Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
06-01-2014
Back to reality
Hallo allemaal ,...
Voor elk van jullie een Heel Gelukkig en Gezond 2014 .Maak van elke dag iets moois ,iets speciaals ,..iets wat je blij maakt in droevige dagen. Wat ben ik blij dat de feestdagen voorbij zijn ,...Ik heb er heel hard van genoten ,het was zalig om omringd te worden door warmte ,feest ,lekker eten ,... Maar helaas was zaterdag het manneke met de hamer op bezoek in mijn hoofd,...Weet je ,...Hoe je het draait of keert de wereld draait verder ,of het nu moeilijk gaat of niet ,..maar voor sommige mensen is het toch net iets zwaarder of voor een ander.
Vorige week donderdag en vrijdag was ik alweer volle bak aan het werk ,..vrijdagavond kwamen mijn lievekes weer thuis ,..ik keek en zag 2 blije gezichtjes ,..ik zie nog vaak de kwetsbaarheid van een klein kindje die alleen maar heel veel warmte nodig heeft,..maar wanneer ik ze uit hun rolwagen moet heffen voel ik 2 opgroeiende pubers ,..die kleine pampers zijn er niet meer ,.het is al een grotere versie geworden ,..die beentjes gooi je zo maar niet meer in de lucht ,..je moet al de techniek van rollen en draaien toepassen om hen te verversen ,..Robin had zijn sondevoeding nodig via zijn voedingspomp en plots realiseerde ik me dat ook het jaar 2014 een jaar zal worden van heel veel zorgen van maandagmorgen tot zondagavond ,...
Robin was al een hele week in overdrive ,..er zat een serieuze aanval aan te komen ,want ik ken helaas mijn kerel van binnen en buiten ,..Hem tot rust brengen haalde niet veel uit tot hij vrijdagnacht een serieuze aanval deed ,..Het duurde eventjes voor hij weer op zijn positieven kwam en zaterdag was hij toch alweer alert en toch wat minder luidruchtig en gespannen ,..ook zijne stress was even weg ,..Ook voor broer eisen die ongewone dagen zijn tol ,zijn ritme is naar de vaantjes en dit doet hem geen goed,..Maarja we zaten in die stroom en we vaarden mee ,.. Op zo'n dagen probeer ik even mijn zorgen te vergeten of toch even aan de kant te duwen ,..en probeer ik die hele boterham die ik te verteren heb even opzij te leggen ,..maar hoe ik het draai of keer ,hoe sterk ik me hier tegen verzet ,..ik krijg het toch als een boomerang terug ,..En zaterdag moest het er even uit en kon ik even mijn traantjes laten vloeien ,..en het heeft me deugd gedaan ,...
Voor het slapengaan ging ik nog even kijken aan hun bedje ,..zag ik ze zo schoon liggen te slapen ,..ik bleef even staan en troostte me met de gedachte wat zijn die schatten van mij gelukkig met wat ze hebben in hun eigen wereldje ,..ook al kan de rest hen soms niet volgen ,..En hopen wij dat we het beste voor hen doen ,..
Zondagmorgen ging het dan ook weer beter met me ,..We hielden ons rustig ,..genoten even van een echt rustig weekend in ons housepakje ,..In de namiddag was het tijd om hun boekentas klaar te maken ,hun schriftje in te vullen en na het avondeten weer die rit te doen naar Aartrijke want helaas in 2014 blijft ook dit bestaan .Maar in aartrijke hebben ze het ook goed ,hun kamertje krijgt stilaan weer wat meer vorm met hun nieuwe posters aan de muur ,hun nieuwe knuffels en hun vertrouwde bedje want ik kon het weekend afsluiten met een meer dan hartverwarmende schaterlach van mijn poppemie,..wat is dit meisje zo gelukkig,..Lieve zus toch ,..Wat zou jij dan willen zeggen ,..is dit jou dankbaarheid tgo mij ,..want je had me weer liggen hé trienemie ,..je wil alleen maar eten bij mama ,.. Eigenlijk geven ze met hun grote beperkingen zoveel terug he die van onbetaalbare en onschatbare waarde voor me is ,..en deze dingen houden me op de rails ,op de sporen van het leven ,op de sporen van elke nieuwe dag vol van uitdagingen ,..
Ik hoop dat elke dag van 2014 voor jullie lieve broer en zus ,een dag mag zijn van genieten ,..Ik hou van jullie ,... Een mega dikke knuf ,Ann
Reacties op bericht (1)
06-01-2014
gelukkig
Inderdaad ann, wat in jouw blog staat is waar. Wat zijn jouw schatten toch gelukkig met wat ze hebben en zijn. En wat zijn ze gelukkig met zo'n prachtige ouders
en zoveel lieve mensen om hen heen
grtn christa
06-01-2014 om 21:48
geschreven door christa
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
