Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
10-01-2016
Even terugblikken en dan weer vooruit kijken ,...
Hallo allemaal ,
We hebben alweer de eerste week van het Nieuwe jaar verteerd,...en wat ben ik blij dat het weer gewone dagen zijn ,... vorige week zondag brachten we Robin en Anouk terug naar de leefgroep ,...de eerste zondag van het jaar ,..en we konden er niet om heen ,..het was weer een rit naar aartrijke ,...Je probeert er niet aan te denken ,..maar toch moet het weer ,...en daarom wil ik het even over mijn terugblijk hebben ,..
Meestal hebben we bij het nieuwe jaar ,..nieuwe voornemens ,..nieuwe wensen ,..hopen we dat het ons minder zorgen brengt dan het vorige jaar ,..Maar als mama van zorgenkinderen ligt dit enigzinds anders hoor ,...ook ik heb de droom om even een zorgeloze dag te hebben ,..maar helaas na 18 jaar en 16 jaar zorgen zal ook 2016 ons elke nieuwe dag doen nadenken ,...doen nadenken hoe het anders kon zijn ,... Ik doe zo hard mijn best om elke dag als zo gewoon mogelijk te nemen ,..probeer niet te denken aan het andere ,...maar de tv ,..de buitenwereld ,..vele mensen rond ons heen ,...drukken ons toch op de feiten dat het hier helaas anders is ,... en nu wil het echt even kwijt ,...dat dit verdorie echt niet evident is ,...om elke dag die roze bril op te zetten en te doen of alles ok is ,...en helaas mijn lichaam laat het me goed voelen de laatste tijd,...moet ik dit ook negeren ?,...ik denk het niet ,...Ik moet het toelaten en zo goed en zo kwaad als ik kan me er aan aan te passen ,...en ja ,..ik ben trots en blij op mezelf omdat ik niet in paniek geraak ,..ik neem de vaak ondragelijke pijnen in mijn gewrichten en spieren erbij en probeer van elke dag te genieten want ik ben zo blij dat het in mijn hoofdje echt wel goed gaat ,...
Het heeft me heel veel jaren gekost om alles te plaatsen ,..te proberen om het juiste evenwicht te vinden in internaat en thuis ,...wat na 11 jaar zeker nog niet makkelijk is en nooit zal worden ,...Maar mijn job ,mijn lichaam en mijn gezin moet ik draaiend houden en ik denk dat ik het voortreffelijk doe ,..ondanks alles ,..
Ik wil jullie gewoon zeggen lieve mensen ,...wanneer je eens in mijn schoenen zou staan dan zouden jullie echt wel beseffen hoe hard ,zwaar en kwetsbaar het soms allemaal is ,...Ik moet als mama ,vrouw ,vriendin ,collega voor iedereen proberen goed te doen waarin ik vaak mezelf verlies omdat ik de buitenwereld niet kan tonen ,...hoe ik gebroken ben bij het zien van vele dingen om me heen ,... Op oudejaar was onze timmy zich aan het klaarmaken ,..fier ,trots in zijn kostuum ,...zijn broer van 18 jaar en zus van 16 jaar zaten al in hun bedje en zullen nooit kunnen proeven van het uitgaansleven ,...maandag ging ik op soldenjacht ,met Timmy ,...zonder mijn dochter waar ik zo zou kunnen mee samen jurkjes ,handtassen enzo passen ,...ik slik mijn trots in en geniet van Timmy ,..maar binnenin doet het pijn en verberg ik dit ,...
Zorgeloos de deur uitgaan zonder Robin en Anouk is al helemaal een utopie ,..want heb ik pampers ,medicatie mee ,..reserve kledij ,..noodmedicatie ,..moet ik voor eten zorgen want ook dit moet gemixt worden ,...s'avonds rond 18 uur op bezoek gaan met de kids tot middernacht gaat ook niet want ze hebben hun slaap nodig ,..hun uit hun rolwagen voortdurend tillen ,..hun pyama aandoen in een zetel of verversen lukte op een ander toen ze nog klein waren ,..maar nu hebben ze ook hun privacy nodig want hun lichaam is volwassen geworden maar hebben de dagelijkse zorg van een baby nodig ,...En geef toe waar is het haalbaar om dit te doen ,... neen ,ik ben hier geen klaagzang aan het doen want het is MIJN realiteit ,...En daarom wou ik het nog eens neerpennen ,...
Maar ik ben nu zo gelukkig ,...ik geniet ,...en wil jullie gewoon laten weten als wij op één of ander manier een afspraak niet kunnen nakomen of ergens niet kunnen zijn dat dit vaak buiten onze wil om is ,..want Robin en Anouk geven in het weekend ons ritme van het leven aan ,...en zolang ik hen dit kan geven probeer ik dit te doen ,...
En nu zijn we zondagavond en heb ik het geluk dat ik ze samen met de verpleegster thuis in hun bedje kon leggen ,..zo mooi om hun gezichtje te zien ,..hun gevoel van ,..we zijn thuis ,...Robin en Anouk we maken er morgen een heel fijne dag van ,..want jullie lach geeft me de kracht om door te doen en de nodige energie die me door elke moeilijke dag sleurt ,...Dank je wel ,
Love you ,...xxxx Liefs ,Ann
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
