Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
11-04-2013
Een mix van emoties,...
Hallo allemaal,...
Voelen jullie ook de lente kriebelen ?,...eigenlijk een heel zalig gevoel hé,...En die lentekriebels geven me zo een warm gevoel hé ,..ik genoot van enkele vrije dagen met een heel groot aanbod van activiteiten in onze agenda,..Het begon voor mij vrijdag met een hele uitdaging ,..we doen met enkele collega's "komen Eten " onder elkaar ,niet voor de TV hé,..ik stond een hele dag aan het fornuis maar ik werd s'avonds beloond met leuke commentaar en er was vooral een heel fijne en gezellige sfeer ,..is eigenlijk wel tof om u collega's op een andere manier te leren kennen,..Ik ging dan ook heel moe naar mijn bedje ,...
Zaterdag na mijne opkuis ging ik in de namiddag samen met tante Sophie en haar kids om nieuwe schoen voor de kids van mij ,...het was een gezellige namiddag en voor mij zo mooi om te zien hoe ons Elke gezwind met Robin zijn rolwagen door de straten van Izegem floreerde,..In de schoenwinkel werd ik weer maar eens geconfronteerd met het "anders " zijn van de kids ,.;ik zag daar een meisje en ook Elke met van die stoere schoenen aan in een coole jeans ,..tja ,..en dan zie ik soms mijn Anoukje daar in ,..en droom ik even weg van Wat als het nu eens anders was hé,...maar ik was blij om mijn gelukkige puberkes te zien ,...
Zondag ging ik even oma en opa Rollegem halen zodat ze even konden genieten van hun kleinkinderen ,..het was een hele fijne namiddag met leuke gesprekken en een blije oma en opa te zien en een Robin in volle actie aan het genieten van het eerste zonnetje,..Dat was toch zalig hé,...
Maandag had ik hier een huisje vol want Elke en jens kwamen even bij mémé logeren voor een dagje ,..enne ik had nogal assistentie hoor om de kids te verzorgen ,..Elke hielp mee met de verpleegster om Anoukje te douchen en ze had dan zo'n werk om die haartjes in de plooi te leggen ,..ze waren ook bezorgd om Robin want ze zagen voor het eerst een epilepsie aanval bij hem en vuurden dan ook heel wat vragen op me af ,...pfffffff,..maar ik bewonder Elke en jens zo hard hé,..hun liefde is zo onmetelijk groot voor Robin en Anouk en dit verwarmt zo mijn hartje hé,..
Dinsdag was onze laatste dag samen thuis en hielden we het rustig en probeerde mama haar strijk weg te werken ,..ik voerde ze samen met Timmy terug naar Aartrijke en kwam maar weer eens als een geslegen hond thuis ,.;ik voelde me zo leeg en alleen hé,..ik moest eventjes bekomen van alweer enkele mooie dagen samen ,...
Gisteren ging ik dan terug werken en werd ik opnieuw geconfronteerd met die stomme ziekte ,..een nieuwe patïent met een heel zware diagnose ,..soms kruipt dit echt wel even in je kleren en doet je stilstaan hoe kort en kwetsbaar we wel zijn ,..ik kon gelukkig wat stoom afblazezn want s'avonds was er het verjaardagsfeestje van tante Sophie ,..ik genoot ,ik keek toe en zag Elke in volle actie dansen ,zich uitleven ,..en hoe ouder ze word ,..hoe meer ze op Anoukje lijkt ,..en hoe meer ik weer wegzink in mijn droom ,..en me afvraag ,..hoe zou het zijn met Anoukje indien ,..Maar wat ik nu zie en voel is vooral een heel gelukkige jonge dame die haar goed voelt en geniet van de wereld op haar manier ,...Ik zie ook mijn puberzoon die zich zo graag nestelt tegen de borst van mama en weet dat haar geborgenheid hem tot rust brengt ,.. Ik besef zo hard dat mijn liefde zo onmetelijk groot is voor hen en dat ik dit voel in elke vezel van mijn lijf,..Weet je ,..ik doe zo hard mijn best om de negatieve gevoelens weg te drukken ,maar dit lukt me niet altijd . Na 8 jaar is en blijft het aartsmoeilijk om het internaat een plaats te geven ,...ik vecht ,ik krabbel hier elke dag tegen ,..misschien heb ik het fysiek niet zo lastig tijdens de week ,maar de emotionele impact nekt me heel vaak en ze zeggen vaak ,..de tijd heelt alle wonden ,..maar wat je kind betreft ,..geloof ik ,..nooit hoor ,..en mijn verdriet is niet om 1 kind maar om 2,....
Ik had het even moeilijk om deze week een postje te plaatsen ,..want soms zit ik in zo'n emotionele mallemolen hé,..wil ik het jullie besparen ,..maar toch hé het doet deugd om te ventileren en ik ben blij dat jullie dit toelaten ,..Dank je wel allemaal ,...xxx
We zijn al donderdag en morgen komen de kids terug naar huis en zaterdag ,..dan word het spannend ,..dan komt het leuke team van Make a wish lnges voor Robin ,..we kijken er naar uit ,...enne de lente komt stilaan maar zeker door ,..dus we gaan genieten hé,...
Een lieve warme knuf ,ann
Reacties op bericht (2)
14-04-2013
kommer en kwel
Ondanks de vele kommer en kwel in je verhaal heb ik het toch graag gelezen. Wij kunnen het ons niet voorstellen, dat 'leven met 2 gehandicapte kindjes'. En nog, ondanks de ernst, toch is er altijd een positieve ondertoon.
Leuk idee ook, dat 'Komen eten' spelen.
Geniet van het zonnetje dat hier alleszins volop van de partij is!
Liefs,
14-04-2013 om 12:18
geschreven door Rikkert
11-04-2013
mooi...
Tijd heelt alle wonden...van dit zinnetje ben ik toch ook al lang afgestapt! ik geloof hier toch ook niet in.
Mijn bewondering voor jou is zo enorm groot! Thuis emotioneel een heel zware situatie en dan nog een beroep die in mijn ogen echt wel een gave is en niet voor iedereen is weggelegd! Héél normaal dat het voor jou af en toe ook allemaal eens even teveel is! Zou raar zijn als dit niet zo was hè.
Geniet zaterdag van jullie fijne dag!!
Dikke knuffel
Katleen
xxx
11-04-2013 om 18:31
geschreven door katleen en Jens*
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
