Met de fiets Ik ga op 1/9/2018 met de fiets naar Santiago de Compostela vertrekken via een grote omweg. Het Spaanse binnenland blijft me boeien, ik wil de 'Camino de Levante' opzoeken. Mijn eerste overnachting zal in Namen zijn, daarna Frankrijk in langs Givet, Charleville-Mezi�res, Verdun enz.. Dit prachtige land zal ik verlaten langs Beziers, Narbonne en Perpignan.
Dan volgt Girona in Spanje, verder zuidwaarts langs Morella, Teruel, Albaracin, de namen zullen bij velen vreemd in de oren klinken. Langs die laatste drie steden passeerde ik reeds met de fiets in 2013 op de Camino del Cid naar Valencia.
Wanneer ik Teruel zal doorfietsen op de nieuwe reis, dan zal mijn kilometerstand op 2178 staan. Wanneer ik een gemiddelde van 85km/dag zou kunnen doen zou dat op 25/9 kunnen zijn. Vandaar in Teruel heb ik nog 1176km af te leggen. Langs Cuenca, Mota del Cuervo, Toledo, Avila, Zamora, Ourence om op 8/10 Santiago te bereiken. Allemaal 'zal of zou', ik hoop heel erg dat het zo ongeveer zal verlopen. Het kan ook zijn dat het niet lukt en dat ik opgeef, maar het is dan maar zo.
Ongeveer half oktober zal ik terug thuis zijn.
29-09-2018
Dag 29
Langs grillige rotspartijen richting Albaracin. Een kleine baan met ook al weer nijdige hellingen, niet erg want ze zijn niet lang. In 2013 fietste ik hier ook, in tegengestelde richting.
Al van ver zie ik de verdedigingsmuur van een kasteel boven Albaracin.
Albaracin is een uniek en zeer mooi gelegen stadje. Ik bezocht het vroeger op mijn weg naar Valencia, de Camino del Cid. Toen overnachtte ik er. Het was ooit de hoofdstad van een kleine Moorse taifa die zich in de 11-de eeuw nog kon handhaven toen El Cid Valencia bestuurde. Tot in de 13-de eeuw bleef het zelfstandig bestaan, ondertussen was het een Christelijk koninkrijk geworden.
Nu neem ik alleen wat fotos van beneden op de baan die zich wat verder door een enorme rots boort.
Door de tunnel en dan verder langs een klein riviertje. Ik wil nog tot Frias de Albaracin. Het landschap is al heel de dag indrukwekkend. Ik stap nog even af aan een kleine waterval, daarna volgt er een flinke beklimming.
Frias de Albaracin - Cuenca. Afstand: 95km; 15km/u gem. snelh. ; 50km/u max. snelh..
Gisterenavond terwijl ik het avondmaal gebruikte in het hotel was men een voetbalwedstrijd tussen Real Madrid en Atletico Madrid aan het volgen. Bij Real stond niemand minder dan onze landgenoot Courtois in het doel. Bij mijn vraag dat hij een aanwinst was voor Real was het antwoord ja. Ik zei dan maar dat ik ook Belg was. Het dorp zelf is niet zo denderend, er is geen mens te zien. Misschien omdat het zondag is. Voor mij is elke dag gelijk, de baan op, vooral klimmen nu.
Rechts niet ver van de baan staan enkele autos geparkeerd, ik kom aan de bron van de Taag. De Tajo in het Spaans, een stroom die ik binnen kort hopelijk zal terug zien in Toledo. Er staat een groot beeld omringt door enkele kleinere. Het water van de bron loopt in een vijver. Uit die vijver kan het water weglopen in de Taag, dat gebeurd niet. De bedding is droog, het water in de vijver staat te laag.
De Taag ontspringt op een hoogte van 1593m. De Peurta de El Cubillo is de bekroning van ongeveer 20km klimmen, vanaf Frias de Albaracin ging het in trappen hoger. De afdaling is korter, de eerste 5km gaan steil naar beneden.
Daarna kom ik in de vallei van de Rio Júcar, de rivier is in de omgeving van het dorp La Toba afgedamd en vormt er een groot meer. Rechts van de baan zijn er enorme rotspartijen met vreemde vormen. Ik ben in een vreemde wereld.
Langs dezelfde rivier is er een plaats die El Ventano del Diablo genoemd wordt. Het is een plaats van waar men de rivier zich een weg ziet zoeken door de rotsen in een ijzingwekkende diepte.
In Cuenca logeer ik in een hostal met zeer vriendelijke uitbaters. Het logement valt heel goed mee ondanks dat er enkel alleen een ontbijt kan voorzien worden, dus geen avondmaal. Dat is niet erg want ik wil toch naar het historisch stadcentrum om er de 'Casas Colgadas' te zien, de hangende huizen op de rand van de afgrond. Door te douchen en te wassen was ik te laat vertrokken. Het wordt al donker op de weg naar het oude centrum boven in de stad. Tenslotte heb ik niet gevonden wat ik zocht, ook het avondmaal viel tegen, jammer toch wel.
Cuenca - Mota del Cuervo. Afstand: 124km; 16,8km/u gem. snelh.; 58,5km/u hoogste snelh. Spijtig dat ik het interessante Cuenca moet verlaten na enkel dat blitzbezoek gisterenavond. Het zou wel niet gemakkelijk geweest zijn om met de fiets naar boven de stad in te trekken. Ik ben reeds een maand onderweg en heb nog een lange weg te doen, vooral daarom ben ik er direct vertrokken. In de omgeving van mijn hostal zag ik gisteren reeds verschillende mooie muurschilderingen en ook een kleurige kerk.
Uit Cuenca vertrekken in de richting van Mota del Cuervo was niet gemakkelijk. Een stadsplan en mijn wegenkaart hielpen wel maar heb toch nog regelmatig de weg gevraagd, misschien wel 7 of 8 keer. Na enkele kilometers is het duidelijk geworden dat ik op de goede weg ben. Cuenca is ook een etappe plaats op de 'Camino de Santiago de la Lana', een weinig gekende weg naar Santiago de Compostela die begint in Alicante.
Bij een bron langs de baan midden in de velden heeft mijn fiets zich weer eens laten vallen. Het is nog altijd mooi weer, niet snik heet, ideaal eigenlijk. Het water komt wel van pas.
De heuvels worden steeds lager, op den duur zijn ze er niet meer.
Voor overnachting ga ik zeker tot in Mota del Cuervo fietsen, ik voel dat het kan. In de laatste dorpen is er misschien wel mogelijkheid om te overnachten maar ik stop niet meer. Eindelijk bereik ik de Camino de Levante in Mota del Cuervo.
Mota del Cuervo - Mora. Afstand: 102km; 16,6km/u gem. snelh.; 40,5km/u hoogste snelh.. Overnacht in hostal Plaza waar ik geen avondmaal en geen ontbijt kon nemen. Dit werd ruimschoots gecompenseerd door een heel goede kamer en een zeer vriendelijke uitbaatster. Patricia is haar naam, was ook al naar Santiago de Compostela geweest. Ze heeft iets met toerisme, ook met fotografie, heeft enkele blogs waarvan ze me het adres gaf en noteerde de mijne.
De zeven molens op een heuvel boven Mota zijn een bezoek waard, ze staan er al van in de 16-de eeuw. Vandaar heeft men een prachtig uitzicht op het stadje.
Don Quijote met daarachter de vlakte waarin de camino de Levante verder gaat, noordwestelijk, mijn richting. Er is ook een ruta de Don Quijote, die hier een stuk samenloopt met de camino de Santiago.
Een kapel toegewijd aan San Isidro van Madrid. Door de deur die gesloten is zie ik zijn beeld met onderaan een engel die aan het ploegen is in zijn plaats omdat hij het zelf niet meer kon. Op veel plaatsen in Spanje ziet men deze voorstelling.
Don Quijote had een zeer grote liefde voor Dulcinea. Volgens hem een hoofse en begeerlijke prinses die hier in El Toboso woonde. In werkelijkheid was ze een eenvoudige boerendochter die Aldonza Lorenze heette. In zo ver hier van werkelijkheid sprake kan zijn staat haar huis hier nog. Met wat goede wil ziet men Dulcinea hier ook rondlopen. Of bevindt ze zich in la oficina de turismo ? Daar vraag ik haar een stempel op een blad dat ik vanaf vandaag aan mijn geloofsbrief van het Vlaams Genootschap heb geniet. Ik krijg een stempel op voorwaarde dat ik in Santiago voor haar zal bidden.
Langs grillige rotspartijen richting Albaracin. Een kleine baan met ook al weer nijdige hellingen, niet erg want ze zijn niet lang. In 2013 fietste ik hier ook, in tegengestelde richting.
Al van ver zie ik de verdedigingsmuur van een kasteel boven Albaracin.
Albaracin is een uniek en zeer mooi gelegen stadje. Ik bezocht het vroeger op mijn weg naar Valencia, de Camino del Cid. Toen overnachtte ik er. Het was ooit de hoofdstad van een kleine Moorse taifa die zich in de 11-de eeuw nog kon handhaven toen El Cid Valencia bestuurde. Tot in de 13-de eeuw bleef het zelfstandig bestaan, ondertussen was het een Christelijk koninkrijk geworden.
Nu neem ik alleen wat fotos van beneden op de baan die zich wat verder door een enorme rots boort. 
Door de tunnel en dan verder langs een klein riviertje. Ik wil nog tot Frias de Albaracin. Het landschap is al heel de dag indrukwekkend. Ik stap nog even af aan een kleine waterval, daarna volgt er een flinke beklimming.
Frias de Albaracin - Cuenca. Afstand: 95km; 15km/u gem. snelh. ; 50km/u max. snelh..
Gisterenavond terwijl ik het avondmaal gebruikte in het hotel was men een voetbalwedstrijd tussen Real Madrid en Atletico Madrid aan het volgen. Bij Real stond niemand minder dan onze landgenoot Courtois in het doel. Bij mijn vraag dat hij een aanwinst was voor Real was het antwoord ja. Ik zei dan maar dat ik ook Belg was. Het dorp zelf is niet zo denderend, er is geen mens te zien. Misschien omdat het zondag is. Voor mij is elke dag gelijk, de baan op, vooral klimmen nu.
Rechts niet ver van de baan staan enkele autos geparkeerd, ik kom aan de bron van de Taag. De Tajo in het Spaans, een stroom die ik binnen kort hopelijk zal terug zien in Toledo. Er staat een groot beeld omringt door enkele kleinere. Het water van de bron loopt in een vijver. Uit die vijver kan het water weglopen in de Taag, dat gebeurd niet. De bedding is droog, het water in de vijver staat te laag.
De Taag ontspringt op een hoogte van 1593m. De Peurta de El Cubillo is de bekroning van ongeveer 20km klimmen, vanaf Frias de Albaracin ging het in trappen hoger. De afdaling is korter, de eerste 5km gaan steil naar beneden.
Daarna kom ik in de vallei van de Rio Júcar, de rivier is in de omgeving van het dorp La Toba afgedamd en vormt er een groot meer. Rechts van de baan zijn er enorme rotspartijen met vreemde vormen. Ik ben in een vreemde wereld.
Langs dezelfde rivier is er een plaats die El Ventano del Diablo genoemd wordt. Het is een plaats van waar men de rivier zich een weg ziet zoeken door de rotsen in een ijzingwekkende diepte.
In Cuenca logeer ik in een hostal met zeer vriendelijke uitbaters. Het logement valt heel goed mee ondanks dat er enkel alleen een ontbijt kan voorzien worden, dus geen avondmaal. Dat is niet erg want ik wil toch naar het historisch stadcentrum om er de 'Casas Colgadas' te zien, de hangende huizen op de rand van de afgrond. Door te douchen en te wassen was ik te laat vertrokken. Het wordt al donker op de weg naar het oude centrum boven in de stad. Tenslotte heb ik niet gevonden wat ik zocht, ook het avondmaal viel tegen, jammer toch wel.
Cuenca - Mota del Cuervo. Afstand: 124km; 16,8km/u gem. snelh.; 58,5km/u hoogste snelh. Spijtig dat ik het interessante Cuenca moet verlaten na enkel dat blitzbezoek gisterenavond. Het zou wel niet gemakkelijk geweest zijn om met de fiets naar boven de stad in te trekken. Ik ben reeds een maand onderweg en heb nog een lange weg te doen, vooral daarom ben ik er direct vertrokken. In de omgeving van mijn hostal zag ik gisteren reeds verschillende mooie muurschilderingen en ook een kleurige kerk. 
Uit Cuenca vertrekken in de richting van Mota del Cuervo was niet gemakkelijk. Een stadsplan en mijn wegenkaart hielpen wel maar heb toch nog regelmatig de weg gevraagd, misschien wel 7 of 8 keer. Na enkele kilometers is het duidelijk geworden dat ik op de goede weg ben. Cuenca is ook een etappe plaats op de 'Camino de Santiago de la Lana', een weinig gekende weg naar Santiago de Compostela die begint in Alicante.
Don Quichote de La Mancha met zijn schildknaap Sancho Panza boven op een berg. Vandaag in Mota del Cuervo aankomen zou mooi zijn.
Bij een bron langs de baan midden in de velden heeft mijn fiets zich weer eens laten vallen. Het is nog altijd mooi weer, niet snik heet, ideaal eigenlijk. Het water komt wel van pas.
Door een golvend heuvelland met eenvoudige dorpen. Wanneer ik vandaag in Mota del Cuervo wil aankomen zal het een lange rit worden.
De heuvels worden steeds lager, op den duur zijn ze er niet meer.
Voor overnachting ga ik zeker tot in Mota del Cuervo fietsen, ik voel dat het kan. In de laatste dorpen is er misschien wel mogelijkheid om te overnachten maar ik stop niet meer. Eindelijk bereik ik de Camino de Levante in Mota del Cuervo.
Mota del Cuervo - Mora. Afstand: 102km; 16,6km/u gem. snelh.; 40,5km/u hoogste snelh.. Overnacht in hostal Plaza waar ik geen avondmaal en geen ontbijt kon nemen. Dit werd ruimschoots gecompenseerd door een heel goede kamer en een zeer vriendelijke uitbaatster. Patricia is haar naam, was ook al naar Santiago de Compostela geweest. Ze heeft iets met toerisme, ook met fotografie, heeft enkele blogs waarvan ze me het adres gaf en noteerde de mijne. 
De zeven molens op een heuvel boven Mota zijn een bezoek waard, ze staan er al van in de 16-de eeuw. Vandaar heeft men een prachtig uitzicht op het stadje. 
Don Quijote met daarachter de vlakte waarin de camino de Levante verder gaat, noordwestelijk, mijn richting. Er is ook een ruta de Don Quijote, die hier een stuk samenloopt met de camino de Santiago.
Een kapel toegewijd aan San Isidro van Madrid. Door de deur die gesloten is zie ik zijn beeld met onderaan een engel die aan het ploegen is in zijn plaats omdat hij het zelf niet meer kon. Op veel plaatsen in Spanje ziet men deze voorstelling. 
Don Quijote had een zeer grote liefde voor Dulcinea. Volgens hem een hoofse en begeerlijke prinses die hier in El Toboso woonde. In werkelijkheid was ze een eenvoudige boerendochter die Aldonza Lorenze heette. In zo ver hier van werkelijkheid sprake kan zijn staat haar huis hier nog. Met wat goede wil ziet men Dulcinea hier ook rondlopen. Of bevindt ze zich in la oficina de turismo ? Daar vraag ik haar een stempel op een blad dat ik vanaf vandaag aan mijn geloofsbrief van het Vlaams Genootschap heb geniet. Ik krijg een stempel op voorwaarde dat ik in Santiago voor haar zal bidden.
