Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
01-04-2009
Wat een dag!!!
Hallo,
Het was me nogal het dagje hoor vandaag!! Ik moet nog steeds heel veel rusten en probeer het dan ook maar te doen want ik heb het nodig.Ik voel me daar nu echt wel niet goed bij want mijn ma is nu alles aan het opkuisen in ons nieuw huis. Vandaar ,de traantjes zitten al de hele tijd heel dicht,.... Wat ben ik een emotionele trien zeg,...........Maarja,het moet er eens uit ook hé. Vanmiddag kreeg ik dan telefoon uit Aartrijke,ik was verschoten en dacht wat is er nu? Anoukje had zo af en toe een gezwollen linker voetje,we dachten dat het misschien wat gezwollen zat door die extra eiwitten dat ze kreeg via de sondevoeding,ze hadden het gisteren nog getoond aan de pediater. Vanmorgen zat het voetje dan wel heel dik en aan de voetzool zat er een grote blauwe plek,dus de dokter heeft opnieuw komen zien en denkt aan een stressfractuur en had liever dat er RX foto's werden genomen,dus ja,ik ben haar gaan halen en naar het ziekenhuis gegaan en op de foto's is er niets te zien ,nu ik ben dan toch langs de pediater geweest om te vragen en wat nu? Hij zei ,het kan zijn dat ze het niet zien op de foto en infeite kunnen we er toch niet veel aandoen,behalve haar spalkjes aflaten en zonodig pijnstilling. Maar mijn poppemieke is heel flink en zat zelfs de hele tijd te vertellen,ik had in alle drukte mij GSM thuis laten liggen en ben dan vlug eens met haar tot aan de bouw gegaan zodat mijn ventje ook gerust was ,dat er niets ergs aan de hand was. Ja,ze heeft haar eerste verkenning gehad in de nieuwbouw en vond het nog leuk ook,ze genoot nog wat in het zonnetje buiten.
Ondertussen zijn de examens van Timmy gedaan en kon hij wat helpen met papa want die is bezig met en bobcat om rond het huis wat verharding aan te brengen zodat we met de stoelen van de kids binnen kunnen hé. Nu,ga ik vlug mij neerleggen want ik ben stikkapot en laat ons hopen dat ik me morgen wat beter voel.
Liefs,ann
Reacties op bericht (1)
02-04-2009
hoi
Ja Ann,
Het szullen nog drukke dagen worden met je nieuwe huis. Fijn om lezen dat Anouk zich goed voelde in je nieuw nest. Hopelijk heeft ze niet teveel pijn van haar voetje. Eens goed huilen kan soms opluchten. Veel liefs
02-04-2009 om 19:44
geschreven door Ann en Seppe*
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
