Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
23-06-2015
Einde schooljaar
Hallo allemaal ,
Help ik ben hier weer hopeloos achter om eventjes iets neer te pennen ,..ik denk hier heel vaak aan ,...aan jullie die ons verhaal lezen ,..ons gezin op handen draagt ,..ons amarmt en steunt met fijne woorden ,...een dikke dank je wel ,:oops::oops:
Maar ik geef het niet graag toe ,..maar het is hier eventjes weer wat teveel denken voor mij ,...Ik haat de juni maand ,..omwille van het einde schooljaar ,...Op 30 juni ging in gewone omstandigheden mijne Robin zijn middelbare studies tot een einde hebben gebracht ,..en ik kan er niet om heen ,..het doet me pijn ,..Dagelijks vraag ik me af ,..wat jongen, ging jij gestudeerd hebben ?,..zou je nog verder studeren ? ,...allemaal vragen waar ik nooit een antwoord op zal krijgen ,..Moet ik deze gevoelens wegsteken ,..ik denk het niet ,...De voorbije jaren hebben me geleerd om dit echt niet te doen of ik maak het mezelf alleen maar heel lastig ,...pffff.Gelukkig kan ik beter relativeren ,...mijn trots om mijn grote jongen ombuigen in onnoemelijk heel veel liefde ,warmte en geborgenheid voor een echte kanjer ,.. Want eerlijk ,ik denk dat Robin in zijn jonge leven al heel hard heeft gevochten en dit telkens opnieuw doet ,..elke epilepsie aanval vraagt heel veel energie van mijn kerel ,...de hoofdpijn moet vaak ondragelijk zijn voor hem ,...maar toch hé ,...bewonder ik hem zo hard ,..hoe hij met zijn beperkte lichaamstaal zoveel harten kan doen sneller slaan ,...me iedere morgen in het weekend wakker maakt met een ongelofelijke glimlach en een gebaar van dankbaarheid ,... Robin kerel ,..jij bent mijn oprechte trots en held ,...I love you ,...
Ons poppemie ging haar 4° middelbaar hebben beëindigd ,...Zou ze een andere richting kiezen ,..zou ze me vragen om er even op uit te gaan met haar vriendinnen ,...jajaja ,..ik denk het wel ,..Anouk is zo opengebloeid ,..haar ogen spreken vaak boekdelen ,..ze heeft een ongelofelijke sterke wil om haar dingen door te drijven ,..om te zeggen ,..allé mama ik wil uit bed ,..ik wil dat je me knuffelt ,..ik wil jou aandacht ,..Anouk bloeit steeds nog verder open ,..ze geniet van elke uitstap ,..leeft vaak mee in het verhaal van de avond ,..zoals zaterdag ,...we hadden een barbeque met familie ,..de muziek (rockmuziek ) stond luid ,...en eerlijk ik denk dat mijn madam een echte rockchick is ,...en waarschijnlijk vele festivals onveilig zou gemaakt hebben ,..maar ook hier is het een gissen en alleen onze meid omarmen met al onze liefde wat we in ons hebben ,...
Dank je wel lieve bloglezers oom me dit even toe te laten ,..om even echt te kunnen ventileren en ook mijn hoofd eens leeg te maken van alle gepieker ,....Tussen alle gepiker droom is er alvast onze positieve nood ,..onze trouw ,..elke dag krijgt hij meer en meer zijn definietieve vorm en mijn grootste droom is dat mijn schatten die dag naast Timmy ,Erwin en ik de sterren van het feest mogen zijn ,..want ook zij verdienen dit feest wat ze later zelf niet kunnen meemaken ,...
Een mega knuffel ,Ann
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
