Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
19-06-2016
Mag ik even ,...
Hallo allemaal ,
We zijn zondagmiddag ,eventjes na 16 uur ,....en vandaag heb ik een dag dat ik liefst wil vergeten ,.... Zoveel komt er op me af ,.... Zoveel wil ik doen ..... Zoveel dingen die ik liefst morgen zou doen ,.... Maar helaas is het een bericht uit mijn zetel ,.... Omdat het niet anders kan ,.... Is het een zondag zonder Robin en Anouk 😓.
Ik heb echt een rotweek achter de rug ,.... Ik had gehoopt om een week te hebben om terug op te bouwen ,... Ik had plannen ,... Ik had goede moed en die is er nog steeds ,....maar dit verdomde lijf beslist er nog steeds anders over ,.... En woensdag was het me echt eventjes teveel ,... Nadat ik alweer misselijk thuiskwam na gewoon een bezoek aan de supermarkt ventileerde ik op Facebook ,....je kan het je gewoon niet inbeelden hoe frustrerend het is om steeds maar met jou eigen beperkingen geconfronteerd te worden ,.... Is heus niet leuk voor iemand die er steeds wil zijn voor een ander ,.... Ik heb naast de zorg voor mezelf ,... Helaas nog de zorg voor 3 zorgkinderen die ik nu noodgedwongen op een laag pitje moet zetten ,... Ik had gepland om ze nog eventje naar huis te halen ,maar dit ging niet ,..., en ja ,wanneer je iets op Facebook plaats kan je positieve en negatieve reacties krijgen ,.... Maar ik wil hier nog 1 keer mijn mening vertellen ,....het is zeker niet mijn bedoeling om bepaalde discussies uit te lokken want dit doe je niet op Facebook ,... De mensen die me echt kennen weten hoe de vork aan de steel zit en hebben heel veel respect voor mij ,... Proberen ons zo goed en zo kwaad als het kan te helpen en te steunen en dat mocht ik woensdag ,donderdag ,... Ja zelfs vandaag nog ondervinden en dit is echt hartverwarmend ,...
Ieder ouder met een zorgenkind heeft het verdorie niet gemakkelijk ,ieder zijn draagkracht en draagvlak is anders ,...en elk probeert het op zijn manier om het leefbaar te maken ,...
En dat probeer ik al meer dan 18 jaar lang ,... Met vallen en opstaan ,... Een lach en een traan ,... ik leef graag ,ik deel graag mijn mooie momenten op Facebook omdat iedereen mag zien en weten hoe gelukkig ik ben met mijn speciaal gezin ,... We gaan op reis ,... Volgende week ga ik naar de villa met de kids en mijn mama ,.... Omdat het kan ,... Omdat ik me heel even van die harde wereld wil afsluiten ,... Om niet te zien dat een ouder er is voor zijn studenten ,.... Dat ik helaas niooit heb kunnen doen ,...
Maar weet je wat het is ,.... Van mij verwachten ze dat ik steeds zeg ,... Alles gaat goed ,.... Dat ik altijd geniet van de gewone wereld ,.... Maar niemand maar dan ook niemand weet hoe het voelt in mijn enge kleine wereld ,... Een wereld die voor mijn Robin en mijn Anouk heel beperkt is ,.... Die hoe ouder ze worden ,... Hoe meer confronterend ze word,...
Zo graag ,o zo graag had ik gehad dat mijn schatten me konden vertellen hoe ze zich voelen ,... Waar ze pijn hebben ,... Waarom ze zich niet goed voelen ,... Ja ,ik ken ze in elke vezel van hun lijfje ,.... Maar toch ,.... Die confrontatie is verdomme keihard ,...
Ik weet dat ik het nog steeds moeilijk heb met het internaat ,... Die deze maand al 12 jaar is ,... Die ik omwille van de gezondheidstoestand van hen die keuze heb moeten maken of anders waren ze er niet meer omdat hun lijfje geen zware verplaatsingen 5 keer per week aankan ,... 2 keer per dag ,... Maar toch durven er dan mensen zeggen dat ik gemakkelijk ben in de week ,... Fysiek wel ,en dan nog ,... Maar mentaal is de pijn en de zorg minstens even zwaar ,....
Ik draag mijn gezin zo moedig als ik kan ,... En hoop dit zo snel mogelijk weer te doen ,.... Want liefst van al ,... Wil ik morgen opstaan en terug gaan werken ,... Wil ik gewoon even een dag geen pijn voelen en geen gevoel van onbehagen hebben ,... Maar helaas heb ik geen on/off knopje ,....
De reden dat ik hier nu zo zit ,... Is gewoon dat ik het 18 jaar heb verdrongen en gedaan alsof het allemaal niets was ,...omdat ik niet wou falen ,omdat ik er gewoon moest zijn ,...
Zelf heb ik dit nu allemaal niet gewild ,... Maar elk lichaam heeft zijn grenzen ,... En ik hoop door dit nu opnieuw te respecteren dat de draagkracht opnieuw zal verruimen ,... Want ik wil er zo graag zijn voor Robin ,Anouk ,Timmy ,... Mijn ventje ,...mijn collega's ,... Mijn vrienden ,... Mijn buren ,.... En iedereen die mij en ons gezin een warm hart toedraagt,...
Dank je wel dat ik deze blog kan en mag ventileren ,dat ik even mijn eigen mening kan zeggen ,... Dat ik even niet mijn tong moet inslikken en dat ik eerlijk kan zijn ,... En nu ben ik eerlijk dat het even niet gaat ,.... Ik wil ,... Ik wil graag ,... Ik wil o zo graag ,... Een heel gewone doordeweekse dag ,... Vraag ik dan zoveel ?
Lieve groetjes,Ann
Reacties op bericht (1)
19-06-2016
......
Hallo Ann,we weten allemaal,of denken te weten,hoe het is met twee zorgkinderen,maar alleen wie het in huis heeft,weet het echt,zwaar is het zeker,en mocht het met geld te verhelpen zijn,zouden we wel iets kunnen regelen,maar helaas is er niks aan te veranderen,het lot heeft beslist,dus schreeuw en vloek gerust eens op jouw blog,als het jou iets verlicht,er luisterd (leest)altijd iemand,meer dan sterkte of veel moed kunnen we niet zeggen...helpen gaat niet,maar we leven met je mee en hopen zeer dat er ooit iets veranderd die je leven wat makkelijker maakt....grtjes linda
19-06-2016 om 19:07
geschreven door Dutoit linda
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
