Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
25-10-2012
mama zijn,...van een specialleke
Hallo allemaal,...
Hier zijn we weer ,de vermoeidheid ebt wat weg,..al is het nog niet helemaal over ,maar met mijn nodige rust gaat het de goede richting uit. Vorig weekend hielden we het bewust aan de rustige kant ,..zaterdag bleven we eens thuis ,zondag gingen we dan Herenthout naar onze matekes waar we enkele fijne gesprekken hadden over het mama zijn van een specialleke,..en maandag was ik nog een dagje thuis bij Robin en Anouk,...
Weet je,het is en blijft een hele opgave om elke dag paraat te staan voor een zorgenkind,..zondag tijdens onze gesprekken voelden we ons gesteund door elkaar omdat we in hetzelfde bootje varen hé,..Ik ga graag op stap met mijn kids maar het vraagt een hele organisatie hoor ,..zorgen dat ik pampers mee heb ,slabbetjes mee heb ,medicatie mee heb ,jassen mee heb ,ja zelfs eten moet ik mee nemen want het moet gemixt zijn en ze moeten het gegeven worden want op restaurant is het niet zo evident,..maar we doen het toch maar,..we proberen te genieten van elk moment,...s'avonds is het weer een heel ritueel ,..pyama aandoen ,eten geven ,medicatie via sonde ,pamper ,..in rolwagen zetten en zo ben je al vlug weer een uurtje bezig ,..en een andere mama met een puber van 13 en 15 jaar springt de auto in en is weg ,. Maar ik moet zorgen dat wanneer we thuiskomen ik ze gewoon in hun bedje kan leggen ......Daarom voelt het zo goed aan om "echte vrienden " te hebben waar het mogelijk is om naar toe te gaan waar dit alles kan en dat er niet raar word opgekeken,...Thanks matekes xxx
Dinsdag was het dan oudercontact in aartrijke ,in de school van Anoukje ,ik was wat vroeger en ging nog even naar de leefgroep ,waar de opvoedsters me vroegen hoe het met me ging,..En ik zei hen ,..het gaat wel ,alleen een beetje moe,...en ik was weer vertrokken met mijn verhaal over mijn immense grote moederliefde voor hen,.ik kan ze zo moeilijk missen hé,..ik wil elke minuut met hen optimaal benutten en soms vraagt dit heel veel fysieke kracht van mijn lichaam dat ik het soms wat rust zou moeten geven ,..maar mijn moederhart kan dit niet hé,..K'ben toch een ingewikkeld geval hé,..maarja ,ik kan er ook niets aan doen. Ik ben en wil gewoon elke dag "mama " zijn.Op het oudercontact waren het alleen maar lovende woorden van zusje,..Juf Gwendolyne kent ondertussen Anoukje ook al door en door en voelt dat ze elke jaar wat meer toelaat ,ze is vrolijk ,alert ,GENIET,brabbelt,...zo zalig hé ,..het is een teken dat mijn prinses goed in haar vel zit.
Vandaag zijn we dan naar Brugge geweest naar "de Varens ",ik was zo benieuwd hoe mijn jongen het stelde,..ook papa Erwin wou wel eens zien hoe het daar gaat op zijn nieuwe school,..Juf Hilde en meester Sam genieten ook van Robin ,de eerste 2 weken had hij het wel wat moeilijk,het was allemaal nieuw,..en Robin had het duidelijk zwaar,..maar gelukkig is alles in zijn plooi gevallen,Alleen het eten is vaak ook zo moeilijk bij broer,..ja ,hij heeft echt zijn eigen willetje en het eten lukt nog altijd het best bij mama,...Ik hoor dit niet zo graag ,..want ik hoop met mijn hele hart dat hij nog lang lekkere ijsje ,patatjes,taartjes en alles mag eten ,..en niet alleen maar sondevoeding hoeft te krijgen ,.;Maar allé ook robin heeft zijn draai gevonden en is nu ook een vrolijke jongen in zijn nieuwe klas met het nieuwe personeel,...
Ook mijn groot "specialleke" ,onze Timmy kwam vananvond thuis met wonderbaarlijk een heel goed rapport,...Chapeau jongen ,..want de laatste weken is het niet zo simpel voor hem ,..Hij is geprikkeld ,loopt met zijn hoofd in de wolken ,vergeet van alles ,wil zijn eigen ding doen ondanks de opgelegde regels ,..en ja ,dan botst het wel eens hé,..maar ondanks alles heeft hij het hart op de juiste plaats en met het hem in de juiste richting te sturen zal het ook wel weer lukken hé,..
Zo zie je maar,..mama zijn van "een specialleke ' is soms zo zwaar ,is soms echt vermoeiend ,maar is zo mooi,... Ik HOU VAN MIJN jongens en mijn meisje,..zn wil hen graag bedanken dat ik hun mama mag zijn,..
Na een drukke week van veel gesprekken ,...is het nu weer eventjes tijd voor een mini congé,.....Het zal ons goed doen om gewoon weer even stil te staan bij het "gewoon gelukkig zijn "
Een lieve knuf,Ann
Reacties op bericht (1)
31-10-2012
groot
Wat heb je toch een groot (en goed) hart, Ann!
31-10-2012 om 09:48
geschreven door rikkert
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
