Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
14-06-2014
Pinksteren 2014
Hallo allemaal ,
Ik ben hier terug met enige vertraging ,..Ik heb wat genoten van het mooie weer ,..veel vitamientjes opgedaan en alles rustig laten bezinken ,..want we hadden vorig weekend een super weekend in ...Villa Rozerood ....Het was er deze keer opnieuw zo immens zalig ,..we hadden het goede weer aan onze zijde ,er was heel fijn gezelschap en er waren 3 flinke pubers van mij ,...een superpapa Erwin die genoot van zijn vaderdag en de vele helpende handen van alle lieve mensen in de villa ,..Wat moet een mens nog meer hebben om gelukkig te zijn ,,,
Ondertussen gaat het ook stilletjes aan beter met mij ,...eindelijk ,...Je kan niet geloven wat een positieve vibe dit aan me geeft ,..Na weken van aanmodderen ,tsjolen ,..ongemakken ,...voel ik dat de vermoeidheid wat wegebt ,..de kracht is er nog niet helemaal maar ik was woensdag zo content als een klein kind dat ik toch een grote mand strijk kon doen zonder slechtkomen ,..ik kon een gat in de lucht springen ,..echt waar ,...Ik heb dan ook de laatste tijd heel vaak aan alle patiënten op het werk gedacht ,..hoe immens zwaar het moet zijn om dag in ,dag uit met die vermoeidheid om te gaan ,want geloof me vrij dat wens je echt niemand toe,...
Maar allé we zijn ter schepe en moeten varen ,..het is nog een beetje dobberend ,..maar de woelige baren die ik moet trotseren zijn al wat rustiger geworden ,... In de villa kwam ik nog maar eens tot het besef en zag ik dat ik verdorie een zware rugzak heb ,..Ik zag ouders met kleinere kinderen die aan het begin van hun weg staan ,die het heel moedig doen ,want als ouder van een zorgenkind ben je extra bezorgd ,wil je denk ik nog meer ,..als een ander dat jou lieveling niets tekort komt ,...En ik kon het nu na 16 jaar eindelijk een beetje proberen te begrijpen waarom dit lichaam van me ,me soms in de steek laat ,...Het is dag in ,dag uit een weg van aanvaarden ,loslaten ,plaats geven aan bepaalde zaken ,..In mijn geval me proberen niet schuldig te voelen met mijn beslissing en ook nog wat tijd te maken voor jou partner want die is ze belangrijk in het hele proces ,...
Maar mijn angst en bezorgdheid zat de voorbije weken vooral in mijn gebrek aan kracht ,...Ik vind het zo spijtig dat het me niet lukt om een wandeling te doen met mijn rolwagens ,....Waarom vroeg ik me af ,..wil dit lichaam niet ?,...maar door me toch weer wat beter te voelen kan ik het vandaag relativeren en weet ik hoe graag ik mijn kids zie ,... Het was dan maandag opnieuw knap lastig om ze in de leefgroep achter te laten ,...maar vandaag zijn ze terug bij mij ,..mijn leven ,mijn alles ,... Nog in de villa heeft onze Timmy echt een voetafdruk nagelaten ,...Weet je ,onze autist ,...blijft ons verwonderen ,..ik ben zo trots op hem ,...Hij durft zijn grenzen eindelijk aftasten en zijn behulpzaamheid heeft hij echt getoond ,..hij was aan het helpen in de keuken en serveerde in zijn kostuum ons een heerlijk glaasje Cava ,..Zijn woorden zijn ook zo mooi geworden en hij heeft echt een mega groot hart ,...Timmy kerel ,ik hou echt van jou ,....xxxx
We naderen stilaan het einde van het schooljaar ,...Anoukje haar laatste 2 weken bij juf Gwen,...slik slik ,...Je kan er niet naast kijken overal zijn er studerende kids rond me heen ,...en dit is niet fijn voor mij ,...vorige week had ik een slapeloze nacht ,..kwam er plots in me op ,..Goh robin zou al in het 5° middelbaar zitten en Anouk het 3° ,...Wat zouden ze studeren ,..zouden het studenten zijn ,..of zou ik ze moeten stimuleren met alle middelen die ik in mijn kast heb ,... Ik had nog een goed gesprek met mijn huisarts ,...Hij zei me Ann ,...neem voldoende ontspanning ,...geniet met vriendinnen ,...Ik probeer het ook te doen zei ik ,..want ik heb er heel wat die er echt en oprecht voor me zijn ,...maar hoe kan ik de deur buiten stappen ,zonder te denken dat ik iets mis ,of tenminste dat alles in mijn leefwereld anders is wat betreft de kids ,...ik moet maar de supermarkt binnen gaan en zien hoe die kleine pagadders met de winkelkar rondrijden ,...of zoals Elke mijn metekeind nu ook in de ban is van de nieuwe armbandjes maken ,...Ik ben zo blij om dit allemaal rond me te zien ,..maar heel diep vanbinnen in mij bloed mijn hartje af en toe ,...
Maar nu ben ik blij vandaag ,dankbaar om mijn mooi gezin ,..om de onmetelijke grote liefde dat mijn gasten me geven,..om hun ongelooflijk optimisme ,..hun eerlijkheid ,..hun glimlach,...hun aanwezigheid in mijn hart elk uuur ,elke minuut en iedere seconde van de dag ,...
Een dikke zoen ,..een heel gelukkige mama ,Ann
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
