Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
02-05-2014
mijn muzes,...
Hallo allemaal ,
Vandaag zijn we al 2 mei ,...wat gaat de tijd vlug hé,...alhoewel het hier deze week voor mij heel rustig aan was ,..ik heb geen andere keuze want dit lijf van mij laat het niet toe ,...en neen ,ik ga er hier niet over zagen ,..ik denk en ik vrees dat ik zal moeten leren leven met pijn ,... Zojuist zijn Robin en Anouk thuisgekomen ,...zo heerlijk voor mij ,..Weet je ,het is zo hartverwarmend om die oogjes van hen te zien wanneer ze mama's stem horen en zien dat ze in hun vertrouwde thuisomgeving zijn ,..
Ik was al de hele tijd aan het verlangen naar hen ,..want geloof me best ze zijn echt mijn leven ,mijn energie ,... Hoe vaak ik het al heb neer geschreven weet ik niet ,..maar deze week had ik tijd over om te piekeren ,om te zoeken naar een goede oplossing voor mij en mijn lievekes ,...want ik heb ze o zo hard nodig ,.. Ik weet dat hun zorg extra kracht vragen van mij,maar aan wie kan ik het overlaten ,..evident is het niet ,..hoeveel mensen me er ook willen helpen ,..zonder aangepaste middelen is het helaas niet meer haalbaar ,...Wanneer je kindje klein is ,..en het is een zorgenkind dan sla je er wel door heen ,..en dit heb ik altijd gedaan en probeer het nog steeds ,;;maar nu is het niet meer zo evident ,..een pamper verversen bij een peuterke of kleuterke gaat vlug ,maar wanneer het volwassenen geworden zijn is dit niet meer zo vanzelfsprekend,..en zo kan ik blijven opnoemen ,..je doet het gewoon zonder nadenken omdat het zo hoort ,omdat het zo moet en vooral omdat die liefde zo onmetelijk groot is ,...Helaas laat dit wanneer je als ouder ook een dagje ouder word ,zijn sporen na,...zoals nu bij mij ,...maar wie heeft er hier een pasklaar antwoord op ,..Ik denk helaas niemand ,... Het is nu aan mijn beurt om te zoeken naar een zo goed mogelijke oplossing voor alle partijen ,..en dit wil je eigenlijk niet maken ,..Maarja ,...Het kan niet anders ,..Ik heb nu de hulp gevraagd van de thuisverpleging om ook s'avonds even te komen helpen om hun pyama aan te doen ,..Geloof me het geeft me al heel veel traantjes gekost ,..Het is alweer een stukje van mezelf afstaan ,..maar ik moet het gewoon doen wil ik ze nog zo lang mogelijk naar huis halen ,...want wat moest ik geen weg meer kunnen ,...
Maar zojuist hé kwamen de kids hier binnen en geloof me vrij ,..Anouk en Robin dit zijn mijn "muzes" ,..mijn doel en die heb ik zo hard nodig ,..want wees nu eens eerlijk ,..Elke mama is het gelukkigst en blij wanneer haar kids onder haar vleugels zijn ,.... En nu is het tijd om te genieten ,...te beseffen dat ik 3 schatten van kids heb ,..die me elke dag opnieuw een lach en een traan bezorgen ,..die me maken tot de mama die ik zo graag wil zijn ,...Een mega trotse mama ,...
Lieve Robin ,Anouk ,Timmy ,...Ik hou van jullie !!!!!!!!
Fijn weekend ,Ann
Reacties op bericht (1)
05-05-2014
chapeau
wekelijks kom in naar je blogje kijken,en telkens weer moet ik je bewonderen dat je telkens opnieuw de kracht vind om voor jou specialekes te zorgen.chapeau.in mijn straat woont ook een zorgkind en de mama doet ook iedere week haar verhaal tegen ons om even weer op adem te komen en verder te gaan.dikke pluim en veel dikke knuffels om verder te gaan.wat hebben ze geluk met een mama als jij
05-05-2014 om 21:38
geschreven door vanessa
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
