Met de fiets Ik ga op 1/9/2018 met de fiets naar Santiago de Compostela vertrekken via een grote omweg. Het Spaanse binnenland blijft me boeien, ik wil de 'Camino de Levante' opzoeken. Mijn eerste overnachting zal in Namen zijn, daarna Frankrijk in langs Givet, Charleville-Mezi�res, Verdun enz.. Dit prachtige land zal ik verlaten langs Beziers, Narbonne en Perpignan.
Dan volgt Girona in Spanje, verder zuidwaarts langs Morella, Teruel, Albaracin, de namen zullen bij velen vreemd in de oren klinken. Langs die laatste drie steden passeerde ik reeds met de fiets in 2013 op de Camino del Cid naar Valencia.
Wanneer ik Teruel zal doorfietsen op de nieuwe reis, dan zal mijn kilometerstand op 2178 staan. Wanneer ik een gemiddelde van 85km/dag zou kunnen doen zou dat op 25/9 kunnen zijn. Vandaar in Teruel heb ik nog 1176km af te leggen. Langs Cuenca, Mota del Cuervo, Toledo, Avila, Zamora, Ourence om op 8/10 Santiago te bereiken. Allemaal 'zal of zou', ik hoop heel erg dat het zo ongeveer zal verlopen. Het kan ook zijn dat het niet lukt en dat ik opgeef, maar het is dan maar zo.
Ongeveer half oktober zal ik terug thuis zijn.
15-10-2018
Dag 45 - 15 oktober 2018
Maandag, dit wordt mijn tweede volledige dag in Santiago de Compostela. Ik verlaat het hotel waar ik twee overnachtingen heb gedaan en neem mijn intrek in het Hotel Mexico, daar lever ik ook mijn fiets af voor transport naar huis. Daarna de stad in om mijn reis naar huis te regelen.
Santiago de Compostela was in de middeleeuwen een van de drie grote bedevaartsplaatsen van de christelijke wereld, naast Jeruzalem en Rome. Steeds meer pelgrims, 300.000 duizend in 2017, hebben zich gemeld voor een 'Compostela', steeds minder zijn religieus geïnspireerd. Religieuzen zijn hier ook, maar niet zo heel veel. Zie wat verder (ook dag 45) een bericht met recente uitgebrachte cijfers over het aantal pelgrims in 2018.
Een van de vier zijden van de Plaza de Obradoiro is ingenomen door El hostal de los Reyos Católicos. In 1486 gaven de katholieke koningen Ferdinando en Isabel na hun bezoek aan Santiago de Compostela de opdracht om een nieuwe albergue te bouwen. Nu is het een parador waar de pelgrims indien ze er zouden willen overnachten zeer diep in hun beurs moeten tasten.
Ik sta op het punt van te vertrekken. Santiago de Compostela met het graf van apostel Jacobus, vol historische gebouwen, ga ik verlaten.
Het station is voor veel pelgrims zowat het laatste wat ze van de stad zien, na een tocht waar zo naar uitgekeken was. Ruim op tijd ben ik hier aangekomen. Ik hoop op een aangename terugreis. Ik heb in Henday, juist over de grens in Frankrijk, een hotel gereserveerd. Ik had gisteren mijn treinbiljetten voor vandaag en morgen reeds gekocht. Reizen in de nacht is aan mij niet besteed, ook geen vliegtuigreizen. De meeste reizigers zijn lokale mensen, er zijn ook pelgrims. Het station is niet zo groot, er worden vernieuwingswerken uitgevoerd. Een vreemd gevoel maakt zich van mij meester. Moet ik nu blij zijn of niet, ik heb mijn doel bereikt maar het avontuur is gedaan.
Een dag met de trein door Spanje. De reis verloopt vlot tot in Irun, juist voor de grens. De eindbestemming van de trein Henday kan niet bereikt worden wegens een staking. Van in Irun, worden alle reizigers met taxis naar het station van Henday gebracht. Om mijn hotel te bereiken heb ik nog een andere taxi moeten nemen. Het is 22u30 wanneer ik er aankom, het restaurant in het hotel is reeds gesloten. Met picknick op de trein had ik mijn honger kunnen stillen maar aan mijn gewichtsverlies van bijna 6 kg zal vandaag niets verholpen worden. De vriendelijke receptioniste geeft me de overschot van haar lunchpakket, ze heeft gedaan met werken. Het is een hotel met zwembad dicht tegen de kust. De volgende morgen zie ik nog beter de mooie buitenkant.
De reis was lang, eindeloos leek het soms. Het was zwaar, op sommige dagen door de afstand, maar vooral door bergen die men niet kan verzetten. Ik moest dikwijls tot het uiterste gaan, of tot op de limiet zoals men dat ook uitdrukt.
Elke dag een gepaste overnachting vinden, ook al keek ik er op tijd naar uit, was niet altijd gemakkelijk. Maar dit alles weet men vooraleer men vertrekt, men staat er best niet bij stil. De tocht was een onvergetelijk avontuur, dag na dag verder door steeds weer andere streken, dorpen en steden. Ik heb gefietst door vier landen, België, Frankrijk, Spanje en Portugal. Ik zag mensen in hun omgeving, ik ontmoette andere reizigers. Ik kreeg hulp wanneer het nodig was.
18-10-2018 - Dit is het einde van mijn reis die door velen intens werd gevolgd, vooral in de eerste helft van de reis. Dan werd het geleidelijk minder, reacties werden zeldzamer of bereikten mij niet meer. Het was toen een blog waarop ik geen foto's kon plaatsen. Toen ik thuis was kon dit wel, met tijdelijk wat meer belangstelling als gevolg. Het volgen van de blog, met herwerkte teksten en met bijgevoegde foto's, is daarna helemaal stilgevallen, vermoed ik. Het zou zelfs kunnen dat dit slot door niemand meer zal gelezen worden. Toch dank ik allen die de moeite deden om de reis te volgen op de blog tijdens de reis of nadien. Zeker ook iedereen bedankt die mij onderweg hebben aangemoedigd en ook voor de reacties achteraf.
Maandag, dit wordt mijn tweede volledige dag in Santiago de Compostela. Ik verlaat het hotel waar ik twee overnachtingen heb gedaan en neem mijn intrek in het Hotel Mexico, daar lever ik ook mijn fiets af voor transport naar huis. Daarna de stad in om mijn reis naar huis te regelen.
Santiago de Compostela was in de middeleeuwen een van de drie grote bedevaartsplaatsen van de christelijke wereld, naast Jeruzalem en Rome. Steeds meer pelgrims, 300.000 duizend in 2017, hebben zich gemeld voor een 'Compostela', steeds minder zijn religieus geïnspireerd. Religieuzen zijn hier ook, maar niet zo heel veel. Zie wat verder (ook dag 45) een bericht met recente uitgebrachte cijfers over het aantal pelgrims in 2018.
Een van de vier zijden van de Plaza de Obradoiro is ingenomen door El hostal de los Reyos Católicos. In 1486 gaven de katholieke koningen Ferdinando en Isabel na hun bezoek aan Santiago de Compostela de opdracht om een nieuwe albergue te bouwen. Nu is het een parador waar de pelgrims indien ze er zouden willen overnachten zeer diep in hun beurs moeten tasten.
Het is vandaag rustiger dan de vorige dagen.
Ik sta op het punt van te vertrekken. Santiago de Compostela met het graf van apostel Jacobus, vol historische gebouwen, ga ik verlaten.
Het station is voor veel pelgrims zowat het laatste wat ze van de stad zien, na een tocht waar zo naar uitgekeken was. Ruim op tijd ben ik hier aangekomen. Ik hoop op een aangename terugreis. Ik heb in Henday, juist over de grens in Frankrijk, een hotel gereserveerd. Ik had gisteren mijn treinbiljetten voor vandaag en morgen reeds gekocht. Reizen in de nacht is aan mij niet besteed, ook geen vliegtuigreizen. De meeste reizigers zijn lokale mensen, er zijn ook pelgrims. Het station is niet zo groot, er worden vernieuwingswerken uitgevoerd. Een vreemd gevoel maakt zich van mij meester. Moet ik nu blij zijn of niet, ik heb mijn doel bereikt maar het avontuur is gedaan.
Een dag met de trein door Spanje. De reis verloopt vlot tot in Irun, juist voor de grens. De eindbestemming van de trein Henday kan niet bereikt worden wegens een staking. Van in Irun, worden alle reizigers met taxis naar het station van Henday gebracht. Om mijn hotel te bereiken heb ik nog een andere taxi moeten nemen. Het is 22u30 wanneer ik er aankom, het restaurant in het hotel is reeds gesloten. Met picknick op de trein had ik mijn honger kunnen stillen maar aan mijn gewichtsverlies van bijna 6 kg zal vandaag niets verholpen worden. De vriendelijke receptioniste geeft me de overschot van haar lunchpakket, ze heeft gedaan met werken. Het is een hotel met zwembad dicht tegen de kust. De volgende morgen zie ik nog beter de mooie buitenkant.
De reis was lang, eindeloos leek het soms. Het was zwaar, op sommige dagen door de afstand, maar vooral door bergen die men niet kan verzetten. Ik moest dikwijls tot het uiterste gaan, of tot op de limiet zoals men dat ook uitdrukt.
Elke dag een gepaste overnachting vinden, ook al keek ik er op tijd naar uit, was niet altijd gemakkelijk. Maar dit alles weet men vooraleer men vertrekt, men staat er best niet bij stil. De tocht was een onvergetelijk avontuur, dag na dag verder door steeds weer andere streken, dorpen en steden. Ik heb gefietst door vier landen, België, Frankrijk, Spanje en Portugal. Ik zag mensen in hun omgeving, ik ontmoette andere reizigers. Ik kreeg hulp wanneer het nodig was.
