Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
07-03-2009
zaterdag 7 maart 2009
Hallo,
Vanmorgen zijn we het weekend al heeeeeeel vroeg begonnen.Robin was om 04.00 uur wakker ,hij bekent hem dan niet direct in zijn bedje en ja mama moet dan opstaan om hem wat te troosten en een klein lampje aan te steken,Na een 1/2 uur pruttelen valt hij dan weer in slaap hoor en tegen 05.30 is zusje daar dan,heel boos was ze want juffrouwke had honger,Wat wil je ,ze hebben haar sondevoeding bijgegeven en nu is ze alweer op haar gewicht maar ondertussen is ze het gewoon en zit mama met de gevolgen.Ik heb er dan ook maar bijgegeven en ze is dan ook nog wat in slaap gevallen maar ondertussen was mama klaarwakker.Anoukje is de laatste tijd niet in haar gewone doen hoor,de ene keer zit ze hardop te lachen en 5 min later weent ze hevig.Kon ze maar ne keer zeggen wat er in haar hoofdje omgaat.Ze geven haar maar sondevoeding bij,passen haar medicatie aan en zo is mijn poppetje helemaal ontregeld.Soms heb ik het daar moeilijk mee hoor,ik heb het lang tegengehouden om extra voeding te geven maar ik had beter volgehouden want nu moet ze weer helemaal op haar effen komen en is het voor Anouk niet makkelijk ,maar ook niet voor mama ,als mijn meisje ongemakkelijk is,dan voel ik me ook zo.Je wilt haar helpen maarja,ze kan het niet zeggen.Gelukkig zijn er de vele knuffels. Ze is dan welgezind opgestaan,genoot van haar badje en nu liggen ze allebei wat te slapen om hun schade in te halen. Deze namiddag gaan we dan naar mijn vriendin Sonia,die ook een gehandicapt kindje heeft. Ik denk wel dat ze er zullen van genieten want Sonia heeft ze dan ook wat extra knuffels.
Zo,ik wens jullie alvast een mooi weekend hoor. Liefs,Ann Dikke knuffels van Robin en Anouk
Reacties op bericht (4)
07-03-2009
weekend
nou nou dat valt niet mee he als de kinderen vroeg wakker zijn. wat jammer dat Anouckje beetje in de war is nu. maar het is weekend als je sloebers slapen , ik zou zeggen kruip meteen je bed in zodat je ook kunt rusten want morgen is er weer een dag. en dan moet die supper mama ook goed wakker zijn. geniet van elkaar en van de dikke knuffels.
Karin en Co
07-03-2009 om 19:57
geschreven door karin, paul, jonas en Emma
...
Geniet toch maar van je weekend Ann. De zorgen zijn voor later. Geef de kids ne knuf van ons. Liefs
07-03-2009 om 18:58
geschreven door Ann en Seppe*
hey daar
Ja Ann,
als ze de kids ontregelen, moeten wij mama's daar mee de gevolgen van dragen hé. Die verpleegkundigen , artsen en opvoedkundigen toch hé. Een ras apart zene. Bekijk het positief Ann, nu heb je je sloeberkes rapper terug wakker gezien. Goed dat ze dan niet echt slechtgezind zijn hé, want dat zou natuurlijk niet fijn zijn.
Geniet nog van jullie weekend en tot de volgende,
Nancy
07-03-2009 om 18:14
geschreven door Jonas & co
....
Het zal zeker niet makkelijk zijn om voor anouck weer het gewonw ritme te vinden met die nachtvoedingen en extra medicatie.... Al een geluk dat ze een super mama hebben, die dit allemaal met liefde doet! Geniet van jullie weekend en van elkaar! veel plezier bij je vriendin in de namiddag!! Liefs, sandra en de kids
07-03-2009 om 14:01
geschreven door sandra
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
, artsen en opvoedkundigen toch hé. Een ras apart zene.
