Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
04-07-2013
De ongewilde stilte ,...
Hoi allemaal ,...
Lukt het een beetje ,..die vakantie ,...ook al is het hier nog volop werketijd ,..toch voel ik een beetje het vakantiegevoel ,..dat hebben we alvast op gepaste wijze ingezet met een lekkere sangria en barbeque op zondag samen met onze buren ,..Gezellig op ons terras ,..de kids op de luchtmatras genietend van de muziek van de romeo's ,..Na nog een bezoekje aan de kermis hier in kachtem was het echt een dag om te koesteren ,..want eindelijk na meer dan 3 maanden had Robin weer eens een beter weekend,..Ik hoorde hem weer hardop lachen en vertellen ,..Zalig gewoon ,...
Maandag was mijn vrije dag en waren de kids nog een dagje thuis ,..Oma Izegem had wafels gebakken en samen met Elke en jens kwam ze deze hier opsmullen ,..Ik was gelukkig want mijn tafel was gevuld,...ik genoot van al het geroezemoes en de gezellige drukte ,...Een hele dag was ik in de weer en toen ik om 21 uur thuis kwam van Aartrijke was mijn bobijntje zo leeg hé,...mijn energie was weer weg ,....
Weet je ,je leest en hoort overal verhalen van het gemis om hun kids die op reis zijn ,op kamp zijn,...Voor elke mama is het een hele opgave om de kids aan anderen toe te vertrouwen ,..het is uit handen geven ,...en geloof me vrij ,..wanneer je al negen jaar lang week na week opnieuw die valiesjes moet klaarmaken hé,..dan is het soms ne keer te veel ,..Ik WEN er echt NIET AAN hé,....Week na week moet ik mezelf weer opladen om de week door te komen zonder een knuffel ,zonder één aanraking ,zonder één glimlach ,..alleen om 18 uur mijn dagelijks telefoontje naar Aartrijke ,...Hoe ik het nog steeds doe vraag ik mezelf wel eens af ,...maar ik doe verder ,..ik ben er voor mijn gezin,mijn job,...ik weet dat Robin en Anouk in goede handen zijn ,..dat hun teder lijfje die absolute rust nodig heeft want dat een dagelijks op en af rijden hen allang fataal zou geweest zijn ,..maar het IS en BLIJFT een opgave,....en soms wil je gewoon die stilte niet ,..Gisteren moest ik in Aartrijke zijn en ging ik naar de kids ,..ze lagen al in hun bedje,...ze hoorden mijn stem ,..en begonnen te lachen ,..want niemand kent hen beter dan ikzelf ,..en dat hé ,..dat wreet soms zo aan mijn moederhart ,...Waarom kan ik ze niet elke dag horen lachen ,...Ik genoot van de stilte in hun kamer ,..voelde me zo één met hen ,..ik was blij ,..na een praatje met de opvoedster en de deur in mijn hand ,..was er daar weer een aanval bij Robin ,...zijn hartje en mijn hart weer een versnelling hoger ,..Het is nu al een jaar lang dat Robin echt niet op peil is met zijn epilepsie ,..ik kijk uit naar de nieuwe medicatie en hoop echt dat het zijn werk zal doen ,..want ik ben zo bang hé ,.;om vroeg of laat Robin te verliezen in een aanval ,...
Ik had nog een fijn gesprek met enkele ouders in de gebruikersraad en kon toch opgelucht huiswaarts keren ,..waar mijn ventje er steeds opnieuw elke dag voor me is ,..SCHATTEKE ,IK HOU VAN JOU ,...Ik kwam tot rust en ging slapen ,..
Sinds gisteren is ook Timmy er eens voor een weekje tussenuit ,...en nu is het echt ijzig stil ,..papa en ik lopen hier vananvond wat verloren want we missen onze lievelingen ,..maar we hebben ene troost ,..we zijn morgen alweer vrijdag ,..en dan komen Robin en Anouk er weer bij ,...Joepie !!!! ,...ze beloven zon en warmte ,..en wij ,..we snakken naar wat rust ,..gewoon even samen met ons gezinneke gewoon genieten van het terras ,de parasol ,het gras ,de bloeiende bloemen in onze tuin en elkaar ,...
Een warme knuf ,ann
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
