Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
18-03-2011
MOE zijn,...
Hallokes allemaal,
Hier ben ik dan weer ,al wenend,....Ik ben moe,zo moe,zo op,...Geen enkele spier aan mijn lijf wil nog mee,mijn hoofd is loodzwaar,...Ik ben deze week 2 dagen gaan werken en toen ik na mijn eerste werkdag naar de winkel ging kon ik niet meer,ik kwam stokstijf thuis alsof mijn lichaam 150 kg woog,...Er stond een berg strijk te wachten,maar die staat er nog,..het enige wat ik kon doen is me in de zetel leggen en hopen dat het beter werd,...ik donderdagmorgen uit mijn bed en opnieuw gaan werken,maar de klieren in mijn keel zijn helemaal opgezwollen ,ik zie er niet uit als ik in de spiegel kijk,...ik moest van de hoofdverpleegster terug naar de dokter,...die heeft dan bloed getrokken,...en die schreef me rust voor,...Ik vraag me dan af ,van waar komt dit dat op mij?????Ik kan zo boos zijn hé,...ik wil verdorie vooruit en mijn lichaam niet,...dat is zo lastig !!!! Maar ik heb geen andere optie dan te luisteren naar mijn lichaam zeker wil ik er nog lang zijn voor Robin en Anouk.
Dinsdag zijn we dus naar het UZ Gent geweest,...ze doen het goed ,..maar ik werd nog eens gezegd hoe zwak mijn kids wel zijn,...ik vroeg nog eens naar de oorzaak maar die is er nog niet ,...en dan op de vraag over hun levensverwachting is het ook koffiedik kijken,...ik ben soms zo bang hé ,...Hoeveel tijd krijg ik nog met hen ??? Mijn moederhart moet dit allemaal een plaats geven ,...Hoe ik het soms doe is me een raadsel,maar ik ga ervoor en ik wil vooruit !!!
Ik heb nu geen andere keuze dan te rusten,..en zo heb ik weer mijn grenzen moeten verleggen om de kids dit weekend in school te laten zodat ik kan slapen,...Weten jullie wel hoe moeilijk dit is voor mij,...en zo is dit jaar in ,jaar uit ,elke dag opnieuw dat ik keuzes moet maken en daar word je moe van,...
Ik mis mijn kids zo,ze zijn mijn energie,mijn alles ,...Gelukkig worden ze goed opgevangen zodat mama weer haar batterijen kan opladen,...Kon het soms toch maar wat simpelder zijn ,...maar ik sla me er wel door,...
Ik kruip in mijn zetel en hoop dat ik weer slaap,...en soms droom ik,..kon alles maar voorbij zijn,...en kan ik net als elke mama spelen,dansen en een gewoon leventje hebben,...Maar toch ben ik content met wat Robin en Anouk geven ,heel veel liefde,vriendschap en vooral realiteit en het besef dat we moeten genieten ,...
Een dikke knuffel,Ann
Reacties op bericht (6)
21-03-2011
hey mateke
Oei Ann, dat klinkt allemaal somber en zo kennen we je niet. Maar ja, soms komt een moment dat alles wat teveel wordt. Het komt natuurlijk moedeloos over als UZG geen verklaring kan geven. Ik zou zeggen : kijk naar hen en ontvang hun liefde. Wij dragen alvast ons steentje bij wanneer we zeggen dat we altijd klaar staan voor jou met een luisteren oor. Goede moed en snelle beterschap
Hugo Marianne en Eline
21-03-2011 om 21:32
geschreven door hugo
Dag ANN,
Goeie morgen, ik hoop dat je wat hebt kunnen rusten dit weekend, en je je reeds wat beter voelt. De zon is al van de partij, de lente is in aantocht ! Probeer wat te genieten, te rusten, om zo weer energie te krijgen om je schatjes te vertroetelen. Je bent een supermama, en dat weet je ! Lieve groetjes
21-03-2011 om 10:06
geschreven door Bieke
18-03-2011
Beetje stil...
Dag lieve Ann,
Ik werd helemaal verdrietig toen ik je blogje las...ik kan me voorstellen hoeveel hartenpijn het moet doen om te kiezen tussen " luisteren naar je lichaam of je gevoel te negeren".
Ik wens je heel veel beterschap...stuur je een hartverwarmende knuffel!
Een mens kan veel dragen, maar soms hebben we hulp nodig om verder te dragen. Je bent een schat van een mama...maar vergeet niet ook te zorgen voor jezelf!
Heel veel lieve groeten aan jullie allen.
Hilde
18-03-2011 om 21:43
geschreven door Hilde
vriendin
Ann toch, je zult toch verplicht zijn naar je lichaam te luisteren, je weet gij zeker niet wat jij allemaal doet, werken, huishouden, Timmy en de kindjes, ik denk soms hoe doet die het allemaal, iederéén bewondert u hoe dikwijls denk ik bij mezelf chapeau voor Ann ik zou dit zeker niet kunnen en velen zijn van mijn mening, je neemt toch dikwijls veel teveel hooi op je vork denk ik en daarna moet jij het bekopen en begint bij jouw dan ook dit schuldgevoel ik kan mijn kindjes niet halen, iederéén weet die soms naar uw blog kijkt wat voor moeder je zijt een crème, niemand zou het beter doen en jouw kindjes zijn je alles, maar besef dan ook eens dat jij ook nog een leven hebt hé, je hebt ook zoveel aan Erwin (een pracht van een ventje) en ook je ouders waarop je altijd kunt terugvallen Ik hoop dat je gauw weer bovenop zijt en de extra miserie achterwege blijft
Moed hé
18-03-2011 om 16:42
geschreven door Christiane
rusten
Ann
heel mooi geschreven,en het antwoordt kwam per sms.
dikke knuf.
18-03-2011 om 14:03
geschreven door carine
...
Kop op hé lieve Ann ... De rest heb je al gelezen hé.
Love you xxx
18-03-2011 om 11:01
geschreven door Nancy
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
