Met de fiets Ik ga op 1/9/2018 met de fiets naar Santiago de Compostela vertrekken via een grote omweg. Het Spaanse binnenland blijft me boeien, ik wil de 'Camino de Levante' opzoeken. Mijn eerste overnachting zal in Namen zijn, daarna Frankrijk in langs Givet, Charleville-Mezières, Verdun enz.. Dit prachtige land zal ik verlaten langs Beziers, Narbonne en Perpignan.
Dan volgt Girona in Spanje, verder zuidwaarts langs Morella, Teruel, Albaracin, de namen zullen bij velen vreemd in de oren klinken. Langs die laatste drie steden passeerde ik reeds met de fiets in 2013 op de Camino del Cid naar Valencia.
Wanneer ik Teruel zal doorfietsen op de nieuwe reis, dan zal mijn kilometerstand op 2178 staan. Wanneer ik een gemiddelde van 85km/dag zou kunnen doen zou dat op 25/9 kunnen zijn. Vandaar in Teruel heb ik nog 1176km af te leggen. Langs Cuenca, Mota del Cuervo, Toledo, Avila, Zamora, Ourence om op 8/10 Santiago te bereiken. Allemaal 'zal of zou', ik hoop heel erg dat het zo ongeveer zal verlopen. Het kan ook zijn dat het niet lukt en dat ik opgeef, maar het is dan maar zo.
Ongeveer half oktober zal ik terug thuis zijn.
02-10-2018
Dag 32
De wegen zijn nu vlak, het zal daarom zijn dat ik mij in form voel. Ik probeer min of meer zo goed mogelijk de camino de Levante met de fiets te doen bij middel van een Duitstalige gids voor pelgrims te voet. De beschrijving in de gids volgt hier de baan, een strook juist er naast. Wat moet het zijn om al stappende zo een pad kilometers lang te volgen. Met de fiets is het al tamelijk eentonig.
Spanje behoort bij de 3 grootste wijnlanden van de wereld. La Mancha is niet alleen het grootste wijngebied van Spanje, maar ook van de wereld. Wijn coöperatieven zie ik regelmatig opduiken langs de baan. In Vila de Don Fadrique aan de poort van zo een coöperatieve ziet iemand van het bedrijf mij foto´s nemen. Ik wordt uitgenodigd om binnen te komen. Er staan hier een vijftiental tanks waarin de wijn kan gisten. In elke tank gaan 460.000 liters. Omdat het ondertussen opnieuw warm weer is, biedt de man mij tot tweemaal toe fris drinkwater aan. Ik had me daarvoor juist al kunnen voorzien van vers water daarom kwam dat zo niet van pas. Ik hoopte dat ze me wat wijn zouden laten proeven.......dat is niet gebeurd.
Mora wordt mijn doel vandaag. Tembleque heeft een buitengewone plaza mayor uit de 17-de eeuw. Grotendeels helemaal omringd door huizen met balkons, de plaza moest kunnen dienst doen voor stierengevechten. Er mogen duidelijk geen auto's parkeren, er zijn geen winkels, bars of eetgelegenheden. Bijgevolg is er weinig beweging, nu en dan zijn toch er mensen die de plaza levendiger maken.
Heel de dag gefietst op vlakke wegen. Op het einde gaat mijn weg toch weer omhoog. Dat nieuwe gebergte zag ik van ver reeds liggen en dichterbij komen. Prachtige landschappen nu. Rond 8u zal ik Mora bereiken, ik had het veel vroeger gewild.
Mora - Torrijos. Afstand: 71km; 13,4 gem. snelh.; 45,5km/u max. snelh.. Ik had me van Mora iets anders voorgesteld, door de naam dacht ik aan de Moorse periode in Spanje, het is wat te hedendaags. Alhoewel de toren van het gemeentehuis valt op door zijn vorm en kleuren. Het stadje is een belangrijk centrum van olijfolie, vroeger en nu.
Het is opnieuw warmer vandaag. We gaan naar de 30° denk ik. In de omgeving van Almonacid de Toledo valt me een steengroeve op, het gesteente heeft een opvallende blauwe kleur. Van in de verte al had ik een burchtruïne opgemerkt, nu dichterbij links van de baan. Onbeweeglijk zoals een karkas van een uitgestorven dier ligt ze daar boven op een heuvel. Ik kan mijn ogen bijna niet geloven, de rood-bruine kleur is zo ongewoon. Om een oude weg in La Mancha te bewaken was daar op die plaats in het jaar 848 reeds een versterking opgericht door de moslims.
Van in Nambroca volg ik resoluut een weg van de pelgrims te voet, een stuk camino dat kan gedaan worden met de fiets volgens mijn gids. Het is eens wat anders maar het wordt al vlug moeilijk. Mijn gemiddelde snelheid zal weer naar beneden gaan. Zand wordt een probleem, men blijft er in steken met de wielen, daarna kom ik op nog maar eens op een hobbelige weg met veel stenen. Mooi maar ik zal dit best niet te veel doen. Het is een opluchting wanneer ik het dorp Burguillos de Toledo bereik.
De Taag ligt aan mijn voeten, aan de overzijde op de andere oever Toledo. Mijn tocht was dan toch niet zo onmogelijk zoals ik had gevreesd. Ik ben blij dat ik dit mooi panorama na 19 jaar terugzie. Toen met de auto, nu met de fiets...en vertrokken uit Duffel. Ik kan het zelf nauwelijks geloven.
Het is een indrukwekkende stad voor meer dan helft omringd door een bocht van de Taag. Het was een tijd de hoofdstad van Spanje tot Filips II in 1561 naar Madrid vertrok. In en rond het Alcazar, dat boven de stad uitsteekt, had gedurende twee maanden van 1936 een strijd plaats, die een van de beslissende veldslagen was in de Spaanse burgeroorlog.
Om Toledo in te gaan moet ik de afdalen naar de brug. Vandaar de stad in, een doolhof met kronkelende straatjes, omhoog. Toledo is mooi maar fietsen is bijna niet te doen.
In Toledo hebben na de reconquista in 1085 (= de Spaanse herovering op de Islam) joden, moslims en christenen enkele eeuwen vreedzaam kunnen samenleven. De kathedraal, gebouwd tussen 1227 en 1493, is een van de belangrijkste gotische kathedralen van Spanje. Het laatste avondmaal op een van de gevels is zeer uitzonderlijk. Een groep Aziatische toeristen schijnt dit ook te beseffen.
De kerk San Tomé heeft een moskee oorsprong. De toren heeft duidelijke Arabische bouwkenmerken. In de kerk bevind zich een van de belangrijkste schilderijen van El Greco, de schilder die in Toledo werkte en er overleed in 1641.
Toledo trekt toeristen aan van heel de wereld. Ik zie mensen in de straten, ze genieten. Het is voor mij ook een hoogtepunt op de camino de Levante, andere pelgrims zie ik niet.
De 'Arco de Sangre', zo genoemd omdat er in de middeleeuwen een 'Heilige bloedkapel' was met bloed van Christus, zoals in Brugge. In de Islamperiode was de naam 'Bab-al-Yayl', wat in het Spaans 'Puerta de los Caballos' betekende en in het Nederlands 'Poort van de Paarden'. Op oude foto's die ik zag was alles rond de poort bijna helemaal anders, alleen de doorgang met hoefijzervormige bogen zijn dezelfde gebleven. Na de gevechten in 1936 rond het Alcazar tijdens de burgeroorlog stond er bijna niets meer recht, alleen de doorgang met de typische bogen waren gespaard. Wanneer men nu door de poort gaat zijn er trappen naar beneden, er staat er een beeld van Cervantes, de schrijver van El Quichote. Hij kijkt trots en ongenaakbaar voor zich uit. Achteromkijken is niet aan hem besteed, ook niet wanneer er daar een aanleiding voor is.
Bij het verlaten van de stad staat daar Frederico Bahamontes. Een prachtig bronzen beeld. Ik had hem natuurlijk liever echt tegengekomen, dan zou ik hem de groeten van Rik Van Looy gedaan hebben. Hij is met zijn 90 jaar nu de oudste levende tourwinnaar, zijn bijnaam is 'De Adelaar van Toledo'. De inhuldiging van dit beeld van Bahamontes kan men zien op een korte film van Youtube. De link: ....... https://www.youtube.com/watch?v=PwuDDYxUeSo.
Torrijos - Cebreros. Afstand: 76km; 12,5 km gem. snelh.; 49,5km max. snelh.. Toen ik gisteren in Torrijos aankwam en aan enkele mensen vroeg waar ik ergens kon overnachten werd ik verwezen naar het stadhuis op de Plaza de San Gil. Ondanks dat het toch al een uur was waarop het gemeente personeel in België al lang thuis is kon ik er nog terecht. Het is een groot kasteel waar alle diensten van de stad zijn ondergebracht, het vroegere Palacio Don Pedro I de Castilla. Voor een wat oudere vrouwelijke bediende die waarschijnlijk op het punt stond om naar huis te gaan kwam ik er wel op een ongelegen moment aan. Er kwam heel wat administratief werk aan te pas, formulieren invullen waar ze dan fotocopies van nam, ook van mijn paspoort, alles in tweevoud. Ze was opvallend zwijgzaam, daarna ging ze met mij te voet naar de albergue. Ze vroeg om de volgende morgen de sleutel na het sluiten van de buitendeur door het geopende raam binnen te laten vallen.
Vandaag wanneer ik vertrek staan er al een hele tijd mensen te babbelen bij het raam langs waar ik de sleutel zou moeten binnen laten vallen. Ik doe dat niet en breng hem gewoon naar het stadhuis. Alles in orde natuurlijk, ik heb nu de gelegenheid om de patio te bewonderen.
Nog even het stadje in om te ontbijten, aan de kerk is men een podium aan het installeren. Het avondmaal in het restaurant La Perla was op alle gebied meegevallen gisteren. Daarom heb ik het nu terug opgezocht. Letterlijk gezocht, want ik vond vandaag La Perla toch zeker wel niet. Een politieagente te voet heeft me er naar toe geleid. Ik ben het nu volledig eens met de slogan 'de politie is uw vriend'.
De wegen zijn nu vlak, het zal daarom zijn dat ik mij in form voel. Ik probeer min of meer zo goed mogelijk de camino de Levante met de fiets te doen bij middel van een Duitstalige gids voor pelgrims te voet. De beschrijving in de gids volgt hier de baan, een strook juist er naast. Wat moet het zijn om al stappende zo een pad kilometers lang te volgen. Met de fiets is het al tamelijk eentonig.
Spanje behoort bij de 3 grootste wijnlanden van de wereld. La Mancha is niet alleen het grootste wijngebied van Spanje, maar ook van de wereld. Wijn coöperatieven zie ik regelmatig opduiken langs de baan. In Vila de Don Fadrique aan de poort van zo een coöperatieve ziet iemand van het bedrijf mij foto´s nemen. Ik wordt uitgenodigd om binnen te komen. Er staan hier een vijftiental tanks waarin de wijn kan gisten. In elke tank gaan 460.000 liters. Omdat het ondertussen opnieuw warm weer is, biedt de man mij tot tweemaal toe fris drinkwater aan. Ik had me daarvoor juist al kunnen voorzien van vers water daarom kwam dat zo niet van pas. Ik hoopte dat ze me wat wijn zouden laten proeven.......dat is niet gebeurd.
Mora wordt mijn doel vandaag. Tembleque heeft een buitengewone plaza mayor uit de 17-de eeuw. Grotendeels helemaal omringd door huizen met balkons, de plaza moest kunnen dienst doen voor stierengevechten. Er mogen duidelijk geen auto's parkeren, er zijn geen winkels, bars of eetgelegenheden. Bijgevolg is er weinig beweging, nu en dan zijn toch er mensen die de plaza levendiger maken.
Heel de dag gefietst op vlakke wegen. Op het einde gaat mijn weg toch weer omhoog. Dat nieuwe gebergte zag ik van ver reeds liggen en dichterbij komen. Prachtige landschappen nu. Rond 8u zal ik Mora bereiken, ik had het veel vroeger gewild.
Mora - Torrijos. Afstand: 71km; 13,4 gem. snelh.; 45,5km/u max. snelh.. Ik had me van Mora iets anders voorgesteld, door de naam dacht ik aan de Moorse periode in Spanje, het is wat te hedendaags. Alhoewel de toren van het gemeentehuis valt op door zijn vorm en kleuren. Het stadje is een belangrijk centrum van olijfolie, vroeger en nu.
Van in Nambroca volg ik resoluut een weg van de pelgrims te voet, een stuk camino dat kan gedaan worden met de fiets volgens mijn gids. Het is eens wat anders maar het wordt al vlug moeilijk. Mijn gemiddelde snelheid zal weer naar beneden gaan. Zand wordt een probleem, men blijft er in steken met de wielen, daarna kom ik op nog maar eens op een hobbelige weg met veel stenen. Mooi maar ik zal dit best niet te veel doen. Het is een opluchting wanneer ik het dorp Burguillos de Toledo bereik.
Het is een indrukwekkende stad voor meer dan helft omringd door een bocht van de Taag. Het was een tijd de hoofdstad van Spanje tot Filips II in 1561 naar Madrid vertrok. In en rond het Alcazar, dat boven de stad uitsteekt, had gedurende twee maanden van 1936 een strijd plaats, die een van de beslissende veldslagen was in de Spaanse burgeroorlog.
In Toledo hebben na de reconquista in 1085 (= de Spaanse herovering op de Islam) joden, moslims en christenen enkele eeuwen vreedzaam kunnen samenleven. De kathedraal, gebouwd tussen 1227 en 1493, is een van de belangrijkste gotische kathedralen van Spanje. Het laatste avondmaal op een van de gevels is zeer uitzonderlijk. Een groep Aziatische toeristen schijnt dit ook te beseffen.
In Toledo maakte men messen, zwaarden en harnassen. Misschien worden ze hier nog gemaakt. Er zijn mooie winkels.
De 'Arco de Sangre', zo genoemd omdat er in de middeleeuwen een 'Heilige bloedkapel' was met bloed van Christus, zoals in Brugge. In de Islamperiode was de naam 'Bab-al-Yayl', wat in het Spaans 'Puerta de los Caballos' betekende en in het Nederlands 'Poort van de Paarden'. Op oude foto's die ik zag was alles rond de poort bijna helemaal anders, alleen de doorgang met hoefijzervormige bogen zijn dezelfde gebleven. Na de gevechten in 1936 rond het Alcazar tijdens de burgeroorlog stond er bijna niets meer recht, alleen de doorgang met de typische bogen waren gespaard. Wanneer men nu door de poort gaat zijn er trappen naar beneden, er staat er een beeld van Cervantes, de schrijver van El Quichote. Hij kijkt trots en ongenaakbaar voor zich uit. Achteromkijken is niet aan hem besteed, ook niet wanneer er daar een aanleiding voor is.
Op een rustige grote baan evenwijdig met een autostrade nog 25km verder tot in Torrijos.
Vandaag wanneer ik vertrek staan er al een hele tijd mensen te babbelen bij het raam langs waar ik de sleutel zou moeten binnen laten vallen. Ik doe dat niet en breng hem gewoon naar het stadhuis. Alles in orde natuurlijk, ik heb nu de gelegenheid om de patio te bewonderen.
Nog even het stadje in om te ontbijten, aan de kerk is men een podium aan het installeren. Het avondmaal in het restaurant La Perla was op alle gebied meegevallen gisteren. Daarom heb ik het nu terug opgezocht. Letterlijk gezocht, want ik vond vandaag La Perla toch zeker wel niet. Een politieagente te voet heeft me er naar toe geleid. Ik ben het nu volledig eens met de slogan 'de politie is uw vriend'.
