|
Hoi,hoi allemaal,
Hoe gaat het ermee? Wat een weertje hier,regen en sneeuw,wind,..allemaal winterse toestanden maar toch voelen we de lente naderen.We hadden hier vorige week een normale week ,de kids in school en wij gaan werken ,..woensdag gingen we naar het toneel in kachtem en het was echt pure ontspanning ,we genoten van "martha en mathilde ".Zaterdagmorgen ging ik op bijscholing naar Brugge voor oncologisch verpleegkundigen en zaterdagavond gingen we bowlen met de ouderraad uit Aartrijke.Het was een gezellige avond met veel leute en plezier en een uniek samenhangend gevoel van grote liefde voor onze speciallekes.Het deed deugd te horen dat velen van hen mijn blog volgen en het fijn vinden dat ik dit zo maar allemaal neerschrijf voor jullie,...maar weet je ,het is mijn therapie,mijn uitlaatklep,...
Soms hé ,is het echt zwaar (vooral fysiek momenteel) dragen ,ik had dinsdag bijscholing over rug en nekpreventie en over hoe we onze rug kunnen sparen en volgens studies mag men in feite niet meer dragen dan 25 kg ,..gemakkelijk gezegd hé ,maar in praktijk niet altijd uit te voeren ,gelukkig zijn er nu al hulpmaterialen ,maar dit lost niet alles op want ik wil nog zo graag mijn grote ,kleine of kleine grote kinderen even dicht bij me nemen want ze genieten zo van de warmte van mama's lichaam en ikke ook hoor,..
Dat genieten heb ik gisteren en ook vandaag gedaan ,...Het was hier een gezellige boel met al de kids thuis ,want ja onze Timmy is nog steeds verliefd op zijn Stefanie en ook Elke en Jens waren hier (hun papa is nog steeds in het ziekenhuis ) en ik moet mijn zussie ook wat helpen hé.Ze keken eerst wat tv ,haalden dan de kleuren en stiften boven en ons Elke maakte een medaille voor Anouk en Robin omdat die zo flink waren ,lief hé,...en dan haalde ik mijn nieuw wafelijzer boven en bakte ik heerlijke wafels die ze met veel smaak naar binnen smulden met ijs en slagroom,...En mijn poppemie hé die zat hier zo te genieten en te lachen ,...Gewoonweg super.
Vanmorgen opende ik de rolluiken en zag sneeuw en regen maar in hun kamertje scheen het zonnetje ,..2 stralende gezichtjes keken in mijn richting ,en meteen zag ik dit strontweer niet meer want Robin en Anouk verwarmen me keer op keer,..en zoals ik in mijn vorige blogjes al eens zei ,..dit besef van die gelukkige momenten staan op mijn netvlies gebrand voor altijd ,doen me beseffen dat we vandaag moeten genieten van elk mooi moment dat we krijgen want we leven maar één keer en de tijd die ik krijg met Robin en Anouk is misschien nog heeeeeeeeeeeeeeeel lang ,maar wie weet is die nog heel kort.Maar ik geniet vandaag van hun aanwezigheid,hun warmte en elk vingertje en teentje van hun lichaam,...
En zo geraken we elke dag een stapje dichter naar het communiefeest van onze Prinses ,en gaan we op zoek naar een fotograaf ,gaan we morgen naar school naar een info-avond en maken we van elke dag iets moois,...
Een hartverwarmende knuf ,Ann en een dikke zoen van Robin en Anouk
|
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
