Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
09-08-2013
En nog genieten,....
Dag allemaal,
Hoe gaat het met jullie allemaal ,...Heerlijk toch hé die zomer van 2013,...We hebben hier al met volle teugen genoten van veel fijne momenten ,... Ik had even wat moeite om mijn blogje aan te vullen ,..omdat ik toch even iets kwijt moet,....Weet je ,...wanneer je gekwetst word en wanneer het om jou kinderen gaat ,..dan doet dit zoveel pijn ,...Ik moest al een paar keer horen en lezen dat ik eigenlijk tijdens de week gemakkelijk ben omdat de kids op internaat zijn ,...Ik kan dit dus niet snappen hoe men daar bij komt om dit te zeggen ,...Eerst dacht ik ,..dit hou ik voor mezelf ,..heb hier al enkele maanden over gedaan om dit een plaats te geven ,..maar zo simpel is dit niet ,...Vorige week donderdag was er grote paniek in Aartrijke want helaas deed Robin weer verschillende aanvallen ,..nogal heel zware ,..ze waren zo verschoten en wisten echt niet goed wat doen ,...Ik kreeg telefoon en ook hier sloeg mijn hart een versnelling rapper ,...Ik weet dat de aanvallen echt heel moeilijk onder controle te krijgen zijn en wanneer de zomer wat ontspoord ,..dan helaas ook de epilepsie ,...
Ik kon niet snel genoeg bij mijn kids zijn om het met mijn eigen ogen te zien ,...Ik voel me alleen op mijn gemak wanneer ik zelf kan oordelen ,...Na zijn temesta 's is hij in slaap gevallen en pas om 22 uur s'avonds kreeg ik hem wakker ,...ik was zo blij om dit te zien ,...Ik had UZ Gent gebeld om te vragen wat ik nu moest doen ,..of de nieuwe medicatie al kon opgestart worden ,..maar het is nog wachten op de studie ,..ik werd wel gerustgesteld en de medicatie is nog maar eens omhoog ,...we hebben nog een klein beetje marge ,..maar niet veel meer ,..Gelukkig heb ik een moedige Robin en met een weekend van heel veel slapen kon hij zondag alweer heel hartelijk lachen ,...Anoukje die is een echt zonneke,...haar glimlach is hemels,...Ik moest naar een begrafenis van een heel lieve vrouw ,...Mijn GSM gaat overal mee tot naar het toilet toe ,..want nooit ben ik een minut op mijn gemak ,..de onzekerheid is zo groot ,...Makkelijk is dit allemaal niet hoor,...
Maar deze zware woorden bleven echt wel nazinderen bij mij ,..omdat ik nog steeds een gevecht moet voeren met mezelf ivm het internaat ,...Ik had goede gesprekken deze week ,..werd heel goed opgevangen door vele mensen omdat ze zagen dat het me echt niet afging ,..omdat die mensen weten hoe onmetelijk groot mijn inzet en liefde voor de kids is ,..Ik had het hier al zo vaak over het gemis ,...Misschien moet ik thuis tijdens de week niet zoveel heffen ,..maar ik doe nog mijn werk in het ziekenhuis ,..heb kilometers te lopen en steeds te zorgen voor zwaar zieke oncologische patienten,...Ik heb ook nog een huishouden te doen en er te zijn voor mijn man en onze Timmy,...ook bij hen is het gemis tijdens de week groot ,..dagelijks vraagt Timmy wanneer komen broer en zus ,...
Maar wat vele mensen niet weten is dat de emotionele last zo zwaar kan doorwegen ,...het zit hem in zoveel miniscule dingen hé ,..Mijn hele hebben en houden is er niet in de week ,..Ik heb geen enkele kind meer naast me die me troost ,..Timmy is een ongelooflijke kerel ,een jongen met een gouden hart die deze week mijn tranen droogde ,..Maar dagelijks hoor ik mijn collega's praten over hun kids ,.;over hun evolutie ,..over hun apestreken ,..en dan denk ik ,..slik ik ,..want helaas kunnen die van mij dit niet ,..ik weet het ,..ik mag daar niet aandenken ,..maar het is zoals het is ,..en ik denk dat niemand in mijn plaats kan oordelen hoe die kleine dagelijkse dingen op den duur een hele grote berg worden ,..en als ik dan eens niet kan ventileren weet ik niet waar heen ,...daarom zijn die woorden zo kwetsend ,..Ik had het ook zo graag anders gezien ,...maar helaas is de werel KEIHARD .
Ik denk dat ik heel moedig ben ,..dat ik mijn kruis heel waardig draag ,..dat ik heel veel inleving heb ,..maar ik daag echt iedereen uit om het me eens na te doen ,...Maar ROBIN EN ANOUK geven me zoveel KRACHT ,ENERGIE ,...LEVENSVREUGDE ,...ik ben de meest trotse mama van het heelal,... Weet je wat me deze week de energie gaf ,...deze mooie foto's van een genietende Robin en Anouk,...En deze mooie momenten koester ik in mijn hart,... Zonet ging ik ze halen in aartrijke en vanaf het eerste moment kwam hun glimlach ,...de boost en de start van een heel fijn weekend ,..Dat wens ik jullie ook zo graag toe ,...
BEDANKT VOOR IEDEREEN DIE ER VOOR ONS IS ,...Jullie zijn fantastisch ,..
Dikke kus ,Ann
Reacties op bericht (1)
06-04-2014
Verantwoording afleggen?
Maar enfin, hoe astrant kunnen mensen toch zijn.
Ik vind niet dat jij verantwoording moet afleggen
voor jouw levensstijl en levensvisie.
De personen die vinden dat jij een makkelijk leven
hebt wanneer jouw kinderen even elders logeren
moeten dan ook maar eens het fatsoen hebben
om eens vrijwillig jouw week eens over te nemen.
Pas dan hebben deze mensen recht van spreken.
Laat deze onozele kritiek van je afvloeien en
stoor je er niet aan, het zijn mensen met
heel weinig diepgang en dus tellen hun woorden
toch niet zwaar door vind ik.
Jij samen met je geliefden doet het uitstekend
voor je kinderen.
Ik heb een tijdje gewerkt in een instelling met
kinderen met een beperking en geloof me, er
waren kindjes die zelfs nauwelijks bezoek kregen
en in mijn vrije weekend nam ik dan af en toe een
kindje mee naar huis zodat die ook eens even
kon genieten van speciale aandacht.
Laat je niks wijsmaken door predikers in de woestijn,
volg je hart en raadpleeg regelmatig je verstand.
Genegen groetjes
Gettie
06-04-2014 om 21:55
geschreven door gettie
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
