Met de fiets Ik ga op 1/9/2018 met de fiets naar Santiago de Compostela vertrekken via een grote omweg. Het Spaanse binnenland blijft me boeien, ik wil de 'Camino de Levante' opzoeken. Mijn eerste overnachting zal in Namen zijn, daarna Frankrijk in langs Givet, Charleville-Mezi�res, Verdun enz.. Dit prachtige land zal ik verlaten langs Beziers, Narbonne en Perpignan.
Dan volgt Girona in Spanje, verder zuidwaarts langs Morella, Teruel, Albaracin, de namen zullen bij velen vreemd in de oren klinken. Langs die laatste drie steden passeerde ik reeds met de fiets in 2013 op de Camino del Cid naar Valencia.
Wanneer ik Teruel zal doorfietsen op de nieuwe reis, dan zal mijn kilometerstand op 2178 staan. Wanneer ik een gemiddelde van 85km/dag zou kunnen doen zou dat op 25/9 kunnen zijn. Vandaar in Teruel heb ik nog 1176km af te leggen. Langs Cuenca, Mota del Cuervo, Toledo, Avila, Zamora, Ourence om op 8/10 Santiago te bereiken. Allemaal 'zal of zou', ik hoop heel erg dat het zo ongeveer zal verlopen. Het kan ook zijn dat het niet lukt en dat ik opgeef, maar het is dan maar zo.
Ongeveer half oktober zal ik terug thuis zijn.
03-10-2018
Dag 33
Op een rustige grote baan evenwijdig met een autostrade nog 25km verder tot in Torrijos.
Bij het verlaten van de stad staat daar Frederico Bahamontes. Een prachtig bronzen beeld. Ik had hem natuurlijk liever echt tegengekomen, dan zou ik hem de groeten van Rik Van Looy gedaan hebben. Hij is met zijn 90 jaar nu de oudste levende tourwinnaar, zijn bijnaam is 'De Adelaar van Toledo'.
De inhuldiging van dit beeld van Bahamontes kan men op hier zien op een korte film van Youtube. De link: .......
https://www.youtube.com/watch?v=PwuDDYxUeSo
De 'Arco de Sangre', zo genoemd omdat er in de middeleeuwen een 'Heilige bloedkapel' was met bloed van Christus, zoals in Brugge. In de Islamperiode was de naam 'Bab-al-Yayl', wat in het Spaans 'Puerta de los Caballos' betekende en in het Nederlands 'Poort van de Paarden'. Op oude foto's die ik zag was alles rond de poort bijna helemaal anders, alleen de doorgang met hoefijzervormige bogen zijn dezelfde gebleven. Na de gevechten in 1936 rond het Alcazar tijdens de burgeroorlog stond er bijna niets meer recht, alleen de doorgang met de typische bogen waren gespaard. Wanneer men nu door de poort gaat zijn er trappen naar beneden, er staat er een beeld van Cervantes, de schrijver van El Quichote. Hij kijkt trots en ongenaakbaar voor zich uit. Achteromkijken is niet aan hem besteed, ook niet wanneer er daar een aanleiding voor is.
Toledo trekt toeristen aan van heel de wereld. Ik zie mensen in de straten, ze genieten. Het is voor mij ook een hoogtepunt op de camino de Levante, 'peregrinos' zie ik helemaal niet.
De kerk San Tomé heeft een moskee oorsprong. De toren heeft duidelijke Arabische bouwkenmerken. In de kerk bevind zich een van de belangrijkste schilderijen van El Greco, de schilder die in Toledo werkte en er overleed in 1641.
In Toledo hebben na de reconquista in 1085 (= de Spaanse herovering op de Islam) joden, moslims en christenen enkele eeuwen vreedzaam kunnen samenleven. De kathedraal, gebouwd tussen 1227 en 1493, is een van de belangrijkste gotische kathedralen van Spanje. Het laatste avondmaal op een van de gevels is zeer uitzonderlijk. Een groep Aziatische toeristen schijnt dit ook te beseffen.
Om Toledo in te gaan moet ik de afdalen naar de brug. Vandaar de stad in, een doolhof met kronkelende straatjes omhoog. Toledo is mooi maar fietsen is bijna niet te doen.
Het is een indrukwekkende stad voor meer dan helft omringd door een bocht van de Taag. Het was een tijd de hoofdstad van Spanje tot Filips II in 1561 naar Madrid vertrok. In en rond het Alcazar, dat boven de stad uitsteekt, had gedurende twee maanden van 1936 een strijd plaats, die een van de beslissende veldslagen was in de Spaanse burgeroorlog.
De Taag ligt aan mijn voeten, aan de overzijde op de andere oever Toledo. Mijn tocht was dan toch niet zo onmogelijk als gevreesd. Ik ben blij dat ik dit mooi panorama na 19 jaar terugzie. Nu met de fiets...en vertrokken uit Duffel, ik kan het zelf nauwelijks geloven.
Van in Nambroca volg ik resoluut een weg van de pelgrims te voet, een stuk camino dat kan gedaan worden met de fiets volgens mijn gids. Het is eens wat anders maar het wordt al vlug moeilijk. Mijn gemiddelde snelheid zal weer naar beneden gaan. Zand wordt een probleem, men blijft er in steken met de wielen, daarna kom ik op nog maar eens op een hobbelige weg met veel stenen. Mooi maar ik zal dit best niet te veel doen. Het is een opluchting wanneer ik het dorp Burguillos de Toledo bereik.
Het is opnieuw warmer vandaag. We gaan naar 30 º denk ik. In de omgeving van Almonacid de Toledo valt me een steengroeve op door de grijs - blauwe kleur van het gesteente. In de streek is de kleur van de grond totaal anders. Van heel ver al had ik een burchtruïne opgemerkt, links van de baan nu dichterbij. Onbeweeglijk als een karkas van een uitgestorven dier, staat of ligt ze daar boven op een heuvel. Ik kan mijn ogen bijna niet geloven, de rood - bruine kleur is totaal ongewoon. Voor een oude weg in La Mancha te bewaken was daar al in het jaar 848 een door de moslims opgerichte versterking.
Mora - Torrijos. Afstand: 71km; 13,4 gem. snelh.; 45,5km/u max. snelh.. Ik had me van Mora iets anders voorgesteld, door de naam dacht ik aan de Moorse periode in Spanje, het is wat te hedendaags. Alhoewel de toren van het gemeentehuis valt op door zijn vorm en kleuren. Het stadje is een belangrijk centrum van olijfolie, vroeger en nu.
Heel de dag gefietst op vlakke wegen. Op het einde gaat mijn weg toch weer omhoog. Dat nieuwe gebergte zag ik van ver reeds liggen en dichterbij komen. Prachtige landschappen nu. Rond 8u zal ik Mora bereiken, ik had het veel vroeger gewild.
Mora wordt mijn doel vandaag. Tembleque heeft een buitengewone plaza mayor uit de 17-de eeuw. Grotendeels helemaal omringd door huizen met balkons, de plaza moest kunnen dienst doen voor stierengevechten. Er mogen duidelijk geen auto's parkeren, er zijn geen winkels, bars of eetgelegenheden. Bijgevolg is er weinig beweging, nu en dan zijn toch er mensen die de plaza levendiger maken.
Spanje behoort bij de 3 grootste wijnlanden van de wereld. La Mancha is niet alleen het grootste wijngebied van Spanje, maar ook van de wereld. Wijn coöperatieven zie ik regelmatig opduiken langs de baan. In Vila de Don Fadrique aan de poort van zo een coöperatieve ziet iemand van het bedrijf mij foto´s nemen. Ik wordt uitgenodigd om binnen te komen. Er staan hier een vijftiental tanks waarin de wijn kan gisten. In elke tank gaan 460.000 liters. Omdat het ondertussen opnieuw warm weer is, biedt de man mij tot tweemaal toe fris drinkwater aan. Ik had me daarvoor juist al kunnen voorzien van vers water daarom kwam dat zo niet van pas. Ik hoopte dat ze me wat wijn zouden laten proeven.......dat is niet gebeurd.
De wegen zijn nu vlak, het zal daarom zijn dat ik mij in form voel. Ik probeer min of meer zo goed mogelijk de camino de Levante met de fiets te doen bij middel van een Duitstalige gids voor pelgrims te voet. De beschrijving in de gids volgt hier de baan, een strook juist er naast. Wat moet het zijn om al stappende zo een pad kilometers lang te volgen. Met de fiets is het al tamelijk eentonig.
Don Quijote had een zeer grote liefde voor Dulcinea. Volgens hem een hoofse en begeerlijke prinses die hier in El Toboso woonde. In werkelijkheid was ze een eenvoudige boerendochter die Aldonza Lorenze heette. In zo ver hier van werkelijkheid sprake kan zijn staat haar huis hier nog. Met wat goede wil ziet men Dulcinea hier ook rondlopen. Of bevindt ze zich in la oficina de turismo ? Daar vraag ik haar een stempel op een blad dat ik vanaf vandaag aan mijn geloofsbrief van het Vlaams Genootschap heb geniet. Ik krijg een stempel op voorwaarde dat ik in Santiago voor haar zal bidden.
Een kapel toegewijd aan San Isidro van Madrid. Door de deur die gesloten is zie ik zijn beeld met onderaan een engel die aan het ploegen is in zijn plaats omdat hij het zelf niet meer kon. Op veel plaatsen in Spanje ziet men deze voorstelling.
Don Quijote met daarachter de vlakte waarin de camino de Levante verder gaat, noordwestelijk, mijn richting. Er is ook een ruta de Don Quijote, die hier een stuk samenloopt met de camino de Santiago.
Op een rustige grote baan evenwijdig met een autostrade nog 25km verder tot in Torrijos.
Bij het verlaten van de stad staat daar Frederico Bahamontes. Een prachtig bronzen beeld. Ik had hem natuurlijk liever echt tegengekomen, dan zou ik hem de groeten van Rik Van Looy gedaan hebben. Hij is met zijn 90 jaar nu de oudste levende tourwinnaar, zijn bijnaam is 'De Adelaar van Toledo'.
De inhuldiging van dit beeld van Bahamontes kan men op hier zien op een korte film van Youtube. De link: .......
https://www.youtube.com/watch?v=PwuDDYxUeSo
De 'Arco de Sangre', zo genoemd omdat er in de middeleeuwen een 'Heilige bloedkapel' was met bloed van Christus, zoals in Brugge. In de Islamperiode was de naam 'Bab-al-Yayl', wat in het Spaans 'Puerta de los Caballos' betekende en in het Nederlands 'Poort van de Paarden'. Op oude foto's die ik zag was alles rond de poort bijna helemaal anders, alleen de doorgang met hoefijzervormige bogen zijn dezelfde gebleven. Na de gevechten in 1936 rond het Alcazar tijdens de burgeroorlog stond er bijna niets meer recht, alleen de doorgang met de typische bogen waren gespaard. Wanneer men nu door de poort gaat zijn er trappen naar beneden, er staat er een beeld van Cervantes, de schrijver van El Quichote. Hij kijkt trots en ongenaakbaar voor zich uit. Achteromkijken is niet aan hem besteed, ook niet wanneer er daar een aanleiding voor is.
In Toledo maakte men messen, zwaarden en harnassen. Misschien worden ze hier nog gemaakt. Er zijn mooie winkels.
Toledo trekt toeristen aan van heel de wereld. Ik zie mensen in de straten, ze genieten. Het is voor mij ook een hoogtepunt op de camino de Levante, 'peregrinos' zie ik helemaal niet.
De kerk San Tomé heeft een moskee oorsprong. De toren heeft duidelijke Arabische bouwkenmerken. In de kerk bevind zich een van de belangrijkste schilderijen van El Greco, de schilder die in Toledo werkte en er overleed in 1641.
In Toledo hebben na de reconquista in 1085 (= de Spaanse herovering op de Islam) joden, moslims en christenen enkele eeuwen vreedzaam kunnen samenleven. De kathedraal, gebouwd tussen 1227 en 1493, is een van de belangrijkste gotische kathedralen van Spanje. Het laatste avondmaal op een van de gevels is zeer uitzonderlijk. Een groep Aziatische toeristen schijnt dit ook te beseffen.
Om Toledo in te gaan moet ik de afdalen naar de brug. Vandaar de stad in, een doolhof met kronkelende straatjes omhoog. Toledo is mooi maar fietsen is bijna niet te doen.
Het is een indrukwekkende stad voor meer dan helft omringd door een bocht van de Taag. Het was een tijd de hoofdstad van Spanje tot Filips II in 1561 naar Madrid vertrok. In en rond het Alcazar, dat boven de stad uitsteekt, had gedurende twee maanden van 1936 een strijd plaats, die een van de beslissende veldslagen was in de Spaanse burgeroorlog.
De Taag ligt aan mijn voeten, aan de overzijde op de andere oever Toledo. Mijn tocht was dan toch niet zo onmogelijk als gevreesd. Ik ben blij dat ik dit mooi panorama na 19 jaar terugzie. Nu met de fiets...en vertrokken uit Duffel, ik kan het zelf nauwelijks geloven.
Van in Nambroca volg ik resoluut een weg van de pelgrims te voet, een stuk camino dat kan gedaan worden met de fiets volgens mijn gids. Het is eens wat anders maar het wordt al vlug moeilijk. Mijn gemiddelde snelheid zal weer naar beneden gaan. Zand wordt een probleem, men blijft er in steken met de wielen, daarna kom ik op nog maar eens op een hobbelige weg met veel stenen. Mooi maar ik zal dit best niet te veel doen. Het is een opluchting wanneer ik het dorp Burguillos de Toledo bereik.
Het is opnieuw warmer vandaag. We gaan naar 30 º denk ik. In de omgeving van Almonacid de Toledo valt me een steengroeve op door de grijs - blauwe kleur van het gesteente. In de streek is de kleur van de grond totaal anders. Van heel ver al had ik een burchtruïne opgemerkt, links van de baan nu dichterbij. Onbeweeglijk als een karkas van een uitgestorven dier, staat of ligt ze daar boven op een heuvel. Ik kan mijn ogen bijna niet geloven, de rood - bruine kleur is totaal ongewoon. Voor een oude weg in La Mancha te bewaken was daar al in het jaar 848 een door de moslims opgerichte versterking.
Mora - Torrijos. Afstand: 71km; 13,4 gem. snelh.; 45,5km/u max. snelh.. Ik had me van Mora iets anders voorgesteld, door de naam dacht ik aan de Moorse periode in Spanje, het is wat te hedendaags. Alhoewel de toren van het gemeentehuis valt op door zijn vorm en kleuren. Het stadje is een belangrijk centrum van olijfolie, vroeger en nu.
Heel de dag gefietst op vlakke wegen. Op het einde gaat mijn weg toch weer omhoog. Dat nieuwe gebergte zag ik van ver reeds liggen en dichterbij komen. Prachtige landschappen nu. Rond 8u zal ik Mora bereiken, ik had het veel vroeger gewild.
Mora wordt mijn doel vandaag. Tembleque heeft een buitengewone plaza mayor uit de 17-de eeuw. Grotendeels helemaal omringd door huizen met balkons, de plaza moest kunnen dienst doen voor stierengevechten. Er mogen duidelijk geen auto's parkeren, er zijn geen winkels, bars of eetgelegenheden. Bijgevolg is er weinig beweging, nu en dan zijn toch er mensen die de plaza levendiger maken.
Spanje behoort bij de 3 grootste wijnlanden van de wereld. La Mancha is niet alleen het grootste wijngebied van Spanje, maar ook van de wereld. Wijn coöperatieven zie ik regelmatig opduiken langs de baan. In Vila de Don Fadrique aan de poort van zo een coöperatieve ziet iemand van het bedrijf mij foto´s nemen. Ik wordt uitgenodigd om binnen te komen. Er staan hier een vijftiental tanks waarin de wijn kan gisten. In elke tank gaan 460.000 liters. Omdat het ondertussen opnieuw warm weer is, biedt de man mij tot tweemaal toe fris drinkwater aan. Ik had me daarvoor juist al kunnen voorzien van vers water daarom kwam dat zo niet van pas. Ik hoopte dat ze me wat wijn zouden laten proeven.......dat is niet gebeurd.
De wegen zijn nu vlak, het zal daarom zijn dat ik mij in form voel. Ik probeer min of meer zo goed mogelijk de camino de Levante met de fiets te doen bij middel van een Duitstalige gids voor pelgrims te voet. De beschrijving in de gids volgt hier de baan, een strook juist er naast. Wat moet het zijn om al stappende zo een pad kilometers lang te volgen. Met de fiets is het al tamelijk eentonig.
Don Quijote had een zeer grote liefde voor Dulcinea. Volgens hem een hoofse en begeerlijke prinses die hier in El Toboso woonde. In werkelijkheid was ze een eenvoudige boerendochter die Aldonza Lorenze heette. In zo ver hier van werkelijkheid sprake kan zijn staat haar huis hier nog. Met wat goede wil ziet men Dulcinea hier ook rondlopen. Of bevindt ze zich in la oficina de turismo ? Daar vraag ik haar een stempel op een blad dat ik vanaf vandaag aan mijn geloofsbrief van het Vlaams Genootschap heb geniet. Ik krijg een stempel op voorwaarde dat ik in Santiago voor haar zal bidden.
Een kapel toegewijd aan San Isidro van Madrid. Door de deur die gesloten is zie ik zijn beeld met onderaan een engel die aan het ploegen is in zijn plaats omdat hij het zelf niet meer kon. Op veel plaatsen in Spanje ziet men deze voorstelling. 
Don Quijote met daarachter de vlakte waarin de camino de Levante verder gaat, noordwestelijk, mijn richting. Er is ook een ruta de Don Quijote, die hier een stuk samenloopt met de camino de Santiago.
