Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
27-01-2014
Dank je wel ,...
Hallo allemaal ,
Hoe gaat het ermee? Hier gaat alles goed hoor ,we doen verder ,..mijn weekend met de kids is wat verschoven geweest naar de maandag en dinsdag en het heeft ons deugd gedaan ,..alleen ik maakte me wat zorgen ,..Anoukje at echt niet goed ,..ik begon te twijfelen ,..gaat het nu minder goed ,is het de puberteit ,...ik gaf het door in de leefgroep ,..maar gelukkig ging het in het weekend weer beter ,..en hoorde ik vandaag dat zus een infectie heeft doorgemaakt met blaasjes in de mond ,...vandaar het moeilijker eten ,...weet je ,het is altijd maar een gissen hé ,..ondanks dat ze waarschijnlijk pijn had ,bleef ze content ,..Anouk meid ik ben trots op jou ...
Met Robin ging het de voorbije week goed ,Hij is al een hele tijd content ,..roept af en toe te luid ,...maar de aanvalletjes zijn onder controle ,alleen mochten we zaterdag weer ervaren dat op stap gaan niet altijd zo evident is in drukke plaatsen ,..Het is voor Robin te druk en dan sluit hij zich af ,en wil gewoon rust ,...
OOk met Timmy gaat het nu wel beter ,..Met aangepaste medicatie is het voor Timmy een stuk makkelijker en word alles weer wat duidelijker ,..een hele geruststelling voor hem maar ook voor ons ,..Het gaat je wel lukken jongen ,..
Maar ik wil via deze weg eigenlijk toch wel een hele hoop mensen bedanken die echt wel begrip hebben voor ons gezin ,...Dit is zo hartverwarmend hé want vaak voelen wij ons uitgesloten ,..voelen we dat ons gezin anders dan gewoon functioneert ,..Zelf sta ik daar niet bij stil ,of toch zo weinig mogelijk want er is maar één weg en het is de weg van doorgaan ,...zo goed en zo kwaad als het kan ,... Zaterdag was er hier dus de nieuwjaarsreceptie met onze toffe buren,..Het was heel gezellig en we genoten ,..anoukske zat rond te kijken en genoot ,..maar Robin lukte het echt niet goed ,..het was gewoon te druk voor hem ,teveel personen in een beperkte ruimte,..onze buren vroegen zich af ,..waarom broertje zeurderig was ,..Heeft hij pijn ? is hij boos ? vele vragen kwamen op hen af ,..het was tijd om iets te eten ,..maarja mijn puberkes moeten geplette of gemixte voeding eten ,..ze vroegen zich af ,..wat eten ze nu ? ,...Ze eten alles wat wij eten maar dan gemixt ,..en vinden ze dat lekker ,eten ze alles ,...ja ze eten alles ,..maar lusten ze het ook? Eigenlijk voelde het goed aan ,maar tegelijk ook confronterend dat ze zo bezorgd om ons waren ,dat ze zich vragen stelden over hoe het bij ons in zijn werking gaat ,...want als buitenstaander is het vaak niet in te schatten hoe groot de zorg eigenlijk wel is in alle facetten ,.. Daarom lieve buren allemaal ,een welgenmeende mercie om jullie aanwezigheid in ons leven ,..want dankzij jullie kunnen wij toch ook genieten van de vele leuke dingen die we samen plannen of doen ,..we zijn één happy family en dat is echt zo veelbetekend en een meerwaarde voor ons ,..en in naam van Robin en Anouk een dikke knuf voor elk van jullie :wink::wink::wink::wink:
Zondag hadden we dan ook nog een fijne middag met onze matekes uit Izegem en Wetteren ,..ook jullie zijn echte vrienden die er voor ons zijn en die Robin en Anouk nemen zoals ze zijn,..die het toelaten om even te ventileren en even te kunnen genieten zonder constant te moeten zorgen ,.. Eigenlijk kan ik hier oneindig veel mensen bedanken die er echt oprecht voor ons zijn ,..en weet je ,..dit gaf me deze week toch wel de nodige energie om van elke dag iets moois te maken ,... Het word een heel emotionele zware week voor mij ,..morgen is het gon overleg van Timmy ,en donderdag is het evolutiebespreking van Robin ,..dit zijn dagen die toch wel aan mijn energie vreten ,ik weet verdorie maar al te goed dat ik zorgenkids heb ,.;maar het dan zwart op wit zien staan hoe zwak ze scoren doet pijn ,veel pijn ,..maar eigenlijk doen de therapeuten ook hun werk vol overgave en wil ik ze langs dze weg ook eens bedanken voor hun eindeloze inzet ,..
Ik ben een bofkont dat ik zo omringd word ,..daarom een mega knuffel voor elk van jullie ,.. Love you all !!!!
Liefs ,ann
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
