Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
15-03-2009
Het zonnetje
Hallo,
Vanmorgen kwam ik wakker en ik zag het zonnetje,zalig,.......... Ik heb dan maar meteen het vensterraam opengezet en dan hoor je de vogeltjes fluiten een voel je de lente,................ Weet je,op zo'n momenten wil je naar buiten om diep adem te halen en te genieten,Nog enkele weken en het is zover,dan naar ons huis met tuin en terrras.Wat snak ik ernaar. Echt waar,ik heb de buitenlucht nodig ,net als iedereen. Mijn ventje is al het hele weekend druk bezig ,in de voormiddag is hij omheining aan het plaatsen bij mijn zus en in de namiddag moet hij wacht lopen. Mijn zus vind ook dat ik moet rusten en daarom mochtenTimmy en ik gaan eten,ik heb dan natuurlijk geprofiteerd van het zonnetje,wat deed het deugd.Dank je wel zus. Na een uurtje platte rust ben ik dan samen met Timmy naar Aartrijke gegaan. Toen ik toekwam was Robin aan het wenen,eenmaal op mama's arm kwam het zonnetje op zijn gezicht. We hebben dan maar vlug zijn jasje aangedaan en zijn we gaan wandelen.Mijn poppemieke was er ook helemaal klaar voor; Als Robin maar buiten kan,heeft hij dit van mama?.:wink: Alle verdriet was over en ze genoten allebei van de wandeling.Anoukje was hele vertellingen aan het doen,als was het in haar eigen taal. Voila,en zo was mama weer wat opgebeurd. Terug in de leefgroep hielden we nog een knuffelpartij en kon mama nog eens goed babbelen met de opvoedsters. Het lucht me toch eens op dat ik hen eens kan vertellen hoe ik me soms voel wanneer de kindjes niet bij mij zijn.Dank je wel voor jullie luisterend oor. Met de rug gaat het redelijk,maar ik hou me koest hoor,in Aartrijke hebben zij de hele tijd alle hef en til werk voor me gedaan;,Zodat ik toch volgend weekend kan genieten van mijn kindjes.
Liefs,Ann
Reacties op bericht (4)
16-03-2009
Genieten
Hey Ann,
je ziet de kids genieten hé, het zonnetje op hun gezichtje, mama in de buurt, Timmy erbij,... hun dag kon niet meer stuk. Ik lees gewoon je verlangen naar je nieuwe huisje, wat meer luxe naar de kids toe, meer ruimte, meer comfort,... je zal er deugd van hebben.
Groetjes en kalm aan met het ruggetje hé
Liefs,
Nancy
16-03-2009 om 11:25
geschreven door Jonas & co
15-03-2009
Hoi Ann
Ik zie de kids genieten van het zonnetje. Zalig hé! Kom maar op lente. Fijn dat jullie bijna naar jullie nieuwe huis kunnen. Doe het een beetje rustig met je rug hé! veel groetjes
15-03-2009 om 19:56
geschreven door Ann en Seppe*
zonnetje
hey,
goed dat je toch ondanks je rug hebt kunnen genieten van je sloebers ,en het mooie weer. dat doet een mesn goed he zulke zon. daar knap je heelmaal van op. en zo te zien zorgt timmy ook goed voor je sloebertjes. je kan op de foto goed zien dat ze genieten van de wandeling. geniet nog van je zondag avond. liefs Karin
15-03-2009 om 19:47
geschreven door karin, paul, jonas en Emma
een duimpluim
dag ann, ik ben al zoveeeeeeel keren in het h hart ziekenhuis geweest met onze zoon, en nog nooit heb ik durven vragen op welke dienst je werkte,tot ik het nu lees dat het op oncologie is. gelukkig ben ik daar nog niet moeten komen. jij verdiend inderdaad meer dan een duimpluim.telkens onze arjen wordt opgenomen op pediatrie,is dat een hele klus om hem weer gezond naar huis te krijgen,maar eens thuis,dan kan hij weer op zijn gemak herstellen (soms heel moeilijk),maar jij moet steeds jou 2 schatten achterlaten. (ik kan er wel bij blijven). mama's zijn toch ook speciaale mensen denk ik dan, maar je moet er toch steeds weer door. en zeg nu zelf, nen stoeren boom wordt ook geveld. denk aan jezelf en hou het nu rustig. groetjes uit dadizele, en dat is nu ne keer niet ver;
15-03-2009 om 19:38
geschreven door carine
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
(ik kan er wel bij blijven).
