Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
24-05-2016
Masker
Hallo allemaal ,
Hier ben ik nog eens terug ,...Op een dinsdagmorgen ,...een beetje herfstachtig gevoel ,...een beetje het gevoel die mijn voorbije week weer geeft ,... Amai ,wat was me dat ,...ik heb een echte rotweek achter de rug ,...mijn bed was mijn beste vriend ,...want ik zag door mijn ogen niet van de hoofdpijn ,...Ik was boos ,kwaad ,maar veel helpen doet het niet ,... ik ben nu volop in mijn verwerkingsproces ,...precies alsof ik de top van de Mount Everest moet beklimmen ,...en die top ligt precies nog heel ver ,...maar misschien ook dichterbij alsof ik denk ,...
Vorige week ging ik voor de eerste keer bij de psychologe langs ,...omdat ik samen met haar en met mijn dokter ,op zoek ben naar het juiste evenwicht om mijn lichaam weer in balans te krijgen ,want nu is mijne motor nog steeds heel plat ,... Het was ons eerste gesprek en ik deed mijn volledige verhaal uit elkaar ,....ook langs haar kant was het even slikken ,....want het is helaas zoveel om een plaats te geven ,...en dit alles is steeds in voortdurende beweging,...
Robin had echt een mindere periode ,...sinds 5 mei was Robin zijn stem kwijt ,..geen gebrabbel ,geen vertellingen ,...en dit gedurende meer dan 2 weken ,..vorig weekend kwam hij er dan ook nog heel gespannen bij ,...ik voelde dat er iets scheef zat ,...op pinkstermaandag deed hij dan een grote aanval en ik dacht het voorbij was ,...maar neen ,...mijn vriend bleef volhouden,...ik was heel ongerust wat er fout zat ,...want hij kan het niet zeggen ,...is het de medicatie ,zijn epilepsie ,zijn ongekende aandoening die in progressie is ,...? Na een goed gesprek met de neuroloog stond ik weer kei hard met beide voeten op de grond ,...ook voor hem is het koffie dik kijken ,...hij gaf ons het voordeel van de twijfel en zei om nog 2 weken af te wachten en dan eventueel een opname te plannen ,...en ja ,...zou Robin het gehoord hebben ,...zaterdag begon hij weer te brabbelen ,....oef ,..een hele geruststelling ,...Hij is terug beter ,...en waarom hij zo deed ,...daar hebben we het raden naar ,... Jullie kunnen begrijpen dat het niet makkelijk was voor me ,...ik was voor de zoveelste keer machteloos ,verdrietig,....en moest opnieuw geduldig afwachten terwijl dit al de energie die ik niet heb uit mijn lichaam zoog ,...
Loslaten zeggen ze dan ,....ik vraag me af welk een mama dit kan ,...Robin en Anouk hebben hun beperking en ik heb al zoveel losgelaten dat ik nog vast hang aan een flinterdun zijden draadje ,...dat ik probeer vast te houden in alles wat ik kan ,... ik leef momenteel zowat in een niemandsland ,...ik voel me vaak afgesloten van de buitenwereld ,...mijn wereld is heel eng geworden ,...mijn huis ,...is zowat de enige plaats ,... Langs de andere kant is dit mijn thuis ,...de plaats waar ik de geborgenheid voel van mijn gezin ,...waar ik me momenteel ook het veiligst voel ,...Hier ziet niemand hoe ik momenteel functioneer ,...op een heel laag pitje ,... Weet je ,lezen in een roddelboekje lukt zelfs niet ,..tegen dat ik aan het einde van een verhaal ben ,...weet ik het begin niet meer ,..het kleuren in mijn kleurboek toont me de lijnen dubbel dat ik ook dit na 15 minuten moet opgeven ,... op boodschappen gaan is een hel ,...de drukte van een winkel komen op me af ,...Een goed gesprek met een vriendin en een taske koffie kan ik voor een uurtje aan ,...want erna kom ik bleek en kan ik weer gaan liggen ,... en toch weet ik ,...dat hier weer een einde aan komt ,...ik heb hoop ,ik voel liefde en vriendschap en weet dat ik er met geduld zal geraken ,.. hoeveel tijd nog ,...dat kan niemand zeggen ,...we nemen dag per dag ,...stap per stap en proberen te genieten van de kleine dingen ,...
Maar ook ik heb mijn trots ,...laat me zo maar niet kennen ,...zo wil ik me vrouw voelen ,..voor mezelf ,voor mijn man en mijn kinderen ,...dan trek ik mijn leuke kledij aan ,..ga ik naar de kapper en breng make up aan ,...ja dan zie ik er even knap uit ,...Ik heb een masker aan ,...want liefst van al toon ik niet graag aan de buitenwereld hoe ik me binnen in voel ,...zo moe ,zo versleten ,... ik kijk dan door de make up heen en zie die verdomde wallen onder mijn ogen die me aangeven ,...Ann ,neem jou tijd ,...jij bent een sterke vrouw ,..maar toon ook eens jou zwaktes ,...Dit is hetgene dat mijn hulp me ook aanraad ,...Toon de realiteit en doe je niet anders voor zoals je jaren deed ,... Weet je ,de mensen horen niet graag dat het niet goed gaat ,..weten niet goed hoe te reageren ,..maar ja ,...wat deed Ann ,18 jaar zeggen alles is goed om de buitenwereld te beschermen tegen mijn harde realiteit ,..ik zette mijn roze bril op en probeerde steeds al het positieve te zien terwijl ik niet heb stil gestaan wat voor een verdomd zware rugzak dat ik meedraag ,... Met als gevolg dat mijn lichaam het heeft overgenomen om toch mezelf te gaan beschermen ,... Ann zei de psychologe ,..je hebt zo een sterke persoonlijkheid ,jou geest is veel sterker dan jou lichaam momenteel ,...het lichaam kan je niet meer volgen en staat op de rem ,...luister nu aub naar jou lichaam of je blijft geblokkeerd ,... en hier wil ik nu echt aan werken ,...ik moet nu een dagboek bijhouden met mijn activiteiten die ik doe om zo te stoppen met een activiteit van vooraleer het lichaam het zelf aangeeft ,...Het zal een serieus werkpunt worden ,...maar ik moet ,...
Ik ga vooral proberen om vaker mijn masker af te zetten en me niet meer sterker voor te doen dan het allemaal is ,...hoe ik het draai of keer ,het is en blijft mijn realiteit waar ik niets aan kan veranderen ,het alleen op een zo goed mogelijk manier te proberen draaiend te houden ,...en dit zal met loslaten moeten gebeuren ,...loslaten van leuke dingen ,...mijn activiteiten in mijn agenda insnoeien ,...en prioriteiten te leggen met wat ik zelf belangerijk vind en niet wat voor een ander moet ,... Sorry als ik hier iemand mee ga kwetsen ,...we hebben echt heel veel vrienden om ons heen ,..ik zou nog zoveel bezoekjes moeten brengen ,...maar dit lukt nu echt even niet ,...ooit komt het wel weer ,...Geven jullie me de tijd ,...want jullie zitten heel diep in mijn hart .
Bedankt allemaal om te luisteren ,mijn verhaal te lezen ,mij te omarmen met warmte ,liefde en vriendschap ,..ik omarm jullie en stuur julli een dikke knuffel Geniet van het kleine ,want het is o zo groots Liefs,Ann
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
