Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
10-03-2009
UZ Gent
Hallo,
Na een kort nachtje slapen,ja mijne robbedoes was wel supervroeg wakker,om 00.30 zat hij te vertellen en te roepen,kheb dan maar het lichtje aangestoken,hij viel dan weer stil en dan was het aan zusje,ze vielen uiteindelijk weer in slaap ,maar om 06.00 uur moesten we op omdat we om 08.00 moesten vertrekken richting Gent.Na veel file en regen kwamen we op tijd aan in Gent en dan zijn we direct naar boven gegaan voor een EEG en dat vond Robin super hoor,kraaien en lachen ,het kon niet op.Anoukje liet het ook gewillig gebeuren. Dan moesten we bij Prof Van Coster en zijn assistente.De dokter is content ,op het EEG was alles rustig en goed volgens hun toestand. Pfff,wat een geruststelling.Daarom mag hun medicatie dan ook gelijk blijven. Ja,veel kunnen we niet meer veranderen aan hun ontwikkeling,het belangrijkste is dat de kindjes comfortabel zijn en GELUKKIG;; Vandaag zagen ze er ook wel heel gelukkig uit. Ja,ik ben fier op mijn flinke kapoenen want het is niet te onderschatten hoor voor hen,ze waren vroeg op,een hele tijd in hun stoel zonder te kunnen rusten ,ze bleven maar content. Tegen 12.30 waren uit de K5 en dan was het tijd om te gaan eten,mama en papa hadden honger maar de kindjes minder. Mijn poppemieke was doodmoe maar at toch haar bordje leeg en Robin was te zotjes en wou niet eten,gelukkig was ik gewapend met spuit en sondevoeding zodat ik dit kon geven. Dan reden we weer naar Aartrijke:cry:,want mama moet morgen weer werken. Ze waren echt doodmoe,Robin moest dan nog gegipst worden om zijn loopfietsje te maken maar hij bleef flink:wink: Ze kregen nog alletwee een brobbelbadje want hun haartjes zaten in de gel van het EEG En dan .............Eindelijk hun bedje en mijn meisje viel als een blok in slaap.Ocharme ,dat poppetje.; Zo,kon mama tevreden terugblikken op een paar dagen met haar sloebers.
Liefs,Ann
Reacties op bericht (6)
11-03-2009
Hallo
Hallo ann, wat ben ik blij voor jullie dat alles in orde is , zien er echt twee schatten uit wat mis ik mijn aäronneke toch zoveel ik weet hij had ook heel veel zorgen nodig maar zou het zo terug opnieuw doen , jij bent een schat van een mama
11-03-2009 om 18:29
geschreven door Tania
hallo
Hallo Ann, Wat goed dat de EEG in orde was. Dat is wat we als ouder willen hé, dat onze kindjes gelukkig mogen zijn en comfort mogen hebben. Wat ben jij een heel sterke mama, chapeau voor jou ! grts Hugo, Marianne en Eline (ex 3K6)
Om zo te zien, zijn uw sloeberkes heel braaf voor dat onderzoek, zal wel zijn dat ze heel moe waren. Ik wens u nog verder een mooie werkweek toe, Liefs Suzanne
10-03-2009 om 23:13
geschreven door Suzanne
Hey daar
wat een flinke kids hoor. Zo'n EEG is niet niks hé. Onze Jonas laat dat echt niet graag doen zene. Altijd een geprutteltut als hij dat moet doen. Goed dat de uitslag oké ws en dat de medicijnen niet moeten aangepast worden. Houden zo !! En inderdaad comfort is voor onze kids het belangrijkste hé.
Groetjes,
Nancy
10-03-2009 om 20:47
geschreven door Jonas & co
hallo
Blij te horen dat alles in orde was, het zal inderdaad voor de sloebertjes wel allemaal heel vermoeiend zijn, en voor u ook natuurlijk.. Ik vind het prachtig hoe je zo alles neer kan schrijven, je bent een super-mama, echt waar!! Liefs en een dikke knuf sandra en de kids
10-03-2009 om 20:20
geschreven door sandra
Hoihoi
Hoi Ann, Goed dat de EEG's bij de kids in orde waren, en de medicatie zo kan blijven. Ik zie op de foto's dat ze kei flink zijn geweest. Ja een dag met onderzoeken en file's is geen lachertje. Veel liefs en tot blogs
10-03-2009 om 20:07
geschreven door Ann en Seppe*
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
