Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
13-02-2009
vrijdag 13 februari
Dag allemaal, Het is alweer bijna weekend.Wat gaat de tijd toch snel.En ja,het is Valentijn.Ik wens jullie dan ook allemaal een heel mooi en liefdevol weekend toe met iedereen die jullie genegen is. Jammergenoeg heb ik mijn sloeberkes niet in het weekend,ze gaan naar oma langs hun papa's kant.Ja,die mensen zien zo weinig de kindjes en ze zorgen er ook heel goed voor.Dank je wel ,oma en opa. Dan ben ik maar deze namiddag naar de kindjes gegaan. Oef,Anoukje is weer beter,de aanvalletjes zijn weg.Nu op 10 maart moeten we naar het UZ gent en dan gaan ze een nieuw EEG doen want het is al heel lang geleden..Toen ik toekwam lag ze wat te slapen want ze was naar school gegaan. Robin zat in zijn rolwagen ,hij had weer van die periodes van blij zijn en kwaad zijn ,maar ne keer dat hij bij mama op het schootje zat ,was het één en al zonnestraal. Ik heb dan maar enkele foto's genomen,want ze hadden een heel mooi hartje gemaakt in school voor mama.Lief hé. Robin heeft dan heel goed gegeten en plots was hij weer heel content en mijn poppemieke at op het schootje van mama heel haar bordje leeg. Wat zie ik die schatten graag. Op maandag start er een nieuw kindje op hun leefgroep en de papa kwam toe met wat gerief en weet je,alles flitste door mijn hoofd van toen ik hen daar de eerste dag moest achterlaten en nu 5 jaar later heb ik het er nog steeds moeilijk mee. Wat het is niet de gewone gang hé in het leven om jou kindjes te moeten delen ,maarja,ik bel hen elke dag en ze komen toch nog veel naar huis en anders ga ik op bezoek. Maandag ga ik alweer naar school want we moeten naar Dr Plasschaert. Ik ga dan maar genieten van een romantisch weekendje samen met mijn ventje en dat zal ook deugd doen.Want hij doet heel veel voor mij en de kindjes.Dank je wel,zoetje.
Zo,dan geef ik jullie graag een lieve Valentijnsknuffel. Liefs van ons allen
Reacties op bericht (4)
15-02-2009
mooie werkjes!
Wat mooi zeg die knutselwerkjes, al die hartjes!!!!! Wens jullie nog een fijne zondag! Liefs, Sandra en de kids
15-02-2009 om 11:50
geschreven door sandra
14-02-2009
amaai
hey ,
amaai zeg wat een mooie knutsel werkjes daar word echt wel aan gewerkt,
Je kindjes zien er echt wel gelukkig uit, het zijn ook erg mooie kindjes,
ja ik begrijp goed dat het erg moeilijk is om je kindjes te moeten achterlaten.
maar je bent de liefste mama voor hun, je doet alemaal zo goed als ik je blogje lees.
en met zoveel deugd dat je alles neer schrijft , je voelt gewoon de warmte in je tekst.
een supper mama
Liefs Karin en Jonas L
14-02-2009 om 10:15
geschreven door karin, paul, jonas en Emma
13-02-2009
mooi
Mooie knutselwerkjes hé mama. Begrijp best dat het moeilijk is om van de kids afscheid te nemen. Maar je bent een prachtmama; wees daar maar zeker van. Geniet van het valentijns weekend. Liefs
13-02-2009 om 20:58
geschreven door Serge,Jill,Ann en Seppe*
wat leuk
wat een leuke knutselwerkjes hebben jou sloeberkes gemaakt. Echt knap gedaan. Gelijk heb je hoor dat je er mee komt stoefen op je blog. Geneit nu maar van een romantisch weekend met je ventje.
Liefs,
Nancy
13-02-2009 om 20:39
geschreven door Jonas & co
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
