|
Hallokes allemaal,...
Alweer een week voorbij,...de dagen gaan precies open en toe,...vooral wanneer het je moeilijk afgaat en wanneer je meer wil doen of je lichaam wilt,...Maar we doen gewoon verder met de nodige ups en downs ,de nodige tranen en de bijhorende extreme vermoeidheid.Alhoewel ik niet mag klagen en het toch wel beter gaat hoor ,..maar tis nog niet zoals ik zo willen,...maar het zal tijd nodig hebben vrees ik.
Mijn ventje vertelde me vorige week elke morgen dat ik nogal bezig ben hoor in mijn slaap,het is roepen ,met de voetjes bewegen,bezig zijn,..mijn onderbewustzijn is duidelijk bezig met mijn verwerkingsproces.En tis verdorie niet simpel ,..Ik was dus nogal moe vorige week want ik was wat bezig met mijn ventje die het terras rond ons huis gelegd heeft,..af en toe wou ik me bewijzen en een klein (heel klein handje )toesteken.Op aanraden van de dokter ,...moet ik dus op mezelf denken,tijd nemen voor mezelf en had ik besloten om de kids pas zondagmorgen te halen zodat ik zaterdag want extra kon rusten,...maar zaterdagmorgen zat ik hier te wenen ,..ik miste o zo hard mijn 2 schatten.Weet je,het is makkelijk gezegd tijd nemen voor jezelf ,maar mijn sterke moedergevoelens kan ik niet aan de kant zetten,..het is gewoon veel te sterk ,...Ik probeerde toch op adem te komen ,ging dan even zwemmen met mijn metekindje en genoot dan samen met mijn ventje van een barbeque ,een glaasje wijn en elkaar ,..en dit is ook belangrijk.
Maar ik was zo blij dat ik ze gisterenmorgen kon halen en ze in mijn armen sluiten,..wat een opluchting !!! Na het middageten en een dutje gingen we even naar de floralux,..graszaad halen en nog wat bloemekes om de tuin op te fleuren,..ik was de koningin te rijk om met mijn kids even op stap te kunnen en ze te zien glimlachen tussen de bloemekes in.We gingen dan nog eens naar mijn schoonbroer en zus want die was jarig ,..en we genoten van een gezellig samenzijn.
De kids gingen moe maar voldaan slapen ,..maar wat er is met Robin weet ik niet,..hij deed 2 epilepsie aanvalllen ,..maar vandaag is hij rustig,kijkt heel alert naar mama en geniet van de strelingen door zijn haartjes,aan zijn wangetjes,..terwijl zusje weer één en al zonneschijn is,..die kleine meid van mij is de laatste tijd echt wel heel alert en volop bezig met haar poepke omhoog te smijten,..heel koddig om te zien en dan al haar brabbelingskes.
Ik wil even alle mensen die naar mijn verhaal luisteren,mijn blog lezen ,mij aanmoedigen,mij bewonderen echt wel bedanken .Weet je,een goed gesprek ,een fijne babbel doet heel veel deugd .Het geeft me de nodige kracht om verder te werken aan mijn aanvaardingsproces en ook genezingsproces ,want toen ik vorige week bij de dokter was ,kreeg ik nog steeds geen groen licht om te werken ,ik kreeg nog een maand bij,..ik hoop dat het me tegen dan zal lukken,..Ik wens echt niemand toe wat ik nu meemaak want tis echt lastig (ook al weet ik dat er nog heel veel mensen die erge dingen te verwerken hebben ).Ik zit in een rouwproces ,een proces om 2 gezonde kids die in mijn geval een ander leven hebben,..maar het is een even intens en mooi leven ,..alleen is het in de maatschappij niet zo simpel om dit te willen zien en aanvaarden en ook dit doet heel veel pijn,..Ja,ik geef jullie hier weer een hle boterham om te lezen ,maar die korreltjes die jullie lezen zijn mijn therapie ,mijn uitlaatklep om alles een plaats te geven.,...
En nu ga ik samen met mijn schattekes een beetje slapen,...Een dikke ,welgemeende knuffel voor jullie allemaal.
Liefs,Ann
|
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
