Lieve An,

Ik ben vandaag eerder toevallig op je blog terecht gekomen, en dat terwijl ik aan het werk was.  Het heeft me enorm geraakt.  Ik kan niet zeggen dat ik je echt ken, want daarvoor hebben we elkaar te weinig gezien maar ik weet wie je bent door je zus en door hetgeen je me eens vertelde vorig jaar na een demo.  Ik wil je gewoon eventjes op het hart drukken dat je een prachtige madam bent. Je hebt inderdaad kindjes die veel meer zorg behoeven dan andere kindjes, maar de manier waarop jullie er mee omgaan is echt bewonderswaardig.  Ik ken niet veel mensen die zo veel voor hun schatten doen om het de kindjes zo aangenaam mogelijk te maken en hun een warme veilige haven te bieden.  Waar ik werk kom ik veel mensen tegen en uiteraard ook mensen met kindjes die meer zorg nodig hebben.  Veel van die kindjes verblijven in een instelling en mogen pas om de 2 weken eens een dagje naar huis, gewoon omdat het zo hoort.  Ik hoor en merk in alles dat jij en je man die kindjes alles willen geven wat kan, maar vooral liefde.  Als ik naar de foto's kijk dan zie je geen ongelukkige kindjes.  dan zie je kindjes met lichtjes in de oogjes.  Dat alles lieve An komt door jullie.  Dat het nu met je lichaam iets minder gaat is de normaalste zaak van de wereld.  Welke weg jullie al afgelegd hebben is meer dan een marathon.  Iemand die een marathon loopt moet recupereren.  Als Sven enkele zware ritten na elkaar moest fietsen dan was hij ook blij dat zijn lichaam een tijdje kon rusten of langzamer aan doen.  Wat jullie doen is steeds marathons en tijdritten na elkaar fietsen zonder rustperiodes in te lassen.  Dus lieve meid, is het niet een klein beetje normaal dat je nu efkens je rust kan gebruiken;  neem die rust! Luister een beetje naar je lichaam;  Uiteraard mis je de collega's maar die collega's lopen niet weg.  Geniet nu efkens van de rust en maak je niet druk in het feit dat het iets trager gaat.  Alles komt goed!!! Iedereen zegt je : je bent een sterke vrouw! Dat is misschien wel zo, en het zal inderdaad wel zo zijn aangezien je al een mijlpaal verzet hebt in de laatste jaren, maar vergeet niet dat marmer ook sterk is, maar die kan op een dag ook breken.  

Rust meidje en alles zal wel goedkomen met je, maar geef het gewoon een beetje zijn tijd.  Niets overhaasten.

Dikke duim en veel rustgenot vanuit Brugge

Gerda (Mylène)

08-03-2016 om 09:12 geschreven door gerda