Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
07-05-2013
De weg naar aartrijke,...
Hallo allemaal,...
Hoe gaat het met jullie ? Hier gaat alles redelijk goed hoor ,...alleeen doet Robin weer meer aanvallen dan gewoonlijk,..Hij heeft zijn deel wel gehad het voorbije weekend ,...Het ventje was heel content en opgewekt ,..niets aan de hand ,..maar zaterdag op zondag deed hij 5 aanvallen ,..en toch zondagmorgen stond hij blij op en was er niets aan de hand,...Genoot hij van zijn dagje en deed hij dan geen aanvallen meer ,..
De voorbije week zijn ze veel thuis geweest ,..ik ging ze woensdag halen ,bracht ze donderdag terug en zaterdag ging ik ze opnieuw halen tot zondagavond ,...Erwin is naarstig bezig aan onze dressing en zo reed ik alleen de eenzame weg van Izegem naar Aartrijke ,..zo'n 30 km,...en weet je ,die weg is soms eindeloos ver ,..ik denk dat ik na bijna 9 jaar elke bult en elke boom langs de weg weet staan,...de auto rijd automatisch naar het internaat en terug ,...Toen ik ze donderdag terug brachtte kwam de moed me weer vol ,..ik had 2 drukke dagen gehad van zorgen ,was en plas en voelde mijn rug bijna niet meer en wanneer ik dan die lievekes daar moet achterlaten is het me soms even teveel ,....Passeren alle doemscenario's voor mijn ogen en begin ik me af te vragen ,...waarom ,...maar op de vraag waarom ,..is er geen pasklaar antwoord ,...ik draai dan de volumeknop van de radio op een hoog niveau ,..zet het raam open en rij voor me uit en koester hun glimlach van de voorbije dagen ,..want die glimlach houd me recht en doet me beseffen waarom ik het elke dag opnieuw doe,...
Wanneer ik alleen in de auto zit van en naar het internaat overkomt het me vaak dat ik droom van hoe zou het geweest zijn ...ALS ,..het anders kon geweest zijn ,..Nu heb ik 2 puberkes waar ik alles in de hand heb ,van wie ik zelf hun kledij kan kiezen ,..van wie ,..ik niet moet denken dat ze met de verkeerde vrienden op pad gaan ,..Eigenlijk is het best zwaar om een leven lang met deze gedachte te leven ,..maar we doen verder met vallen en opstaan want een andere weg bestaat er niet hé,...
Ik wil alle mensen die mijn blog lezen en mijn verhaal volgen echt wel bedanken voor jullie steun ,..de laatste tijd krijg ik echt wel heel veel mooie berichtjes van mensen die ik goed ken en soms ook niet persoonlijk ken ,...en jullie lieve woorden maken me echt intens blij ,...geven me weer de nieuwe kracht samen met de glimlach en de aanwezigheid van mijn lievekes,...zo gaan we verder ,dag per dag ,..stap voor stap ,...
En wat hebben we geluk dat mei een maand vol van feestdagen is ,..zo komen mijn lievekes weer voor enkele dagen naar huis,...En op deze dagen voel ik me het best ,..dan is mijn gezin compleet ,...
Een lieve knuf,Ann
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
