Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
08-03-2009
zondag 8 maart
Dag allemaal, Het weekend is alweer bijna voorbij.Wij hebben genoten van een rustig weekend want mijn sloeberkes zijn niet in hun opperbeste doen.Ja,het is ne keer zo hé. Bij Robin zit er weer iets verkeerd,hij heeft dan zo van die momenten dat hij heel boos is en waarom?Kon ik dat eens weten.Gisterennamiddag gingen we dus naar mijn vriendin en het stond hem niet aan,we hebben hem dan maar wat apart gelegd want hij kan dan zo tieren dat het op ieder zijn systeem werkt,na 1,5 uur was hij dan kalmer en was alles weer in orde,hij heeft dan naar T.V gekeken. Anoukje was na de middag weer content,ze weende wel op weg naar hen maar ja,juffrouwke had alweer honger,ze smulde een groot stuk taart naar binnen en heeft dan de rest van de namiddag hartelijk zitten lachen.:-) Mijn vriendin heeft dus ook een specialleke ,Jonas ,hij is 15 jaar maar is een echte lieve jongen en hij ziet me zo graag,vandaar de foto,hij komt dan op mijn schootje zitten want hij wil zo graag geknuffeld worden.Tegen 21.00 uur zaten ze dan in hun bedje. Vanmorgen zijn ze wel content opgestaan,allee zusje toch want Robin stond met het verkeerde been op,hij zat dan in zijn stoel en heeft dan van die momenten,zou ik lachen of wenen,hij kan wat schow verkopen hoor.:roll: Gelukkig ken ik hem op een draad ,die sloeber.Het eten lukt ook niet goed vandaag.Deze middag sliep hij dan een grote tuk en ja,om 16 .00 was het weer serenade,we deden nochtans een wandeling maarja,hij moest van geen liefde weten.Nu is hij rustig en zit wat naar studio 100 hits te kijken.Laat ons hopen dat hij morgen met het juiste been opstaat. Anoukje was heel blij vandaag en deed vanmiddag een grote tuk en ja ,zusje deed rond 16.00 een grote epilepsie aanval,ik denk dat het van haar antibiotica komt.Deze morgen hebben ze tesamen wat liggen turnen op bed,en dat doen ze graag samen.Ja,op de foto's zie je Robin veel met een slabbetje aan ;maarja anders is zijn trui in het eerste halfuur kletsnat vandaar dat ik hem wat bescherm. Morgen zijn ze ook nog thuis bij mama want op dinsdag moeten we tegen 9.30 uur in het UZ Gent zijn bij prof van Coster,ze moeten ook een EEG hebben,dus het zal een zware dag worden. Laat ons hopen dat ze morgen kunnen genieten van een rustige dag. Ja,onze dagen zijn ook niet altijd gelijk hé en wij kunnen dan eens met een deur slaan of eens goed kwaad zijn.Robin en Anouk doen het dan al wenend . Ik ben daar veel mee bezig hoor,Ik denk dan soms ,ze moeten zitten of liggen wanneer wij het willen of denken dat zij dit willen,ze kunnen ook niet zeggen wat ze graag lusten,het is steeds een gok voor ons.
Zo,ik wens jullie nog een mooie zondagavond. Liefs,Ann en een dikke knuffel van Mijn sloeberkes
Reacties op bericht (1)
08-03-2009
hey Ann
ja idd onze sloeberkes hé. Het is niet altijd even gemakkelijk en soms is het een gok ja. Maar toch voelen wij mama's als geen ander aan wat ze wel of niet willen, vind ik. Als wij hen zien, weten we toch direct of iets hen zint of niet, of ze iets graag lusten of niet,... mama's hebben gewoon die gave. Zij kennen hun kind door en door, daar kan gewoon niets tussen komen. Probeer nog wat te genieten van de zondagavond.
Groetjes,
Nancy
08-03-2009 om 20:01
geschreven door Jonas & co
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
