlijk niet wil ,...maar toch zal het moeten gebeuren ,....Kan je geloven dat ik dit niemand toewens ,...
Ik hoop alleen een klein beetje dat wanneer ik nog eens ventileer ,...dat jullie me wat begrijpen ,...Maak eens de oefening in mijn plaats ,... Stel jullie eens voor dat jullie niet met jullie zoon in discussie kunnen gaan ,niet naar de sportclub ,niet naar de jeugdbeweging kunnen en zo alle sociale contacten erbij missen ,....Stel jullie eens voor dat jullie niet zomaar naar het shoppingcenter kunnen met dochterlief ,...gezellig kibbelen ,...Stel jullie eens voor dat wanneer jullie er even samen tussen uit zijn ,...jullie na een heel mooie dag opgeschrikt worden door alweer voor de verandering een heel hevige epilepsie aanval waarbij de hartslag van jullie kind en jullie zelf een versnelling hoger gaan ,...
Ja ,de reactie is soms ,..amai die hebben nogal geluk hé zoveel naar Villa Rozerood te gaan ,..lekker te relaxen en te genieten ,... Weet je ,ik zou ook het liefst ,...net als jullie samen met mijn jonge gasten het vliegtuig nemen en zorgeloos op een zonnige bestemming te zitten ,..maar gelukkig is er iets zoals Villa Rozerood ,..;een huis ,..een thuis met professionele mensen die ons begrijpen zonder dat het moeite kost ,...daarom ga ik naar daar ,omdat er niets anders kan voor ons ,...ik geen iphone ,tablets en 5 paar schoenen moet kopen voor hen ,... Ik vind het super om hen zo te zien genieten van hun snoezelbad ,...hun massage ,...de rust ,...hun glimlach ,...ja mensen daar moet ik levenslang mijn kracht uithalen ipv trots te zijn op hun sportprestatie ,hun goed rapport ,...we leven nu één maal in een maatschappij waar prestige heel hoog staat aangeschreven ,..maar wat als je kind niet in dit vakje van de maatschappij thuis hoort ,...Een handicap is nog steeds een taboe voor velen ,...soms voel je aan de blikken van de mensen ...met wat komen ze hier buiten ,... Ik weet dat er zeker en vast veel zorgmama's zich hier in herkennen en dat ook zij net als ik tegen deze vooroordelen vechten ,...
Maar toch wil ik positief eindigen ,...De week was zalig voor mij ,...ondertussen heb ik ze ook moeten toevertrouwen aan de mensen in de nieuwe leefgroep "snoezelnest" ,..ze hebben hun eerste dagen goed verteerd ,..zijn gelukkig ,...gelukkig met de goede verzorging ,en de zonnestralen op hun mooie gezichtje ,...Daar kan je pas iets van leren ,...nietwaar ,...
Lieve broer en zus ,...ik hou zo oneindig van jullie en vecht moedig met jullie verder ,...ik voel het ,...het komt stilaan goed ,...
Dikke kus ,mama
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
