Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
22-09-2015
nuchterheid
Hallo allemaal ,
Hoe gaat het ermee? Hier gaat alles gewoon zijn gangetje ,...alhoewel gewoon ,...ik nam deze keer een vervroegd weekend ,...Ik was vorige donderdag en vrijdag thuis ,...en in het weekend hadden we een trouwfeest waar de kids niet mee naar toe konden ,....Dus ben ik ze de donderdagmorgen gaan ophalen ,...Ik was alleen thuis met hen ,...eigenlijk wel eens zalig ,...even alle tijd voor wij 3 tesamen ,...en of ,..ze het weten die sloebers van mij ,...ze vonden het zo heerlijk om te genieten van de stilte,....
En toch ,...slaat me soms die echte ontnuchtering doe ,...ik zou ze kunnen doodknuffelen ,..omarmen ,blijven verwennen alsof het mijn babytjes zijn ,...maar ja ,ze worden 18 en 16 jaar ,...en dan slaat die lach van mij om in een droevig donderwolkje ,...ik kijk achterom als ik in de auto rijd en besef ik hun hulpeloosheid ,...hun echte werkelijkheid en het besef van wat ze wel allemaal niet moeten missen ,...
Want zaterdag was het een trouwfeest van mijn schoonbroer ,...we reden naar het binnenland ,...ik had een voldaan gevoel van de voorbije 2 dagen ,..maar ook zei ik tegen mijn ventje ,..eigenlijk konden broer en zus er nu ook bij zijn ,..en staan zingen en swingen ,...maar met hen een hele dag van s'morgens vroeg tot s'avonds laat op stap gaan is een utopie geworden ,...het is veel te vermoeiend ,...en vroeger ja kon je ze makkelijker even uit de rolwagen nemen en ergens neervleien ,...maar nu helaas ,...
En zo is dit elke dag met alles die op ons pad komt he,...ik schreef het al zo vaak neer ,...ik kan niet elke dag door die roze bril kijken en zeggen ,..ja ,..alles is goed ,...dat maak ik alleen maar mezelf wijs ,...maar hoe ik dit moet uitleggen ,...weet ik niet ,...we leven elk ons leven met onze nodige ups en downs ,...voor elk van ons is het even lastig in het leven ,...maar vaak gaan die periodes voorbij ,...
Wanneer ik dan mijn stramme spieren en pezen voel ,..en besef dat de zorg zal blijven duren ,..dan is het vaak eens slikken ,...ik heb precies heel veel jaren nodig gehad om dit echt effectief in te zien ,...Hoe kon ik zo dom zijn ,...om dit niet te willen zien ,...Maar je staat ervoor en doet elke dag weer verder ,...
Maar nu ben ik tot een punt gekomen dat het me echt wel beter lukt om te relativeren ,de werkelijkheid te zien ,...Ik geniet vooral van onze vele mooie momenten samen ,..ik probeer de mindere dagen een plaats te geven ,..en vooral niet te panikeren,... Robin en Anouk hebben me geleerd om geduld te hebben en de dagen te nemen zoals ze zijn ,...soms zijn die dagen voor hen al slapend ,soms al lachtend maar vooal al genietend van de simpele eenvoudige mooie dingen in het leven ,...LIEFDE ,...GEZELLIGHEID ,...VRIENDSCHAP ,... Dank je wel schattekes voor alles ,... Dank je wel om mij zo gelukkig te maken ,...LOVE YOU ,...
xxx mama
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
