Met de fiets Ik ga op 1/9/2018 met de fiets naar Santiago de Compostela vertrekken via een grote omweg. Het Spaanse binnenland blijft me boeien, ik wil de 'Camino de Levante' opzoeken. Mijn eerste overnachting zal in Namen zijn, daarna Frankrijk in langs Givet, Charleville-Mezi�res, Verdun enz.. Dit prachtige land zal ik verlaten langs Beziers, Narbonne en Perpignan.
Dan volgt Girona in Spanje, verder zuidwaarts langs Morella, Teruel, Albaracin, de namen zullen bij velen vreemd in de oren klinken. Langs die laatste drie steden passeerde ik reeds met de fiets in 2013 op de Camino del Cid naar Valencia.
Wanneer ik Teruel zal doorfietsen op de nieuwe reis, dan zal mijn kilometerstand op 2178 staan. Wanneer ik een gemiddelde van 85km/dag zou kunnen doen zou dat op 25/9 kunnen zijn. Vandaar in Teruel heb ik nog 1176km af te leggen. Langs Cuenca, Mota del Cuervo, Toledo, Avila, Zamora, Ourence om op 8/10 Santiago te bereiken. Allemaal 'zal of zou', ik hoop heel erg dat het zo ongeveer zal verlopen. Het kan ook zijn dat het niet lukt en dat ik opgeef, maar het is dan maar zo.
Ongeveer half oktober zal ik terug thuis zijn.
30-09-2018
Dag 30
In Cuenca logeer ik in een hostal met zeer vriendelijke uitbaters. Het logement valt heel goed mee ondanks dat er enkel alleen een ontbijt kan voorzien worden, dus geen avondmaal. Dat is niet erg want ik wil toch naar het historisch stadcentrum om er de 'Casas Colgadas' te zien, de hangende huizen op de rand van de afgrond. Door te douchen en te wassen was ik te laat vertrokken. Het wordt al donker op de weg naar het oude centrum boven in de stad. Tenslotte heb ik niet gevonden wat ik zocht, ook het avondmaal viel tegen, jammer toch wel.
Langs dezelfde rivier is er een plaats die El Ventano del Diablo genoemd wordt. Het is een plaats van waar men de rivier zich een weg ziet zoeken door de rotsen in een ijzingwekkende diepte.
Daarna kom ik in de vallei van de Rio Júcar, de rivier is in de omgeving van het dorp La Toba afgedamd en vormt er een groot meer. Rechts van de baan zijn er enorme rotspartijen met vreemde vormen. Ik ben in een vreemde wereld.
De Taag ontspringt op een hoogte van 1593m. De Peurta de El Cubillo is de bekroning van ongeveer 20km klimmen, vanaf Frias de Albaracin ging het in trappen hoger. De afdaling is korter, de eerste 5km gaan steil naar beneden.
Rechts niet ver van de baan staan enkele autos geparkeerd, ik kom aan de bron van de Taag. De Tajo in het Spaans, een stroom die ik binnen kort hopelijk zal terug zien in Toledo. Er staat een groot beeld omringt door enkele kleinere. Het water van de bron loopt in een vijver. Uit die vijver kan het water weglopen in de Taag, dat gebeurd niet. De bedding is droog, het water in de vijver staat te laag.
Frias de Albaracin - Cuenca. Afstand: 95km; 15km/u gem. snelh. ; 50km/u max. snelh..
Gisterenavond terwijl ik het avondmaal gebruikte in het hotel was men een voetbalwedstrijd tussen Real Madrid en Atletico Madrid aan het volgen. Bij Real stond niemand minder dan onze landgenoot Courtois in het doel. Bij mijn vraag dat hij een aanwinst was voor Real was het antwoord ja. Ik zei dan maar dat ik ook Belg was. Het dorp zelf is niet zo denderend, er is geen mens te zien. Misschien omdat het zondag is. Voor mij is elke dag gelijk, de baan op, vooral klimmen nu.
Door de tunnel en dan verder langs een klein riviertje. Ik wil nog tot Frias de Albaracin. Het landschap is al heel de dag indrukwekkend. Ik stap nog even af aan een kleine waterval, daarna volgt er een flinke beklimming.
Al van ver zie ik de verdedigingsmuur van een kasteel boven Albaracin.
Albaracin is een uniek en zeer mooi gelegen stadje. Ik bezocht het vroeger op mijn weg naar Valencia, de Camino del Cid. Toen overnachtte ik er. Het was ooit de hoofdstad van een kleine Moorse taifa die zich in de 11-de eeuw nog kon handhaven toen El Cid Valencia bestuurde. Tot in de 13-de eeuw bleef het zelfstandig bestaan, ondertussen was het een Christelijk koninkrijk geworden.
Nu neem ik alleen wat fotos van beneden op de baan die zich wat verder door een enorme rots boort.
Langs grillige rotspartijen richting Albaracin. Een kleine baan met ook al weer nijdige hellingen, niet erg want ze zijn niet lang. In 2013 fietste ik hier ook, in tegengestelde richting.
Aan Los Amantes kan men niet ontsnappen in de stad. Diego mocht niet trouwen met Isabella omdat hij niet genoeg aanzien had bij haar familie, of niet rijk genoeg was. Wanneer hij dat na 5 jaar toch was, was het te laat. Het liep heel slecht af. Hun praalgraven kan men vinden in een kerk. Reeds tweemaal had ik ze vroeger gezien, dus nu niet.
Ik ben in Teruel 3 dagen later dan gepland aangekomen, dit ondanks de 2622km die ik tot nu heb afgelegd. Ik deed 444km meer dan ik voorzien had tot hier. Er zullen in mijn vooropgesteld traject fouten zitten. Wegvergissingen, aanpassingen en rondrijden voor overnachting te zoeken zijn ook de oorzaken van die meer kilometers. Ik hoop dat de resterende afstand ongeveer juist is en dat het minder zwaar wordt.
Een engel, een stier, een ster, ze komen alle drie voor in de ontstaansgeschiedenis van Teruel. Op talloze kunstwerken in de stad kan men ze aantreffen.
Teruel - Frias de Albaracin. Afstand: 69km; 12km/u gem. snelh. ; 52,5km/u max. snelh..
Tot 11u30 in Teruel gebleven. De stad telt heel wat mudéjar gebouwen, waaronder indrukwekkende torens in metselwerk met kenmerkende patronen. In deze stijl begon men meteen te bouwen na de herovering op de Moren, rond het jaar 1200.
De Puerto de Sollavientos , er blijft nog 48km te doen tot in Teruel. De volgende top is de Puerto de Cabigordo. Van daar volgt een zeer lange afdaling van bijna 20km tot op enkele kilometers vóór Teruel.
De Puerto de Villarryo met zijn 1700m is zowat het hoogste punt van mijn reis. Het uitzicht is onbeschrijflijk prachtig. Het dorp Villarroyo ligt daar beneden, een afdaling van 8km.
De weg van Cantavieja naar Teruel gaat over bergpassen van 1657m, 1700m, 1507m, 1600m hoogte. Tussen de toppen daalt men telkens 200 tot 300m. Het klimpercentage gaat tot 8%, ook de afdalingen. In Cantavieja begon ik op 1300m, de aankomst in Teruel ligt op 900m. Ik had dit traject in 2013 reeds afgelegd, in de andere richting toen ik de Camino del Cid naar Valencia deed. Ik heb Cantavieja nog lang achter mij zien liggen.
Cantavieja - Teruel. Afstand: 94km; 12,6km/u gem. snelh.; 56,5 km/u max. snelh.. Gisterenavond het eerste het beste hotel genomen. Hotel Balfagon is misschien wel het beste ook. In de kamer ligt er een tijdschrift met daarop Los Amantes van Teruel, wijd en zijd bekend. Teruel ligt vandaag in mijn bereik, op voorwaarde dat ik een aantal bergen zal kunnen verzetten.
Cantavieja, waar ik vandaag wil overnachten zie ik van heel ver liggen boven op een berg. Het zal niet gemakkelijk zal zijn. Aan de voet moet ik 4 km klimmen om de andere kant van de top van de bergkam te bereiken. Het is gelukt.
In Cuenca logeer ik in een hostal met zeer vriendelijke uitbaters. Het logement valt heel goed mee ondanks dat er enkel alleen een ontbijt kan voorzien worden, dus geen avondmaal. Dat is niet erg want ik wil toch naar het historisch stadcentrum om er de 'Casas Colgadas' te zien, de hangende huizen op de rand van de afgrond. Door te douchen en te wassen was ik te laat vertrokken. Het wordt al donker op de weg naar het oude centrum boven in de stad. Tenslotte heb ik niet gevonden wat ik zocht, ook het avondmaal viel tegen, jammer toch wel.
Langs dezelfde rivier is er een plaats die El Ventano del Diablo genoemd wordt. Het is een plaats van waar men de rivier zich een weg ziet zoeken door de rotsen in een ijzingwekkende diepte.
Daarna kom ik in de vallei van de Rio Júcar, de rivier is in de omgeving van het dorp La Toba afgedamd en vormt er een groot meer. Rechts van de baan zijn er enorme rotspartijen met vreemde vormen. Ik ben in een vreemde wereld.
De Taag ontspringt op een hoogte van 1593m. De Peurta de El Cubillo is de bekroning van ongeveer 20km klimmen, vanaf Frias de Albaracin ging het in trappen hoger. De afdaling is korter, de eerste 5km gaan steil naar beneden.
Rechts niet ver van de baan staan enkele autos geparkeerd, ik kom aan de bron van de Taag. De Tajo in het Spaans, een stroom die ik binnen kort hopelijk zal terug zien in Toledo. Er staat een groot beeld omringt door enkele kleinere. Het water van de bron loopt in een vijver. Uit die vijver kan het water weglopen in de Taag, dat gebeurd niet. De bedding is droog, het water in de vijver staat te laag.
Frias de Albaracin - Cuenca. Afstand: 95km; 15km/u gem. snelh. ; 50km/u max. snelh..
Gisterenavond terwijl ik het avondmaal gebruikte in het hotel was men een voetbalwedstrijd tussen Real Madrid en Atletico Madrid aan het volgen. Bij Real stond niemand minder dan onze landgenoot Courtois in het doel. Bij mijn vraag dat hij een aanwinst was voor Real was het antwoord ja. Ik zei dan maar dat ik ook Belg was. Het dorp zelf is niet zo denderend, er is geen mens te zien. Misschien omdat het zondag is. Voor mij is elke dag gelijk, de baan op, vooral klimmen nu.
Door de tunnel en dan verder langs een klein riviertje. Ik wil nog tot Frias de Albaracin. Het landschap is al heel de dag indrukwekkend. Ik stap nog even af aan een kleine waterval, daarna volgt er een flinke beklimming.
Al van ver zie ik de verdedigingsmuur van een kasteel boven Albaracin.
Albaracin is een uniek en zeer mooi gelegen stadje. Ik bezocht het vroeger op mijn weg naar Valencia, de Camino del Cid. Toen overnachtte ik er. Het was ooit de hoofdstad van een kleine Moorse taifa die zich in de 11-de eeuw nog kon handhaven toen El Cid Valencia bestuurde. Tot in de 13-de eeuw bleef het zelfstandig bestaan, ondertussen was het een Christelijk koninkrijk geworden.
Nu neem ik alleen wat fotos van beneden op de baan die zich wat verder door een enorme rots boort. 
Langs grillige rotspartijen richting Albaracin. Een kleine baan met ook al weer nijdige hellingen, niet erg want ze zijn niet lang. In 2013 fietste ik hier ook, in tegengestelde richting.
Aan Los Amantes kan men niet ontsnappen in de stad. Diego mocht niet trouwen met Isabella omdat hij niet genoeg aanzien had bij haar familie, of niet rijk genoeg was. Wanneer hij dat na 5 jaar toch was, was het te laat. Het liep heel slecht af. Hun praalgraven kan men vinden in een kerk. Reeds tweemaal had ik ze vroeger gezien, dus nu niet.
Ik ben in Teruel 3 dagen later dan gepland aangekomen, dit ondanks de 2622km die ik tot nu heb afgelegd. Ik deed 444km meer dan ik voorzien had tot hier. Er zullen in mijn vooropgesteld traject fouten zitten. Wegvergissingen, aanpassingen en rondrijden voor overnachting te zoeken zijn ook de oorzaken van die meer kilometers. Ik hoop dat de resterende afstand ongeveer juist is en dat het minder zwaar wordt.
Een engel, een stier, een ster, ze komen alle drie voor in de ontstaansgeschiedenis van Teruel. Op talloze kunstwerken in de stad kan men ze aantreffen.
Teruel - Frias de Albaracin. Afstand: 69km; 12km/u gem. snelh. ; 52,5km/u max. snelh..
Tot 11u30 in Teruel gebleven. De stad telt heel wat mudéjar gebouwen, waaronder indrukwekkende torens in metselwerk met kenmerkende patronen. In deze stijl begon men meteen te bouwen na de herovering op de Moren, rond het jaar 1200.
Juist op tijd in Teruel.
De Puerto de Sollavientos , er blijft nog 48km te doen tot in Teruel. De volgende top is de Puerto de Cabigordo. Van daar volgt een zeer lange afdaling van bijna 20km tot op enkele kilometers vóór Teruel. 
De Puerto de Villarryo met zijn 1700m is zowat het hoogste punt van mijn reis. Het uitzicht is onbeschrijflijk prachtig. Het dorp Villarroyo ligt daar beneden, een afdaling van 8km.
De Peurto de Cuarto Pelado, daarna een 8,5km lange afdaling tot in Fortanete. 
De weg van Cantavieja naar Teruel gaat over bergpassen van 1657m, 1700m, 1507m, 1600m hoogte. Tussen de toppen daalt men telkens 200 tot 300m. Het klimpercentage gaat tot 8%, ook de afdalingen. In Cantavieja begon ik op 1300m, de aankomst in Teruel ligt op 900m. Ik had dit traject in 2013 reeds afgelegd, in de andere richting toen ik de Camino del Cid naar Valencia deed. Ik heb Cantavieja nog lang achter mij zien liggen.
Cantavieja - Teruel. Afstand: 94km; 12,6km/u gem. snelh.; 56,5 km/u max. snelh.. Gisterenavond het eerste het beste hotel genomen. Hotel Balfagon is misschien wel het beste ook. In de kamer ligt er een tijdschrift met daarop Los Amantes van Teruel, wijd en zijd bekend. Teruel ligt vandaag in mijn bereik, op voorwaarde dat ik een aantal bergen zal kunnen verzetten.
Cantavieja, waar ik vandaag wil overnachten zie ik van heel ver liggen boven op een berg. Het zal niet gemakkelijk zal zijn. Aan de voet moet ik 4 km klimmen om de andere kant van de top van de bergkam te bereiken. Het is gelukt. 
