Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
06-02-2015
Elke 10 jaar
Hallo allemaal ,
Alweer meer dan een week voorbij ,...Een mooie week ,...een drukke week ,..Een week met mooie momenten ,maar ook wat moeilijke momenten ,...maar hier mag ik dit dan even neerpennen ,..waarvoor dank ,... Op 28/01 ging ik een dagje naar Brugge met Elke ,mijn metekind ,..deze jongedame werd op 02/02 al 10 jaar ,...jaja ,ze is een tiener geworden ,...Het was een fijne dag ,ik kon met Elke ,winkel in ,winkel uit ,..ze stond als een juffrouw voor de spiegel een nieuwe skinny jeans te passen ,ze zwierde heen en weer ,...ik lachte ,ik was blij ,ik was zo trots op die zotte triene ,...we hadden fijne gesprekken ,...we gingen samen lunchen ,..ze was dankbaar ,heel lief en werd beloond met een lekkere zak snoepjes ,...het weer viel die dag niet mee en we keerden dan ook vroeg terug ,..maar Brugge ligt niet ver van aartrijke hé ,...en ik kon het niet laten ,een stem in mij zei me om even langs mijn schatte n te passeren ,...patat boem ,..weer de realiteit ,...Robin was moe ,..zat te dutten en zusje was content ,..maar er knaagde iets in mij ,..Waarom kan ik die leuke dingen die ik met Elke doe ,niet met mijn Anouk ,...ja even slikken ,...maar o zo dankbaar voor de fijne dag ,...
Maar wonderwel kon ik het na een nachtje slapen weer helemaal plaatsen ,..Het was dan gauw vrijdag en die 2 lieverds kwamen naar huis ,..hun thuis waar ze zich zo goed voelen ,..De verpleegster kwam langs en tijdens het uitkleden kreeg Anoukje de slappe lach ,..zo hemels ,..ze was zo dankbaar om uit die rolwagen even te zijn ,..de warmte te mogen voelen van haar warmepyama en lekker neergevleid te worden in haar lekker nestje ,...Ook Robin was hier blij mee. Zaterdagnacht was er daar weer een aanval bij Robin ,..ja hij is wat in volle actie de laatste tijd en dit heeft zijn weerslag op zijn aanvallen ,..verdorie hé ,..gaat er dan in mij om ,..waarom word hij ook iedere keer weer afgestraft voor zijn leuke tijd ,..Maar de aanval had geen gevolgen want Robin was heel vroeg wakker en aan het kraaien ,vertellen ,babbelen ,een echt viswijf ,...s'Middags stak ik hem dan ook niet in bed en was het leuke knuffeltijd samen in de zetel ,..na het rusten was het verjaardagsfeest bij Elke ,..heel leuk en gezellig en zo was het weekend weer voorbij en ja in de auto op weg naar Aartrijke ,alweer een aanval zodat mama zondagavond weer bewust was van het nooit zorgeloze leven ,.. Gelukkig gaat het nu de hele week al heel goed. Ik had ook eindelijk eens de tijd om de foto's te bekijken die ik kreeg uit de leefgroep ,...en eerlijk ,ze verwarmden mijn hart ,..ik zie en voel dat mijn schatten het daar ook echt wel goed hebben en dat ik ondanks het immense gemis tijdens de week ,de juiste beslissing heb genomen voor hen maar ook voor mij ,..Ja ik ben blij ,ik kan alles goed plaatsen momenteel ,..nu alleen nog even wachten op de eerste lentekriebels ,om op het terras uit de wind een gezellig koffieke of aperitiefke te drinken ,..Ik voel het gewoon ,..alles komt goed ,..pluk de dag ,..La vita est belle ,... Geniet van deze mooie dingen
een dikke knuffel ,Ann
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
