Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
11-10-2014
Marmaris
Hallo allemaal ,
Amai ik ben hier even hopeloos achter met het neerschrijven ,...Maar dit betekent dat ik het goed heb ,dat ik bezig geweest ben ,.. Na 5 maanden ziekteverlof ben ik op maandag 28/09 opnieuw gestart met werken ,weliswaar maar 2 dagen ,...maar toch ,..ik hoorde er weer bij ,ik was best nerveus voor de nieuwe start ,...vooral bang voor de reactie van mijn lichaam ,...het viel wonderwel tamelijk goed mee ,..weliswaar kreeg ik toch de raad van de arbeidsgeneesheer om heel goed af te wegen of het voor mij nog haalbaar zal blijven om zo te blijven werken ,...ik moet en kan niet anders dan nu de signalen van vermoeidheid te accepteren en echt wel te luisteren naar mijn lichaam ,...tja het was even slikken ,....Maar we hadden hier samen ,mijn ventje en ik een weekje naar de Turkse zon gepland ,...en dit was meer dan welkom ,...We hebben veel gepraat en gekeken wat de best mogelijke oplossing is voor het haalbaar te houden voor onszelf en het gezin ,...en Turkije heeft ons geleerd dat we samen meer dan een sterk team zijn ,...dat we ons hier samen wel zullen doorslaan ,...
Het is en blijft voor mij ook niet evident om even de kids achter te laten op de leefgroep ,maar dankzij de huidige media lukte het me wel om te horen dat die schatten van mij het goed hebben gesteld,....een hele geruststelling ,...Ik was dan gisteren zo blij om ze weer terug naar huis te halen ,...die mooie glimlach van Anouk ,die mooie blik in Robins ogen gaven me direct een gevoel van ,...Yes ,we zijn weer samen en de kids maken het goed duidelijk waar hun thuis is ,...Het is dan ook dit weekend meer dan fijne quality time samen ,...Want weet je ,..Onze week Turkije deed me nog maar eens beseffen hoe goed we het hier hebben en dat we verdorie blij mogen zijn met de rijkdom die we hier hebben ,...In het toeristische gedeelte is het allemaal luxe ,een overvloed aan eten ,maar wanneer je in het binnenland ziet hoe armtierig die mensen leven dan zijn we hier dan de koning te rijk dat we hier een mooi huis hebben met alle (on)nodige luxe,...Ik hoop dat ik deze gedachte even kan vasthouden en wanneer het even minder gaat met doet herrinneren aan wat we hier wel hebben ,...
En ik had het geluk om met een schat van een ventje een week te genieten van de rust ,een mooi zwembad ,palmbomen ,zon ,warmte ,een overvloed aan eten ,...maar vooral van elkaar. Ook hier heb ik jaren aan moeten werken ,en nu besef ik meer dan een ander dat het echt wel belangrijk is om samen even tijd te nemen voor elkaar,...en oprecht waar ,..we zijn donderdag thuis gekomen ,..en zijn er samen ingevlogen om het een en ander te doen ,...jajaja de batterijen zijn duidelijk heel goed opgeladen en ik hoop dat dit voor heeeeeeeeeeeeeeeel lang mag zijn ,...Ik voel me zo gelukkig ,... Het leven lacht me weer toe ,...doet me beseffen dat ik zo goed omringd word ,..dat ik schatten van kinderen heb ,...super schatten van ouders heb die ons door dik en dun steunen ,...die er de voorbije week waren voor Timmy en die het ook heel goed deed,...
Ik ben er helemaal klaar voor om maandag dan echt wel te starten met het werk ,...Ik kijk er naar uit ,...want ook dit is belangrijk in mijn leven ,..de appreciatie van de patiënten ,...het gevoel om iets te betekenen voor de mensen in hun moeilijke strijd tegen het K monster,... Ja ,mijn leven is weer compleet ,...die gedacht hou ik heel goed vast ,... Ik koester elke warme glimlach die ik krijg ,elke knuffel ,elk gevoel van dankbaarheid en waardering die ik mag krijgen van iedereen om me heen ,.. Dank je wel allemaal
Een mega dikke knuffel ,Ann
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
