|
Hallokes allemaal,
Hier ben ik terug ,alweer een weekje voorbij ,...een drukke week ,een heel emotionele week omwille van het busongeval,een leuke week,...een weekje dichter bij 12 mei.
Met mijn schattekes gaat alles goed ,ik keek enorm uit naar zaterdag om ze weer in mijn armen te sluiten,want toen ik het nieuws van het tragisch busongeval vernam kon ik het niet droog houden ,..afscheid nemen van je kind moet verschrikkelijk zijn ,is hartverscheurend ,ik ging het liefst van al in mijn auto springen en naar aartrijke rijden en ze niet meer loslaten,..maarja hé.Voor mij is het elke zondag opnieuw afscheid nemen en geloof me dat went nooit ,maar ik kan ze iedere week weer in mijn armen nemen.Bij deze besef ik meer dan ooit dat we moeten van elk moment genieten !!!
Zaterdag was ik dan ook heel blij om ze mee naar huis te nemen en ze waren content ,ik ging met Robin om nieuwe schoenen voor zusje's feest en daarna kwamen oma ,tante Sophie ,Elke en jens langs en we smulden lekkere pannekoeken en eclairs ,en dan probeerden we foto's te nemen voor de uitnodiging van de communie en dat was het één en ander ,ja anoukje kan ik niet sturen hé en zot Elke maakte er een spelleke van ,maar enfin we hebben mooie foto's en dat is het belangrijkste .Zaterdagavond waren we thuis en was het uitgebreide knuffeltime hoor ,zo zalig !!!!
Gisteren hielden we het rustig en was het vooral Robin die in zijn nopjes was ,ge had hem moeten zien zitten voor het vensterrraam met het zonnetje op zijn snoetje,twas reuzeplezier !!!Het deed me echt goed om eens thuis te kunnen zijn ,ze rustig eten te kunnen geven op mijn schootje ,gewoon mama zijn en Anoukje ,ja die voelt haar super in haar vel ,ze groeit en bloeit ,..en weegt al serieus door ,dat komt ook omdat ze nogal spastisch is en haar enorm opspant bij het verhandelen en wanneer ik het dan in haar oor fluister dat ze veel te dik word ,begint ze te lachen hé ,en ik lach mee ,zo een mooi moeder en dochter moment is dit voor ons ,maar helaas zal ik dit niet kunnen blijven doen ,mijn schootje word te klein en mijn meisje te groot ,en vandaar dat ik een tillift heb gevraagd.
Vanavond zijn ze die komen brengen en het zal volgend weekend wennen worden voor me ,ik zal ze moeten leren en (willen ) gebruiken want niets is leuker dan die warme knusse momenten dicht tegen elkaar .Maar ook dit zal wel weer lukken ,..weet je ,wanneer je mama bent van een specialleke heb je zoveel momenten om je grenzen tegen wil en dank weer te moet verplaatsen ,maar soms vraag ik me af hoe ver deze grenzen reiken ??? Morgen is weer zo'n dagje ,ik moet voor Robin gaan kijken naar een andere school voor september ,hij moet helaas zonnehart verlaten en het liefst van al had ik het zo kunnen laten maar ja ,..
Gelukkig voel ik me mentaal een heel stuk beter ,voel ik me bevrijd ,ben ik blij dat ik zo gesteund word en zal ik werk maken van mijn levensboek voor en door Robin en Anouk ,geef me tijd ,..want ook dit vraagt wat van me ,maar ik wil het doen want ben zo trots om "hun mama" te zijn;
En blijven jullie duimen voor het goede weer want zaterdag is er fotoshoot met de fotograaf in onze feestkledij !
Lieve groetjes ,ann
|
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
