Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
10-01-2009
LEUK WEEKEND
Hallo, Gisterenavond zijn we Robin en Anouk gaan halen.Wat waren ze blij mijn sloeberkes.Toen we thuiskwamen was het etenstijd.Anouk at lekkere rozijnenboterhammetjes en Robin at pizza,weliswaar gemixt maar hij vond het lekker.We zijn wat op zoek naar wat hij lekker vind want hij heeft het niet meer voor zoet.Ja,en het ventje kan het niet zeggen hé wat hij wou,vroeger at hij alles maar nu is hij kieskeuriger.Dan was het nog uitgebreide knuffeltime en dan naar bedje. Deze morgen hebben ze lang geslapen,het was 08.30 uur tegen dat we opstonden,tegen dat ik dan mijn 2 sloebertjes eten heb gegeven en hun medicatie via hun maagsonde gegeven heb is het 09.30.Dan gezellig ontbijten met mijn 2 venten en dan is het elk op toer in de badkamer.Robin en Anouk genieten wel van hun badje hoor.Voor het ogenblik is het nog wat moeilijk om dat ik mijn verzorgingskussen op de wasmachine moet leggen en mijn sloebers liggen dan met hun voetjes in de lavabo.Tis schoon om te zien maar in april heb ik EINDELIJK mijn nieuwe aangepaste badkamer .In de voormiddag rusten ze dan nog wat uit op het bed .Anoukje had wat last van krampjes en had 3 x stoelgang vandaag.Robin was moe.Het ventje heeft een verkoudheid en weer de hele week naar school geweest ,dat kruipt dan in de kleren hé.Deze middag aten we witloof in ham met kaassaus en puree en dat viel in ieders smaak.Dan was het tijd voor een dutje en mama was steeds in de weer met de wasmachine (3 machines )gedraaid vandaag.Rond 16.00 uur zijn we even gaan zien voor een nieuwe salon voor in de nieuwbouw.Natuurlijk was de mooiste en vooral de comfortabelste ,een hele dure.Met de solden kan er toch nog iets van de prijs.We gaan eens goed meten in de nieuwbouw en waarschijnlijk gaan we hem kopen..Mijn rug verdient ook comfort hé.Want na een hele dag de kindjes in en uit hun stoelen te sleuren voel je het wel.We brachten dan ook nog een bezoekje aan oma Izegem waar we lekker smulden.DAn nog even tijd voor een knuffel en tegen 20.00 waren we thuis.Onze Robin was dus de hele dag wat moe maar vanavond is meneerke één en al enthousiasme,tis nen sloeber hoor;Hij ligt nu nog te lachen in zijn bedje terwijl mijn poppemieke mooi ligt te slapen.Weet je,ik kan daar dan van genieten,ik sta dan 5 min aan haar bedje te kijken want ik mis ze zoveel.Het zijn zo een schatten,ik zou ze voor geen geld ter wereld kunnen missen,alhoewel dat ik daar soms bij stil sta.Neem nu ,dat ze een grote epilepsieaanval doen en het niet meer halen..... ,daarom geniet ik er nu dubbel zo hard van en geniet ik van elke minuut dat ze bij mama zijn. liefs,Ann
Reacties op bericht (1)
12-01-2009
hoikes
hopelijk is Robin snel beter en wordt hij niet ziek hoor, want dat zou niet leuk zijn. Heb gelezen dat jullie er verder weer een superfijn weekend hebben opzitten Wel zo moet het, genieten is de boodschap.
Veel liefs, dikke knuffel,
Nancy
12-01-2009 om 16:29
geschreven door Jonas & co
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
